Ελευθερία Καρνάβου*
Πάνω σε ένα κόμμα που ποτέ δεν απέκτησε σαφή πολιτική ταυτότητα – αλλά αντιθέτως ξεκίνησε από συγκεκριμένη πολιτική ταυτότητα και τη θόλωσε σταδιακά όλο και περισσότερο προς άγραν κυβερνητικής εξουσίας – ασκούνται σήμερα πράξεις αρχηγισμού, διαγκωνισμών, μεταγραφών για την εξασφάλιση πάση θυσία μιας θέσης στο κομματικό και πολιτικό στερέωμα κατά το δυνατόν ευνοϊκότερης για τον κάθε ενδιαφερόμενο: Χωρίς καθαρές πολιτικές θέσεις, χωρίς αρχές, σε κλίμα αγριότητας.
Τι άφησε πίσω του ο Αλέξης Τσίπρας; 1) μνήμες από το δράμα του 2015, του δημοψηφίσματος και της μεγάλης στροφής 2) αντι- αριστερούς συμβιβασμούς στη διάρκεια της κυβέρνησης 2015-2019 δεδομένου, μεταξύ άλλων, ότι είχε δεσμεύσεις που απευθείας έπλητταν τα μη προνομιούχα οικονομικά στρώματα. 3) Αντι- αριστερές πρωτοβουλίες στα εθνικά και διεθνή θέματα 4) Ανευ όρων άνοιγμα προς το κέντρο και τη δεξιά 5) πλήρη απουσία πρωτοβουλιών για τη διάπλαση αριστερής γνώσης και συνείδησης στα απλά μέλη 6) μια άνευρη, αναποτελεσματική αντιπολίτευση 2019 -2023 7) Εκλογική βάση ανάδειξης προέδρου του κόμματος ασταθή και απολίτικη αφού μπορεί να αλλάξει σύνθεση ανάλογα με τις ορέξεις της δεξιάς (εγκάθετων δεξιών ψηφοφόρων ξένων προς την αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ που μπορεί θαυμάσια να προέλθουν και να ψηφίσουν) αλλά και του αποτελεσματικότερου και πλουσιότερου μεταξύ των υποψηφίων που θα λειτουργήσει με το παλιάς κοπής «σύστημα πούλμαν εκλογέων» 8) καταστατικό που δεν απαιτεί από το φέρελπι υποψήφιο πρόεδρο να έχει διατελέσει ήδη μέλος του κόμματος (!)
Η εκλογή του προέδρου από ένα μικρό αντιπροσωπευτικό όργανο στο οποίο ο πρόεδρος θα λογοδοτεί (σημείο 6) υπήρξε βασική αρχή στα αριστερά και κομμουνιστικά κόμματα. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν χρησιμοποίησε την αδιαμφισβήτητη επιρροή του στην διατήρηση αυτής της αρχής με αποτέλεσμα οι εκλογές του 2022 να γίνουν με ανοιχτή διαδικασία και δυνατότητα εγγραφής μελών την ημέρα των εκλογών όπερ και συνεχίστηκε στις τρέχουσες εκλογές. Πρέπει κανείς να είναι αφελής για να πιστεύει ότι η «βαθιά δεξιά» δεν εκμεταλλεύτηκε την προηγούμενη Κυριακή και δεν θα εκμεταλλευτεί την επόμενη Κυριακή, στο δεύτερο γύρο την ελεύθερη είσοδο τύπου «μπάτε σκύλοι αλέστε …» στην διαδικασία.
Με τον ίδιο τρόπο πρέπει να είναι κανείς εξαιρετικά αφελής αν πιστεύει ότι ο κύριος Κασσελάκης δεν χρησιμοποίησε την οικονομική του ευχέρεια και τα δίκτυα που του ετοίμασαν «οι συνέταιροι του» για να αυξήσει την προσέλευση οπαδών του στις εσωκομματικές εκλογές. Σε σχέση με την κομματική ιδιότητα και την σοβαρότητα της έχουν ξεχαστεί και τα απολύτως αυτονόητα ότι δηλαδή συνεπάγεται κάτι περισσότερο από την ιδιότητα του ψηφοφόρου σε νευραλγικές στιγμές.
Εκτός από τα παραπάνω ο Αλέξης Τσίπρας άφησε, παρά τη θέληση του, και στελέχη με οργανωμένη αριστερή σκέψη έστω και απομειωμένη από τη συμμετοχή τους στην κυβίστηση και μετά στην κυβέρνηση. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σε ένα περιβάλλον ελεγχόμενων πολιτικών συνθηκών, όπως είναι το πειραματικά εργαστήριο, αυτά τα στελέχη θα μπορούσαν να συντηρήσουν σημαντικό αριθμό αριστερών θέσεων τόσο για τη δομή και λειτουργία του κόμματος όσο και για τις πολιτικές στους διάφορους τομείς. Στην πραγματικότητα, δηλαδή στην κοινωνία και την πολιτική ως έχουν, τέτοιο περιβάλλον προφανώς δεν υπάρχει: Υπάρχει η κατεστημένη δεξιά που επιδιώκει την εξαφάνιση ει δυνατόν της αριστεράς. Υπάρχει δεξιά στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσμα της άνευ όρων διεύρυνσης. Υπάρχει η κάθε μορφής εσωκομματική αντιπολίτευση. Σε αυτό το σύνθετο και ιδιαίτερα ανταγωνιστικό κλίμα η οργανωμένη αριστερή σκέψη (έστω η απομειωμένη) κινδυνεύει ενώ τα στελέχη που την υποστηρίζουν γίνονται βορά ανελέητης επίθεσης.
Το όποιο θετικό, δηλαδή αριστερό, κομμάτι άφησε πίσω ο Αλέξης Τσίπρας – παρά τη θέλησή του – ήταν ετοιμόρροπο. Οι αντίπαλες δυνάμεις πολλαπλές και πανίσχυρες. Η ηγετική ομάδα και ο αρχηγός που ήθελαν/θέλουν ένα πραγματικό αριστερό φορέα όφειλαν να επαγρυπνούν και να θωρακίζουν. Οι αντίπαλοι είναι κραταιοί και δυστυχώς δεν είναι μόνο ο Μητσοτάκης ! Είναι το κατεστημένο/ιδιοκτήτης της χώρας, είναι η μετανεωτερικότητα και η μεταδημοκρατία.
Η μάχη της Κυριακής είναι άνιση (αν δεν είναι ήδη χαμένη όπως υποθέτουμε εμείς). Το άθροισμα: Εκ των Εξω Δεξιά , Εσωκομματική Δεξιά , Αριστεροφανής Λαϊκισμός, Αρχηγισμός, αστείρευτο χρήμα και ελεγχόμενη μιντιακή εικόνα ( του κ. Κασσελάκη), συνιστούν υπεροπλία. Η κ. Αχτσιόγλου, με το δομημένο κεντροαριστερό λόγο της και την δέουσα σοβαρότητα είναι Δαυίδ μπροστά σε νέους και παλιούς δαίμονες και Γολιάθ.
• Ομότιμη καθηγήτρια ΑΠΘ
