Μια ομάδα ερευνητών μελέτησε όλα τα δημοσιεύματα των New York Times από τις 7 Οκτωβρίου και τα ευρήματα δείχνουν αυτό που όλοι γνώριζαν: Η μεροληψία της μεγάλης αμερικανικής εφημερίδας κατά των Παλαιστινίων είναι προφανής.
Από την αρχή του παρόντος πολέμου του Ισραήλ εναντίον της Γάζας οι New York Times, μία από τις μεγαλύτερες αμερικανικές εφημερίδες — όπως και μεγάλο τμήμα (αν όχι το σύνολο) των Δυτικών ΜΜΕ — έχει κατηγορηθεί για μεροληψία υπέρ του Ισραήλ. Αποκορύφωμα αυτών των κατηγοριών ήταν ένα ρεπορτάζ που δημοσίευσε η εφημερίδα για τους φερόμενους «συστηματικούς και μαζικούς βιασμούς» από μαχητές της Χαμάς κατά τη διάρκεια της 7ης Οκτωβρίου.
Το εν λόγω ρεπορτάζ, που υπογράφεται μεταξύ άλλων και από άτομα που δεν έφεραν τη δημοσιογραφική ιδιότητα και έχουν δεσμούς με τον ισραηλινό μηχανισμό προπαγάνδας, στηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό σε υπονοούμενα και όχι σε τεκμηριωμένα γεγονότα, ενώ έχει αμφισβητηθεί και από την οικογένεια ενός από τα φερόμενα ως θύματα, που ισχυρίζεται πως η συνέντευξη μαζί της έγινε με ψευδή προσχήματα. Το ζήτημα μάλιστα προκάλεσε και έντονες εσωτερικές συγκρούσεις στους NYT, με την απόσυρση ενός podcast βασισμένου στο εν λόγω ρεπορτάζ και έρευνες της διοίκησης της εφημερίδας για να βρεθεί ποιος «διέρρευσε» τις εσωτερικές διεργασίες του οργανισμού, που ορισμένοι εργαζόμενοι περιγράφουν ως «κυνήγι μαγισσών».
Όμως πέρα από αυτό το ένα ρεπορτάζ — και την αναμφίβολη ζημία που προκάλεσε στην αλήθεια — ευσταθούν οι ευρύτερες κατηγορίες εναντίον των NYT για μεροληψία; Ναι, απαντούν οι ερευνητές της ιστοσελίδας The New York War Crimes, και συνοδεύουν την απάντησή τους με στοιχεία.
Η ιστοσελίδα είναι έργο της συμμαχίας Συγγραφείς Εναντίον του Πολέμου στη Γάζα (Writers Against the War on Gaza – WAWOG), που με τη σειρά της αποτελεί πρωτοβουλία της Παλαιστινιακής Καμπάνιας για το Ακαδημαϊκό και Πολιτιστικό Μποϊκοτάζ του Ισραήλ (The Palestinian Campaign for the Academic and Cultural Boycott of Israel – PACBI).
Οι ερευνητές των The New York War Crimes ανέλυσαν τα χιλιάδες δημοσιεύματα της εφημερίδας, με τα ευρύματα να «δείχνουν μια βαθιά ανισότητα στην απεικόνιση των Ισραηλινών και των Παλαιστινίων από τους Times».
Η εφημερίδα «αναφέρθηκε στον αντισημιτισμό πέντε φορές συχνότερα από ό,τι στην ισλαμοφοβία, παρά την αυξημένη βία που αντιμετωπίζουν οι Άραβες και οι μουσουλμάνοι, όπως ο πυροβολισμός τριών Παλαιστίνιων φοιτητών στο Βερμόντ και το μαχαίρωμα ενός εξάχρονου Παλαιστίνιου αγοριού στο Σικάγο», λέει η έρευνα.
Όσον αφορά τις πηγές που χρησιμοποιεί η εφημερίδα, οι Times «παρέθεσαν ισραηλινές και αμερικανικές πηγές πάνω από τρεις φορές συχνότερα από τις παλαιστινιακές. Η τάση αυτή είναι πολύ πιο έντονη όταν εξετάζουμε μόνο τα αποφθέγματα αξιωματούχων. Οι αναφορές Ισραηλινών και Αμερικανών αξιωματούχων υπερτερούν των Παλαιστινίων εννέα προς ένα. Φαίνεται ότι ο καλύτερος τρόπος για να σε ρωτήσουν οι Times για το τι συμβαίνει στη Γάζα είναι να είσαι Αμερικανός ή Ισραηλινός αξιωματούχος».
Σύμφωνα με την ανάλυση των δημοσιευμάτων της εφημερίδας, «ακόμη και όταν ο αριθμός των νεκρών στη Γάζα έφτασε γρήγορα τις δεκάδες χιλιάδες, το Ισραήλ και οι Ισραηλινοί έλαβαν και ακόμα λαμβάνουν πολύ περισσότερες αναφορές από την Παλαιστίνη, τη Χαμάς ή τη Γάζα».
Γράφημα 2: …καθώς ο απολογισμός νεκρών στη Γάζα ξεπέρασε τις 25 φορές τον ισραηλινό απολογισμό νεκρών, μέχρι και τον Μάρτιο. Επεξήγηση: Κάθετος άξονας — αριθμός νεκρών. Οριζόντιος άξονας — μήνες του έτους. Κόκκινη γραμμή: νεκροί κάτοικοι της Γάζας. Μπλέ γραμμή: νεκροί Ισραηλινοί.
(Πηγή: The New York War Crimes)
Τέλος σε ένα θέμα που έχουμε θίξει πολλές φορές, και έχει δικό του ξεχωριστό κεφάλαιο στο βιβλίο «Προπαγάνδα και Παραπληροφόρηση» του Άρη Χατζηστεφάνου, η έρευνα έδειξε πως «η εφημερίδα χρησιμοποίησε την παθητική φωνή για να περιγράψει τους Παλαιστίνιους 1,7 φορές περισσότερο από ό,τι για να περιγράψει τους Ισραηλινούς». Το ρήμα «σκοτώθηκε» ήταν ένα από τα πιο συχνά χρησιμοποιημένα ρήματα παθητικής φωνής για τους Παλαιστίνιους — λ.χ. «οι Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν» — υποδεικνύοντας μια τάση να αποκρύπτεται το Ισραήλ ως ο παράγοντας των θανάτων των Παλαιστινίων.
«Εξίσου εντυπωσιακή», λέει η έρευνα, «είναι η διαφορά στα ενεργητικά ρήματα. (…) τα πιο συνηθισμένα ρήματα ενεργητικής φωνής που χρησιμοποιήθηκαν για το Ισραήλ σχετίζονται σε μεγάλο βαθμό με τον λόγο — “δήλωσε”, “απάντησε” και “συμφώνησε” ήταν όλα στην πρώτη πεντάδα. Ενώ για τους Παλαιστίνιους, έτειναν να περιγράφουν τη βία — “απελευθέρωσε”, “επιτέθηκε” και “εκτόξευσε”».
