του Γιώργου Μητραλιά
Πηγή: contra-xreos.gr
Πλήρης τίτλος πρωτοτύπου: «Το Ισραήλ σκοτώνει μεθοδικά τους δημοσιογράφους που δεν μπορεί να φιμώσει! Επειδή δεν θέλει μάρτυρες των εγκλημάτων του»
Κανένας εγκληματίας δεν θέλει να υπάρχουν μάρτυρες των εγκλημάτων του. Ούτε βέβαια και το Ισραήλ. Και γι’αυτό κάνει τα πάντα για να μπορεί να εγκληματεί στη Γάζα — και στα Κατεχόμενα — μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Και το κάνει με πολλούς τρόπους ταυτόχρονα:
• Απαγορεύοντας στους ξένους δημοσιογράφους να μπουν στη Γάζα, καθώς ελέγχει όλες τις εισόδους της.
• Εκβιάζοντας όσους έχουν μείνει στη Γάζα να την εγκαταλείψουν πάραυτα αν δεν θέλουν να πεθάνουν.
• Δολοφονώντας μεθοδικά, συστηματικά και κατά προτεραιότητα εκείνους και εκείνες που επιμένουν να κάνουν τη δημοσιογραφική δουλειά τους.
• Πιέζοντας και απειλώντας με τη ρετσινιά του «αντισημίτη» τους απανταχού γης έντιμους δημοσιογράφους, για να χρησιμοποιούν ως μοναδικές πηγές πληροφόρησης και σχολιασμού των τεκταινόμενων στη Μέση Ανατολή, εκείνες του Ισραηλινού στρατού και της ισραηλινής κυβέρνησης.
• Επιβάλλοντας στα ΜΜΕ, με την ενεργό συνεργασία των κρατικών και άλλων υποστηρικτών του σε όλο το κόσμο, να χρησιμοποιούν μια συγκεκριμένη ορολογία, απαγορεύοντας λέξεις και φράσεις όπως π.χ. «κλιμάκωση του πολέμου» ή ακόμα και το «σταματήστε τον πόλεμο» (stop the war)!
Όμως, υπάρχει και συνέχεια καθώς εδώ και μερικές βδομάδες, γινόμαστε -παγκοσμίως- μάρτυρες ενός επιπλέον τρόπου χειραγώγησης της πληροφόρησης από το Ισραήλ και τους διεθνείς συνενόχους του: του black out, της απόλυτης δημοσιογραφικής συσκότισης και σιωπής για τις «δράσεις» του ισραηλινού στρατού ενάντια στον παλαιστινιακό πληθυσμό. Ο λόγος προφανής: είναι πια τέτοια η έκταση των εγκλημάτων του, τόσο έντονο το σοκ και η αποστροφή που προκαλούν παγκοσμίως, και τέτοια πια η αναποτελεσματικότητα των «επιχειρημάτων» και της προπαγάνδας του, που το Ισραήλ και οι απανταχού γης υποστηρικτές του κρίνουν προφανώς προτιμότερο για αυτούς να «ξεχαστεί» ο πόλεμος τους και να μην γίνεται καν λόγος για αυτόν σε καθημερινή βάση! Έτσι, βλέπουμε π.χ. ελληνικά ΜΜΕ που αφιέρωναν επί δύο μήνες τους πρωτοσέλιδους τίτλους τους στο λουτρό αίματος στη Γάζα, να μην λένε — ξαφνικά και… ως δια μαγείας — ούτε λέξη ή να καλύπτουν το θέμα λακωνικά και στις εντελώς πίσω σελίδες τους… αντικαθιστώντας συστηματικά τα ποτάμια αίματος της Γάζας με το αίμα αποτρόπαιων σημερινών ή παλιότερων εγκλημάτων στην Ελλάδα και στον κόσμο.
