Συζητάμε για μία ουτοπική κοινωνία, η οποία υπήρξε για μερικές εβδομάδες πριν από 150 χρόνια και για μία άλλη, η οποία θα υπάρξει τον 23ο αιώνα.
Σκεφτόμαστε πώς θα ήταν να σιγομουρμουρίζουμε τη Διεθνή στους ήχους της Μασσαλιώτιδας και καταλήγουμε ότι το γλυτώσαμε στο παρά πέντε.
Ακούμε τον μουσικό απόηχο της Παρισινής Κομμούνας να εισέρχεται στα τραγούδια του σήμερα.
Και ύστερα χαλαρώνουμε λίγο ιστορικά, αλλά όχι πολιτικά. Αναρωτιόμαστε εάν η τηλεοπτική σειρά Star Trek αποτελεί το πρότυπο μίας μαρξιστική κοινωνίας, στο πρότυπο της Παρισινής Κομμούνας.
Και για να μην σας κρατάμε σε αγωνία απαντάμε πως, όχι, αλλά ήταν ίσως ό,τι πλησιέστερο μπόρεσε να δημιουργήσει η αμερικανική τηλεόραση.