Δύο υποθέσεις κρατουμένων που βρίσκονται στο προσκήνιο το τελευταίο διάστημα αποδεικνύουν για ακόμη μία φορά ότι η ελληνική δικαιοσύνη, υποτιθέμενα «τυφλή» και «ανεξάρτητη», αντιμετωπίζει με ιδιαίτερο μένος συγκεκριμένους ανθρώπους.
Η πρώτη περίπτωση είναι αυτή του Γιάννη Μιχαηλίδη, ο οποίος βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 23 Μαΐου, διεκδικώντας το δικαίωμά του για υφ’ όρον απόλυση από τη φυλακή, καθώς έχει εκτίσει τα προβλεπόμενα από τον νόμο τμήματα των ποινών του.
Όμως το δικαστικό συμβούλιο Άμφισσας απέρριψε δύο φορές την αίτηση αποφυλάκισής του, παρά το γεγονός ότι πληροί τις τυπικές προϋποθέσεις, επικαλούμενο «κίνδυνο τέλεσης νέων αδικημάτων» και την απουσία «δήλωσης μετανοίας». Έχει ιδιαίτερη σημασία ότι οι ουσιαστικές προϋποθέσεις για την αποφυλάκιση ενός κρατουμένου είθισται να είναι η συμπεριφορά του εντός της φυλακής, δηλαδή η ύπαρξη ή μη πειθαρχικών παραπτωμάτων.
Εντούτοις, στην περίπτωση του Γ. Μιχαηλίδη το δικαστικό συμβούλιο αγνόησε την εντός της φυλακής διαγωγή του και επικαλέστηκε υποκειμενικές κρίσεις για πιθανές μελλοντικές πράξεις που ίσως κάνει, επιβάλλοντάς του ουσιαστικά αυθαίρετα προληπτική κράτηση, αλλά και την έλλειψη «δήλωσης μετανοίας» που δεν απαιτήθηκε, για παράδειγμα, από τον δολοφόνο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, Επαμεινώνδα Κορκονέα.
Σε ανακοίνωσή του, το Δίκτυο για τα Κοινωνικά και Πολιτικά Δικαιώματα αναφέρει τα εξής:
Ο απεργός πείνας Γιάννης Μιχαηλίδης πρέπει να ζήσει και να αποφυλακιστεί άμεσα
Στη χώρα που οι δολοφόνοι του Αλέξη Γρηγορόπουλου και του Ζακ Κωστόπουλου απολαμβάνουν την ελευθερία τους, ο αναρχικός Γιάννης Μιχαηλίδης βρίσκεται στα πρόθυρα του θανάτου, γιατί ζητά να ισχύσει το αυτονόητο: η αποφυλάκισή του στα 3/5 της ποινής που του επιβλήθηκε για ληστεία και στα 2/5 της ποινής που ο ίδιος εξέτισε ήδη για απόδρασή του το 2019.
Απεργός πείνας από τις 23 Μαΐου, διάστημα στο οποίο έχει χάσει πια πάνω από το 21% του σωματικού βάρους του, ο Γιάννης εξωθείται στο θάνατο, φρουρούμενος στο Γενικό Νοσοκομείο της Λαμίας σε πλήρη απομόνωση, σε συνθήκες που για τη θεράπουσα ιατρό του, κ. Παντελία Βεργοπούλου, συνιστούν βασανιστήριο. Ενδεικτικά, ακόμα και στην προσωπική του γιατρό απαγορεύθηκε η κλινική εξέταση και η ίδια είδε τον απεργό πείνας μέσα απ’ τα κάγκελα, παρουσία αστυνομικού που άκουγε και έβλεπε την επικοινωνία γιατρού-ασθενή.
