του Ανδρέα Κοσιάρη
Οι άνθρωποι που ελέγχουν σχεδόν απόλυτα το ελληνικό ποδόσφαιρο (και μαζί του μεγάλο κομμάτι των ελληνικών ΜΜΕ και γιγαντιαίο κομμάτι της ελληνικής επιχειρηματικότητας) συναντήθηκαν με τον πρωθυπουργό και τον πρόεδρο της UEFA. Το αποτέλεσμα της συνάντησης ήταν να αναγγελθούν «μέτρα» που ήδη έχουν νομοθετηθεί αλλά δεν εφαρμόστηκαν ποτέ — και να απομακρυνθούν ακόμα περισσότερο οι ευθύνες για όσα συνέβησαν στη Ν. Φιλαδέλφεια την προηγούμενη εβδομάδα.
Λίγο ξυράφι θέλει
Όταν, την προηγούμενη Δευτέρα, ένα τάγμα νεοναζί οπαδών της κροατικής Ντιναμό Ζάγκρεμπ διέσχισε τα Δυτικά Βαλκάνια και τη μισή χώρα, για να επιτεθεί και να δολοφονήσει στον περιβάλλοντα χώρο του γηπέδου της ΑΕΚ στη Ν. Φιλαδέλφεια, οποιοσδήποτε εχέφρων αντιλήφθηκε πως αυτό δεν θα μπορούσε να είχε γίνει χωρίς πολυεπίπεδη συνεργασία. Τις επόμενες ώρες και ημέρες, η συνεργασία αυτή έγινε περισσότερο από εμφανής.
Οι νεοναζί Κροάτες είχαν ραντεβού, καθοδήγηση, εξοπλισμό και συνεργασία με ομοϊδεάτες οπαδούς του Παναθηναϊκού. Παράλληλα, είχαν και τουλάχιστον την ανοχή της Ελληνικής Αστυνομίας, η οποία ήταν από πολλές πηγές ενήμερη για τον ερχομό τους, τους «ακολουθούσε διακριτικά» σύμφωνα με την ίδια και, όπως είδαμε σε βίντεο τους «συνόδευε» από αυτήν τη διακριτική απόσταση μέχρι και τα τελευταία μέτρα της εφόρμησής τους προς το γήπεδο. Η επέμβαση της ΕΛ.ΑΣ. — «άμεση και γρήγορη» σύμφωνα με την ανακοίνωσή της — έγινε αφότου η επίθεση και δολοφονία είχε ολοκληρωθεί, με τα χημικά να πνίγουν ως επί το πλείστον τους εγκλωβισμένους σε καταστήματα της περιοχής ατυχείς παρευρισκόμενους. Και την επομένη, η ΕΛ.ΑΣ. πήγε να περισυλλέξει στοιχεία από το σημείο της δολοφονίας αφότου αυτό είχε καθαριστεί από συνεργεία του Δήμου.
Όσα περιγράφονται στην παραπάνω παράγραφο, δεν είναι δυνατόν να ιδωθούν υπό το πρίσμα μια αλληλουχίας περιστατικών μνημειώδους ανικανότητας. Η αλυσίδα των «παραλείψεων» είναι τόσο μακριά, που προϋποθέτει την ύπαρξη ενός συντονισμού ανοχής και διευκόλυνσης της νεοναζιστικής επίθεσης. Ούτε στα σύνορα, ούτε καθ’οδόν στις εθνικές οδούς, ούτε μέσα στην Αθήνα, ούτε στο ραντεβού με τους ντόπιους ομοϊδεάτες, ούτε στον Ηλεκτρικό, ούτε στον δρόμο για τη Ν.Φιλαδέλφεια — η καλύτερα εξοπλισμένη και πολυπληθέστερη υπηρεσία της χώρας, που έχει αποτελέσει κεντρικό όχημα άσκησης πολιτικής από την κυβέρνηση του τόπου, δεν επενέβη ποτέ αν και γνώριζε, έβλεπε, ήταν εκεί (έστω λίγο παραδίπλα).
Αντί να υποθέσουμε πως σε κάθε έναν από τους κρίκους αυτής της αλυσίδας υπήρξε και μία αυτόνομη απόφαση εκπορευόμενη από ανικανότητα, μπορούμε ασφαλέστερα να υποθέσουμε πως η απόφαση ήταν μία και κεντρική: «Δικά μας είναι τα παιδιά».
