καχάμπρε αρμάντο ρομέρο εκδόσεις τόπος

Προδημοσίευση: «Καχάμπρε», του Αρμάντο Ρομέρο

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Τόπος το μυθιστόρημα μυστηρίου «Καχάμπρε», του Κολομβιανού ποιητή και πεζογράφου Αρμάντο Ρομέρο, σε μετάφραση της Αγαθής Δημητρούκα.


«Η νύχτα σκότωσε τη Ρουπέρτα». Από το πρώτο λεπτό οι φήμες γύρω από τη δολοφονία της νεαρής Αφροκολομβιανής στις όχθες του ποταμού Καχάμπρε οργιάζουν. Φαίνεται ότι συνέβη κατά λάθος από το χέρι του Οράσιο Φλέμινγκ στο βραδινό κυνήγι. Ή μήπως τη σκότωσε ο ζηλιάρης σύζυγός της, ο γερο-Λουκουμί, επειδή τον απατούσε με τον νεαρό Μπαλάντα;

Στα εννιάμερα που έπονται το άψυχο σώμα της Ρουπέρτα, με το δέρμα τεντωμένο από τη φρεσκάδα της νιότης, κείτεται στην τούμπα, πλαισιωμένο από λουλούδια, φοινικόφυλλα και καθολικούς αγίους, για να του αποδώσουν τιμές. Παράλληλα, οι κάτοικοι της περιοχής αναζητούν τον ένοχο, γιατί αν δεν βρεθεί, η ψυχή της Ρουπέρτα θα μείνει σκιά. Μια σκιά που θα τριγυρνάει για πάντα στην πυκνή βλάστηση της ζούγκλας, στοιχειώνοντας τις συστάδες των μαγκρόβιων που βουλιάζουν τις ρίζες τους στα λασπερά νερά του επιβλητικού Καχάμπρε.

Ο θάνατος της όμορφης οστρακοσυλλέκτριας αναμοχλεύει τη ζοφερή πραγματικότητα πίσω από τη ζωή των κατοίκων, είτε είναι απόγονοι Αφρικανών σκλάβων ή ντόπιων ιθαγενών, είτε λευκών αποίκων που ήρθαν στην περιοχή ως χρυσοθήρες ή ξυλέμποροι. Σύγκρουση πολιτισμών και πλοκή που ταλαντεύεται μεταξύ σασπένς, χιούμορ και τραγωδίας, το Καχάμπρε είναι ένα μυθιστόρημα μυστηρίου και ταυτόχρονα μια καταβύθιση στις ιδιαίτερες κοινωνικές, πολιτισμικές και πολιτικές συνθήκες της «Ρεσιόν δελ Πασίφικο», όπως αποκαλείται αυτό το αφιλόξενο, σχεδόν άγνωστο κομμάτι της κολομβιανής γης.

Το INFO-WAR δημοσιεύει ένα μικρό απόσπασμα από το μυθιστόρημα «Καχάμπρε». (*οι αναγνώστες μέσω κινητού τηλεφώνου, θα πρέπει να το περιστρέψουν οριζόντια και να ενεργοποιήσουν την οριζόντια προβολή)

Ο Αρμάντο Ρομέρο (Κάλι, 1944) είναι Κολομβιανός ποιητής και πεζογράφος. Διδάσκει Ιβηροαμερικανική Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο του Σινσινάτι των Ηνωμένων Πολιτειών όπου και ζει. Στην πατρίδα του, συμμετείχε στην αρχική ομάδα του πρωτοποριακού κινήματος του ’60 «Ναδαϊσμός». Έχει ταξιδέψει και διαμείνει σε πολλές χώρες της Αμερικής, της Ευρώπης και της Ασίας, κυρίως στο Μεξικό, τη Βενεζουέλα και την Ελλάδα, στην οποία έγραψε το πρώτο του μυθιστόρημα και διάφορες ποιητικές συλλογές, ορισμένες με ελληνικό θέμα.

Έχει εκδώσει ποιητικές συλλογές: Los móviles del sueño (Βραβείο Ποίησης Μέριδα, 1975), El poeta de vidrio (1979), A rienda suelta (1991), Agion Oros- El Monte santo (2001), De noche el sol (2004), Cuatro líneas1 (2005),Versos libre por Venecia (2010), El color del Egeo (2016).

