Σύμφωνα με πολυετείς έρευνες και μαθηματικούς υπολογισμούς, αυτή η Δευτέρα είναι η πιο καταθλιπτική μέρα του χρόνου. Είναι η τρίτη Δευτέρα του Ιανουαρίου ή αλλιώς η «μπλε Δευτέρα» (κάτι σαν το sequel της μαύρης Παρασκευής).
Όπως υποστηρίζουν οι «ειδικοί», τη συγκεκριμένη μέρα έχουμε κάθε λόγο να πέσουμε σε κατάθλιψη: Η ευχάριστη περίοδος των Χριστουγέννων έχει περάσει, και δυστυχώς, είναι υπερβολικά νωρίς για να εγκαινιάσουμε την επόμενη. Ο τραπεζικός μας λογαριασμός είναι ψιλοάδειος, γιατί μέσα στα Χριστούγεννα έχουμε ξοδέψει πάρα πολλά. Πολύ πιθανό είναι να έχουμε πάρει και κάποια κιλάκια στις γιορτές, γεγονός που, φυσικά, μας αγχώνει, γιατί κινδυνεύουμε να αποκλίνουμε από το καθιερωμένο πρότυπο ομορφιάς. Έχουμε επιστρέψει για τα καλά στη δουλειά και δεν έχουμε κάτι εξαιρετικό για το οποίο ανυπομονούμε. Μέσα σε όλα, ο καιρός συνήθως δεν είναι καλός, όπως ταιριάζει στον Ιανουάριο βασικά.
Μάλιστα οι ειδικοί έχουν κατασκευάσει και ένα μαθηματικό τύπο που υπολογίζει τα χαρακτηριστικά της «μπλε Δευτέρας»:
Όπου W=weather (καιρός), D=debt (χρέη), d=monthly salary(μισθός), T=time since Christmas (χρόνος που πέρασε από τα Χριστούγεννα), Q=time since failing our new year’s resolutions (χρόνος που πέρασε από τότε που εγκατέλειψες τους στόχους σου για τη νέα χρονιά), M=low motivational levels (έλλειψη κινήτρων), and Na=the feeling of a need to take action (ανάγκη για δράση).
Προφανώς τίποτα από όλα αυτά δεν έχει επιστημονική εγκυρότητα, αφού δεν θα ήταν δυνατόν να προκληθεί ταυτόχρονη μαζική κατάθλιψη. Ακόμα και ο ίδιος ο επινοητής της ιδέας έχει παραδεχτεί ότι δεν έχει νόημα να δίνουμε σημασία στη «μπλε Δευτέρα». Παρ’ όλα αυτά, η άποψη ότι αυτή η Δευτέρα είναι η πιο καταθλιπτική του χρόνου υιοθετείται πολύ εύκολα.
Και βέβαια όλα αυτά ισχύουν για τους κατοίκους του βόρειου ημισφαιρίου, δηλαδή για τον δυτικό τρόπο ζωής. Αυτόν τον τρόπο ζωής που σε κάνει να μισείς τις Δευτέρες, να ενθουσιάζεσαι τις Παρασκευές και να αγχώνεσαι τα βράδια της Κυριακής.
Όλα αυτά προϋποθέτουν ότι δεν σου αρέσει καθόλου η δουλειά σου, αντλείς όρεξη για ζωή μετρώντας αντίστροφα για τις διακοπές σου και, γενικώς, επιτρέπεις στη διάθεσή σου να εξαρτάται από ένα επιβεβλημένο πρόγραμμα.
Συναισθήματα, δηλαδή, αμιγώς καπιταλιστικά.
Μυρτώ Συμεωνίδου