του Χρήστου Αβραμίδη
Πηγή: Jacobin Greece
Ο Αναστάσης Μανιουδάκης παραχώρησε συνέντευξη στο Jacobin και μίλησε για όλα αυτά τα στοιχεία που δείχνουν γιατί είναι καλό να μην παίρνουμε και πολύ στα σοβαρά την αφήγηση της αστυνομίας όταν πεθαίνει ένας άνθρωπος στα χέρια της.
Από τα σπασμένα γυαλιά και τα αίματα μέχρι τον γιατρό που ρωτούσε με απορία πώς γίνεται κάποιος να έπεσε μόνος του και να χτύπησε σε 3 σημεία του κεφαλιού ταυτόχρονα, ο Αναστάσης Μανιουδάκης ανακαλεί τα σημαντικότερα στοιχεία που κάνουν και τον λιγότερο καχύποπτο θεατή να σκέφτεται ότι η Ελληνική Αστυνομία μπορεί να έχει κάτι να κρύψει και σε αυτόν τον «τυχαίο θάνατο» ενός απλού ανθρώπου στα χέρια της. Το βίντεο που διεγράφη και οι μάρτυρες που αποσύρθηκαν ολοκληρώνουν μια εικόνα κρατικής ομερτά μπροστά στο θάνατο ενός ανθρώπου που αφήνει δυο μικρά παιδιά ορφανά.
Γιατί η διαρροή στα ΜΜΕ έσπευσε να περιγράψει τον θάνατο ως «ανακοπή καρδιάς»; Γιατί τόση βιασύνη με αποτέλεσμα το δημοσίευμα να μην περιγράφει ούτε τον σωστό δρόμο του συμβάντος ούτε τη σωστή αστυνομική μονάδα; Και ποιες ήταν οι πηγές της συγκεκριμένης είδησης;
Γιατί οι αστυνομικοί είχαν τον Κώστα Μανιουδάκη με χειροπέδες παρά την έντονη αιμορραγία του και πώς σχετίζεται η αριστερή πολιτική τοποθέτηση του εκλιπόντος με τη συμπεριφορά που είχε απέναντί του η αστυνομία; Και γιατί δικαστική εξουσία και αστυνομία δε δίνουν τη δικογραφία στην οικογένεια του θύματος;
Αυτά είναι μονάχα μερικά από τα ερωτήματα που γεννιούνται μετά τα όσα αναφέρει ο Αναστάσης Μανιουδάκης για τον θάνατο του πατέρα του.
Ανάμεσα σε άλλα ο Αναστάσης Μανιουδάκης περιγράφει τη στιγμή που έμαθε για τον θάνατο του πατέρα του και τη δύναμη που πρέπει να έχει μια οικογένεια με 2 ανήλικα παιδιά προκειμένου να συνεχίσει τη ζωή της, μετά την απώλεια. Επίσης, μιλάει για τη συνάντησή του με τη Μάγδα Φύσσα και τον όρκο που πήραν με το Γιάννη Μάγγο να πετύχουν μαζί τη δικαίωση και τη δικαιοσύνη. «Με τον κύριο Γιάννη ξεσπάσαμε, βάλαμε τα κλάματα και είπαμε, “ρε καθάρματα εμείς είμαστε εδώ, ζούμε και θα δείτε τι θα σας κάνουμε”».
Επιπλέον, περιγράφει τη συνάντηση που έλαβε χώρα στο 2ο solidarity film festival μεταξύ «θυμάτων φασιστικής, ρατσιστικής και κρατικής βίας» και τις συζητήσεις για οργάνωση των διεκδικήσεών τους.
Εκτός αυτών περιέγραψε τις επόμενες νομικές κινήσεις, καθώς και τις κινηματικές δράσεις διαμαρτυρίας και αλληλεγγύης που έλαβαν χώρα σε πόλεις ολόκληρης της Ελλάδας.
«Εμένα τον πατέρα μου, τον φίλο μου, τον κολλητό μου δεν θα μου τον φέρουν πίσω. Δε θα ξανακάνω παρέα μαζί του. Αλλά αντιμετωπίζεις και ένα χρέος. Πρέπει να βγάλουμε την αλήθεια. Πρέπει κάπως να τους μπει ένα φρένο», δηλώνει μεταξύ άλλων ο γιος του αδικοχαμένου Κώστα Μανιουδάκη.