Tο αποτέλεσμα αυτού του αιφνίδιου black out πληροφόρησης γίνεται ήδη αισθητό: ο πόλεμος και μαζί του τα ισραηλινά εγκλήματα πολέμου και κατά της ανθρωπότητας είτε έχουν γίνει μέρος της καθημερινής ρουτίνας, είτε τείνουν να ξεχαστούν. Πρόκειται για το μεγαλύτερο και πιο επικίνδυνο και εφιαλτικό «κατόρθωμα» του Νετανιάχου και των δημίων του, καθώς πετυχαίνει «τον εθισμό μας σε έναν κόσμο που μοιάζει όλο και περισσότερο με ζούγκλα όπου βασιλεύει μόνο το δίκαιο του ισχυρότερου και όπου “επιτρέπονται” οι χειρότερες θηριωδίες κατά των ασθενέστερων!»(1).
Και όλα αυτά μέσα στη γενική αδιαφορία, και χωρίς να αντιδρά στοιχειωδώς η ΕΣΗΕΑ, το συνδικάτο των Ελλήνων δημοσιογράφων. Μια ΕΣΗΕΑ που δεν δείχνει να συγκινείται ιδιαίτερα από το γεγονός ότι όχι ένας και δύο, αλλά…110 συνάδελφοι δημοσιογράφοι έχουν σκοτωθεί ή μάλλον δολοφονηθεί κυρίως στη Γάζα και στα Κατεχόμενα από τον ισραηλινό στρατό και τους ισραηλινούς εποίκους, μέσα σε μόλις τρεις μήνες, στην -μακράν- μεγαλύτερη σφαγή δημοσιογράφων που έχει γνωρίσει η ιστορία της ανθρωπότητας! Στ’αλήθεια, τι άλλο περιμένει η ΕΣΗΕΑ για να διαδηλώσει στους δρόμους και να κηρύξει κατεπειγόντως απεργία στήριξης και έμπρακτης αλληλεγγύης στους Παλαιστίνιους και όχι μόνο συναδέλφους, που ζουν και πεθαίνουν στην κόλαση της Γάζας, ζητώντας απεγνωσμένα αυτή τη στήριξη και αλληλεγγύη;
Και όμως, ο Tim Dawson, αναπληρωτής γενικός γραμματέας της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων (IFJ), δήλωνε ήδη πριν από τρεις βδομάδες. ότι «δεν έχουμε ξαναδεί τόσο πολλούς μαζεμένους θανάτους δημοσιογράφων σε οποιαδήποτε σύγκρουση που μπορώ να σκεφτώ. Υπήρχαν περίπου 1.000 δημοσιογράφοι στη Γάζα στην αρχή αυτής της σύγκρουσης. Και ενώ υπάρχουν ελαφρώς διαφορετικές μετρήσεις για το πόσοι ακριβώς έχουν πεθάνει, το επτάμισι ή το δέκα τοις εκατό, αυτό είναι ένας εξαιρετικά μεγάλος αριθμός». Και η πρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων (600.000 μέλη σε όλο το κόσμο) Dominique Pradalié συμπλήρωνε: «Δεν έχω ξαναδεί ένα κράτος να σκοτώνει τόσους πολλούς δημοσιογράφους σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα». Όσο για τον αντιπρόεδρο της ίδιας διεθνούς Συνομοσπονδίας δημοσιογράφων, τον Παλαιστίνιο Nasser Abou Bakr, αφού κατάγγελνε ότι οι δημοσιογράφοι που εργάζονται στη Γάζα και στα Κατεχόμενα «απειλούνται τακτικά με θάνατο και λαβαίνουν τηλεφωνήματα και μηνύματα είτε ανώνυμα είτε από στρατιώτες και εποίκους στο WhatsAp», κατέληγε με την εξής διαπίστωση: «Κάθε μέρα επικοινωνώ με τους συναδέλφους μου που βρίσκονται ακόμα επί τόπου, και τους ρωτώ πώς είναι. Μου λένε ένα πράγμα: είμαστε ακόμα ζωντανοί. Περιμένουν να πεθάνουν και αναρωτιούνται ποιος θα είναι ο επόμενος. Αλλά επιμένουν να συνεχίζουν τη δουλειά τους. Αν σταματήσουν, ποιος θα αναφέρει και θα τεκμηριώνει τα μαζικά εγκλήματα και την εθνοκάθαρση που υφίσταται ο λαός μας; Το Ισραήλ θέλει να σκοτώσει τους δημοσιογράφους, που είναι μάρτυρες των εγκλημάτων του».