Η υπόθεση αυτή είναι σύμφωνη με το γεγονός πως η ΕΛ.ΑΣ. (όπως και κάθε αστυνομία) δρα υπό εντολές και όχι με πρωτοβουλίες κατώτερων στελεχών. Λόγου χάριν, μπορεί ο x αστυνομικός να έχει την επιλογή για το αν θα σημαδέψει κεφάλια διαδηλωτών ή πόδια, αλλά η εντολή είναι μία, έρχεται από πάνω και είναι «τσακίστε τους».
Η υπόθεση είναι επίσης σύμφωνη με όσα εκ των προτέρων ξέρουμε για την ιδεολογική συγγένεια μεγάλου ποσοστού στελεχών της ΕΛ.ΑΣ. με τους χρυσαυγίτες και άλλες παρόμοιες οργανώσεις — όπως και τη διαχρονική ανοχή και διευκόλυνση της ΕΛ.ΑΣ. σε φασιστικές επιθέσεις.
Τρίγωνα, τετράγωνα και άλλα σχήματα
Η υπόθεση ενισχύεται επίσης από τη συστημική προσπάθεια υποβάθμισης της επίθεσης σε ζήτημα «οπαδικό» και απαλοιφής κάθε πολιτικής του χροιάς — όσο κι αν κάποιοι παράγοντες της υπόθεσης, όπως ο Κροάτης δικηγόρος των νεοναζί χούλιγκαν, τόνιζαν ξανά και ξανά πόσο πολιτικό ήταν στην πραγματικότητα.
Τέλος, ενισχύεται και από την εμπλοκή στη δήθεν επίλυση του ζητήματος των ιδιοκτητών των τεσσάρων μεγάλων ΠΑΕ, με αποκορύφωμα την πολυδιαφημισμένη συνάντησή τους με τον πρωθυπουργό και τον πρόεδρο της UEFA.
Οι ιδιοκτήτες των τεσσάρων μεγάλων ελληνικών ΠΑΕ, φυσικά, δεν έχουν μονάχα αυτή την ιδιότητα. Είναι παράλληλα και εφοπλιστές, ιδιοκτήτες ομίλων ΜΜΕ και άλλων επιχειρηματικών ομίλων — κάποιοι είναι παράλληλα και… δημοτικοί σύμβουλοι. Αν έπρεπε κάπως να συνοψίσουμε σε μία φράση τις ιδιότητές τους, θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε τα λόγια ενός εξ αυτών: είναι «οι ιδιοκτήτες της χώρας».
Ως ιδιοκτήτες της χώρας έχουν προνομιακές σχέσεις με την εξουσία της — συνεπώς και με την Αστυνομία της. Και ως ιδιοκτήτες των ομάδων τους, έχουν προνομιακές σχέσεις με τους οργανωμένους στρατούς οπαδών αυτών των ομάδων — θα μπορούσε να πει κανείς πως, πλην μεμονωμένων εξαιρέσεων, τους ελέγχουν.
Πρόσφατα, παραδείγματος χάριν, δολοφονήθηκε σε μαφιόζικο χτύπημα ο Χ. Ο Χ είχε παλιότερα καταδικαστεί για δολοφονία σε «ραντεβού θανάτου» οπαδού της ομάδας του ιδιοκτήτη Α, αλλά ήταν πλέον διαπιστευμένος να συνοδεύει στο γήπεδο τον ιδιοκτήτη ομάδας Β. Και το θωρακισμένο όχημα που χρησιμοποιούσε για να μετακινείται και στο οποίο δολοφονήθηκε, ανήκε σε εταιρεία του ιδιοκτήτη Α. Σημαντικά, οι εκπρόσωποι του ιδιοκτήτη Α κλήθηκαν με τεράστια καθυστέρηση να δώσουν εξηγήσεις για το πώς βρέθηκε το όχημά τους στην κατοχή του Χ. Και οι εξηγήσεις τους, που οι Αρχές έκριναν ικανοποιητικές, θα προκαλούσαν γέλιο στον οποιονδήποτε δεν ήταν ακραία θετικά προκατειλημμένος απέναντι στους «ιδιοκτήτες της χώρας».
Σε αυτήν τη μία και μόνο υπόθεση, βλέπουμε σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια το σχήμα «ιδιοκτήτες-μαφία-οπαδικοί στρατοί-Αστυνομία και Αρχές». Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε εδώ και τους προαναφερθέντες χρυσαυγίτες (και τα όποια διάδοχα και παρεμφερή τους σχήματα), που όπως θυμίζαμε πρόσφατα έκαναν τη βρώμικη δουλειά των ιδιοκτητών-εφοπλιστών στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη, τις εργατικές γειτονιές, αλλά και τη Βουλή. Όπως θα μπορούσαμε να προσθέσουμε και τον επικεφαλής της ΕΠΟ, Τάκη Μπαλτάκο, προνομιακό συνομιλητή της Χρυσής Αυγής για λογαριασμό της κυβέρνησης Σαμαρά.