Διηγήματα: El demonio y su mano (1975), La casa de los vespertilios (1982), La esquina del movimiento (1992),La raíz de las bestias (2005).

Μυθιστορήματα: La piel por la piel (1997), La rueda de Chicago (2004), το οποίο απέσπασε το Βραβείο καλύτερου μυθιστορήματος περιπέτειας στο Latino Book Festival (Νέα Υόρκη, 2005) και ήταν στη βραχεία λίστα για το Βραβείο Rómulo Gallegos, και το Καχάμπρε (Cajambre 2012), το οποίο έλαβε Βραβείο Νουβέλας Concejo de Siero (2012).

1Τρεις συλλογές με ελληνικό θέμα, μεταφρασμένες από την Αγαθή Δημητρούκα, πρόκειται να εκδοθούν στα ελληνικά σε έναν τόμο. Το Cuatro líneas, με ελληνικό τίτλο Ερωτικά τετράγραμμα, και μέρος του El color del Egeo, με ελληνικό τίτλο Το χρώμα του Αιγαίου, έχουν δημοσιευθεί σε διαφορετικά τεύχη του λογοτεχνικού περιοδικού Ποιητική.


ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ

«Διαβάζοντας τα χειρόγραφα του Καχάμπρε, αισθάνθηκα ότι ο Αρμάντο Ρομέρο έγραψε το μυθιστόρημα του κολομβιανού Ειρηνικού που κάποιοι προσπαθήσαμε να γράψουμε και δεν τα καταφέραμε.»

Όσκαρ Κογιάσος, Κολομβιανός συγγραφέας, κριτικός λογοτεχνίας και δημοσιογράφος

«Το Καχάμπρε είναι μια ανθρωπολογική έρευνα αντάξια του καλύτερου λαογράφου, μια μελέτη χωρίς φυλετικές ή αστικές προκαταλήψεις μιας περίκλειστης αφροκολομβιανής κοινότητας, εγκατεστημένης σε μια αφιλόξενη περιοχή, γεμάτη φυσικούς και κοινωνικούς κινδύνους. […]Μια εμπεριστατωμένη καταγγελία των αβυσσαλέων ανισοτήτων που γεννούν τόση βία και διαφθορά, αντάρτικο και παραστρατιωτικές οργανώσεις, πόνο και φόβο.»

Χοσέ Πρατς Σαριόλ, Κουβανός συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας

«Ειδικότερα οι γυναικείοι χαρακτήρες είναι περίπλοκοι και υποδηλωτικοί, όπως περίπλοκο είναι και το φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο ζουν. […]Πράγματι, αναλύοντας τις γυναικείες μορφές του μυθιστορήματος, αποκαλύπτεται η εκμετάλλευση της γυναίκας και, συγχρόνως, ο πρωταρχικός ρόλος της σε κοινωνικό, οικογενειακό, οικονομικό και πολιτιστικό επίπεδο.»

Βικτωρία Κρητικού, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ισπανοαμερικανικής Λογοτεχνίας, ΕΚΠΑ

«Ο Ρομέρο […] καταφέρνει να ξεδιπλώσει την ουσία των δύο κόσμων που κυριαρχούν σε αυτό τον χώρο και βρίσκονται σε δυαδική αντίθεση: ο κόσμος των λευκών και ο κόσμος των μαύρων. Οι πρώτοι, τους οποίους αποκαλεί πάισα, είναι λευκοί τυχοδιώκτες που αποκομίζουν κέρδη από τον πλούτο της περιοχής και οι άλλοι, τους οποίους αποκαλεί κουλιμότσο, είναι κυρίως λευκοί μιγάδες που κατοικούν σε αυτά τα μέρη από την εποχή της αποικιοκρατίας, οι οποίοι, παρόλο που κι αυτούς τους εκμεταλλεύονται οι πάισα, έχουν μεγαλύτερη εξουσία απ’ ό,τι οι μαύροι, που είναι τελευταίοι στην κοινωνική πυραμίδα.»

Ευθυμία Πανδή-Παυλάκη, Καθηγήτρια Ισπανοαμερικανικής Λογοτεχνίας, ΕΚΠΑ

inffowar logo

Βοήθησε το INFO-WAR να συνεχίσει την ανεξάρτητη δημοσιογραφία

Για περισσότερες επιλογές πατήστε εδώ