Φυσικά, δεν είναι διόλου τυχαίο ότι οι περισσότεροι από τους δημοσιογράφους που απειλούνται, τραυματίζονται ή σκοτώνονται εργάζονται για την τηλεόραση της Al Jazeera, καθώς αυτό ακριβώς το διεθνές τηλεοπτικό κανάλι βρίσκεται μόνιμα στο στόχαστρο του Ισραήλ που προσπαθεί, πάσει θυσία, να το κάνει να σιγήσει. Γιατί; Μα, επειδή το Al Jazeera είναι το μόνο κανάλι που κάνει σωστά τη δουλειά του: πληροφορεί άμεσα και συνήθως «ζωντανά», καλύπτοντας όλες τις μεσανατολικές -και όχι μόνο- εξελίξεις και γεγονότα, δίνοντας το λόγο σε όλες τις πλευρές, ακόμα και στις πιο απεχθείς. Παρακολουθώντας συνεχώς τους τρεις τελευταίους μήνες, το αγγλόφωνο κανάλι της Al Jazeera, μπορούμε να βεβαιώσουμε ότι είδαμε να παρελαύνουν σε αυτό τόσο οι εκπρόσωποι της Χαμάς όσο και οι υπουργοί και στρατηγοί του Ισραήλ, τόσο οι αμερικανοί και άλλοι υποστηρικτές του κ. Νετανιάχου όσο και εκείνοι που υποστηρίζουν τους Παλαιστίνιους. Δηλαδή, διαπιστώσαμε ότι το Al Jazeera κάνει ακριβώς αυτό που αρνείται να κάνει η συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ, συμπεριλαμβανομένων βέβαια εκείνων των «φιλελεύθερων» χωρών μας. Όσο για τις μόνιμες κατηγορίες που εκτοξεύονται παραδοσιακά εναντίον του, ακόμα και από αρκετούς «προοδευτικούς», δηλαδή ότι το Al Jαzeera είναι τάχα το φερέφωνο είτε των «Αδελφών Μουσουλμάνων» είτε της… Χαμάς, είναι τόσο χονδροειδή ψέμματα, όσο και το ότι το Ισραήλ βομβαρδίζει και σκοτώνει αδιάκριτα όχι τους Παλαιστίνιους αμάχους αλλά τους «τρομοκράτες της Χαμάς». Εξάλλου, θα ήταν τουλάχιστον παράδοξο να είναι το Al Jazeera… ισλαμιστικό, σκοταδιστικό και αντιδραστικό όταν ασκεί σκληρή και ουσιαστική κριτική σε κάθε εκδήλωση αντισημιτισμού, και υποστηρίζει ανεπιφύλακτα και προβάλει τα προοδευτικά και αντιρατσιστικά κινήματα σε όλο το κόσμο, συμπεριλαμβανομένων εκείνων των Εβραίων στις ΗΠΑ και αλλού, που διαδηλώνουν καθημερινά ζητώντας άμεση κατάπαυση του πυρός…
Επειδή λοιπόν είναι οι δημοσιογράφοι του που κάνουν το Al Jazeera να είναι τόσο μοναδικό και πολύτιμο σε αυτούς τους βάρβαρους καιρούς όπου η αντικειμενική πληροφόρηση μετατρέπεται σε ένα όλο και πιο δυσεύρετο αγαθό, γι’αυτό και τα απίστευτα δεινά τους μας συγκινούν και μας εξεγείρουν ακόμα περισσότερο. Πράγματι, δεν είναι μόνο ότι 110 δημοσιογράφοι έχουν ήδη σκοτωθεί καθώς αποτελούν τον πρώτο στόχο του ισραηλινού