Η διαπλοκή ως λύση
Θέτοντας όλο αυτό το πλαίσιο, θέλουμε να πούμε πως η επιλογή να «δοθεί λύση» μέσω μιας συνάντησης πρωθυπουργού και προέδρου UEFA με τους προαναφερθέντες τέσσερις ιδιοκτήτες, δεν προμήνυε και πολλά θετικά αποτελέσματα. Εκτός κι αν το πρόβλημα στο οποίο κλήθηκαν να «δώσουν λύση» δεν ήταν αυτό που διαπιστώσαμε πιο πάνω, αλλά κάποιο άλλο.
Έτσι κι έγινε: η Μεγάλη Συνάντηση έβγαλε μονάχα μερικά επικοινωνιακά πυροτεχνήματα. Ο Τσέφεριν είπε μερικά γενικόλογα για τη βία και τον ρατσισμό και ο Μητσοτάκης υποβάθμισε ξανά το γεγονός σε οπαδικό «ραντεβού θανάτου» — υποβάθμιση που, όπως τόνισε και ο Θανάσης Καμπαγιάννης, αποτελεί «θέση επί ζητήματος ανοιχτού στη δικαστική διερεύνηση».
Και ανακοινώθηκαν «μέτρα», ίδια κι απαράλλαχτα με αυτά που ανακοινώνονται κάθε μερικά χρόνια, τουλάχιστον από το 2007. Την τελευταία φορά που ανακοινώθηκαν, μάλιστα, νομοθετήθηκαν κιόλας — το 2022, από αυτήν την ίδια κυβέρνηση. Αλλά η επαν-ανακοίνωση ήδη νομοθετημένων μέτρων παρουσιάστηκε ως κάποιου είδους «γροθιά του Μητσοτάκη στο κατεστημένο» από τα ΜΜΕ, που εντελώς τυχαία ανήκουν στους ίδιους ιδιοκτήτες της χώρας (και μερικούς φίλους και συναδέλφους τους).
Ποιο κατεστημένο, όμως, χτυπά αυτή η γροθιά; Ένα μέτρο, νομοθετημένο ήδη ξαναθυμίζουμε, είναι να κλείσουν όλες οι λέσχες οπαδών και να παραμείνει μία ανά ομάδα, υπό τον έλεγχο της ΠΑΕ. Δηλαδή των ιδιοκτητών, που έτσι κι αλλιώς ελέγχουν την πλειοψηφία των συνδέσμων και έχουν υπαλληλικές (και άλλες) σχέσεις με τους καλύτερους εκ των «επιστημόνων» τους — όπως ο Χ που αναφέραμε πιο πάνω. Αν εφαρμοστεί το μέτρο, «θύμα» του θα είναι μόνο οι σύνδεσμοι που δεν ελέγχονται ήδη από την ΠΑΕ.
Άλλο μέτρο, είναι ο έλεγχος των γηπέδων από την ΕΛ.ΑΣ. Την ίδια ΕΛ.ΑΣ. που στην καλύτερη επέτρεψε και στη χειρότερη βοήθησε μια νεοναζιστική εξόρμηση χιλιάδων χιλιομέτρων. Την ίδια ΕΛ.ΑΣ. που παρακολουθεί αμέριμνη μαφιόζικες δολοφονίες και εκρήξεις μηχανισμών, και που στέκεται σούζα στους «ιδιοκτήτες της χώρας».
Ποιο πρόβλημα, λοιπόν, επιλύουν αυτά τα μέτρα; Σίγουρα όχι αυτό που συνέβη στη Ν. Φιλαδέλφεια την προηγούμενη εβδομάδα. Αλλά ίσως, αν εφαρμοστούν, να επιλύσουν ένα άλλο πρόβλημα. Την αφαίρεση από τα γήπεδα των μη ελεγχόμενων οπαδών — όσων, τέλος πάντων, εμφορούνται από στοιχεία πολιτικοποίησης αντίθετα με τη συστημική σαπίλα του επαγγελματικού αθλητισμού και των ιδιοκτητών του.
Για αυτό το πρόβλημα, ναι, το να συναντώνται οι απολύτως υπεύθυνοι για τον συνδυασμό φασιστικής, οπαδικής και μαφιόζικης βίας, μπορεί να δώσει μια λύση.