στρατού. Είναι και ότι μαζί τους σκοτώνονται, επίσης κατά προτεραιότητα, τα μέλη των οικογενειών τους, από τους παππούδες και τις γιαγιάδες μέχρι τα εγγόνια και τα μωρά τους! Όπως, μεταξύ άλλων, έχει συμβεί με την εμβληματική προσωπική τραγωδία του παλαίμαχου επικεφαλής των ρεπόρτερ της Al Jazeera στη Γάζα Wael Al-Dahdouh, που έχει χάσει σε τρεις διαδοχικές ισραηλινές επιθέσεις που τον στόχευαν, πρώτα τη γυναίκα του, τη μικρή του κόρη, τον μικρότερο γιό και το εγγόνι του, καθώς και άλλους 8 συγγενείς του. Και κατόπιν, τον καμεραμάν του που πέθανε στραγγισμένος από το αίμα του καθώς οι ισραηλινοί στρατιώτες δεν επέτρεψαν στο ασθενοφόρο να τον προσεγγίσει — ενώ ο ίδιος τραυματίστηκε — και τέλος, τον μεγαλύτερο γιο του και επίσης δημοσιογράφο! Περιττό να πούμε ότι δεν υπάρχουν λέξεις για να περιγραφούν τα αισθήματα του τηλεθεατή όταν βλέπει κάποιον, και αυτό έχει συμβεί αρκετές φορές, να διακόπτει τον δημοσιογράφο της Al Jazeera ενώ αυτός μεταδίδει «ζωντανά» μέσα από τα χαλάσματα των αμέτρητων ισραηλινών βομβαρδισμών, για να του ψιθυρίσει στο αυτί ότι πριν από λίγο σκοτώθηκαν τα μέλη της οικογένειας του. Και να βλέπει αυτό τον άνθρωπο να παγώνει, να χλομιάζει και να βουρκώνει… αλλά να συνεχίζει να μεταδίδει!
Σε αυτούς λοιπόν τους δημοσιογράφους που σώζουν την τιμή της παγκόσμιας έντιμης δημοσιογραφίας, οφείλει να δείξει κατεπειγόντως και έμπρακτα την αλληλεγγύη της η ΕΣΗΕΑ όχι μόνο επειδή τους την χρωστάει αλλά και επειδή από την υποστήριξη της εξαρτάται ίσως η σωτηρία και η ίδια η ζωή τους. Όμως, όχι μόνο η ΕΣΗΕΑ αλλά όλη η προοδευτική αντιπολίτευση και η αριστερά που οφείλουν να δικαιολογήσουν το λόγο ύπαρξης τους υποστηρίζοντας όχι με λόγια αλλά με πράξεις τον παλαιστινιακό λαό. Όπως, για παράδειγμα, υποστηρίζοντας έμπρακτα και ουσιαστικά την προσφυγή της Νότιας Αφρικής κατά του Ισραήλ με την κατηγορία της γενοκτονίας των Παλαιστινίων, που άρχισε να συζητείται στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Πώς; Μα, κινητοποιώντας στους δρόμους και καλώντας στη Βουλή την άθλια κυβέρνηση Μητσοτάκη — που αποτελεί μαζί με τις ΗΠΑ του Μπάιντεν και την Ουγγαρία του Όρμπαν, τον πιο πιστό σύμμαχο και συνένοχο του Ισραήλ και του Νετανιάχου — να υποστηρίξει επίσημα την προσφυγή της Νότιας Αφρικής στο Διεθνές Δικαστήριο. Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα…