Ας το θυμίσουμε: το 2013, ο Γιάννης βασανίστηκε από την Αστυνομία για τη ληστεία στο Βελβεντό και έγινε πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες, χωρίς να τιμωρηθεί κανείς απ’ όσους τον βασάνισαν και τον διαπόμπευσαν· ο Γιάννης κατηγορήθηκε για απόπειρα ανθρωποκτονίας (!) επειδή πήρε περιπολικό για να διαφύγει τη σύλληψη· ο Γιάννης καταδικάστηκε σε 11 χρόνια επιπλέον φυλάκιση για κατοχή φυσιγγίων, παρότι την ευθύνη γι’ αυτά ανέλαβε επώνυμα άλλος· ο Γιάννης στερήθηκε για μήνες την ελευθερία του, κατηγορούμενος για την υπόθεση των «Πυρήνων της Φωτιάς», χωρίς κανένα απολύτως στοιχείο σε βάρος του (μέχρι που τελικά αθωώθηκε)· ο Γιάννης επέδειξε καλή διαγωγή στη φυλακή, αλλά ακόμα κι αυτή θεωρήθηκε «επιτηδευμένη». Τα πράγματα είναι εξωφρενικά απλά και απλά εξωφρενικά: ο Γιάννης Μιχαηλίδης ζητά να ισχύσει ο νόμος και στην περίπτωσή του, όμως ο ίδιος παραμένει αναρχικός – πράγμα που για τη δικαστική και την πολιτική εξουσία είναι ασυγχώρητο, εξού και τίθεται πάνω από τη ζωή ενός νέου ανθρώπου.
Ο Γιάννης Μιχαηλίδης πρέπει να ζήσει και να νικήσει. Είμαστε ολόψυχα μαζί του.
Δίκτυο για τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα
Η έτερη περίπτωση είναι αυτή του Πάνου Καλαϊτζή, ο οποίος συνελήφθη στις 8 Φεβρουαρίου και κατηγορείται για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση χωρίς να υπάρχει απολύτως κανένα στοιχείο εναντίον του. Η μοναδική «αιτιολόγηση» της σύλληψης και της μέχρι σήμερα κράτησής του, είναι το γεγονός ότι προσέφερε το σπίτι του ως χώρο καραντίνας όταν συνάδελφος και συγκατηγορούμενός του νόσησε με Covid-19.
Πρόκειται για μια χαρακτηριστική περίπτωση ποινικοποίησης των προσωπικών σχέσεων, καθώς με μόνο στοιχείο τη φιλία ο Π. Καλαϊτζής βρέθηκε να κρατείται επί μήνες και να κατηγορείται με το «αντιτρομοκρατικό» άρθρο 187Α του Ποινικού Κώδικα, αντιμετωπίζοντας βαρύτατες ποινές σε περίπτωση καταδίκης.
Πέρα από αυτό, η σύλληψη και προφυλάκιση του Π. Καλαϊτζή, αποτελεί μια καραμπινάτη προσπάθεια της αντιτρομοκρατικής να φέρει «στα μέτρα της» την υπόθεση για την οποία κατηγορείται. Ο Καλαϊτζής είναι για τις διωκτικές αρχές ο «βολικός 3ος» κατηγορούμενος, καθώς από τον νόμο απαιτείται η ύπαρξη «τριών ή περισσότερων προσώπων» για την ύπαρξη «τρομοκρατικής οργάνωσης».
Η πρωτοβουλία #FreePanoulis διεκδικεί την άμεση αποφυλάκιση του Πάνου Καλαϊτζή και την παύση της παράλογης και κατασκευασμένης δίωξης εναντίον του, πραγματοποιώντας παρεμβάσεις και ενημερώνοντας για την υπόθεσή του. Μπορείτε να βρείτε περισσότερα στοιχεία στη σελίδα FreePanoulis.
Σε επιστολή του από τη φυλακή Κορυδαλλού στις 13/3, ο Πάνος Καλαϊτζής αναφέρει τα εξής:
«Πάνε 4 εβδομάδες από τη μέρα που αποφασίστηκε η προφυλάκιση μου και πλέον η ζωή στις φυλακές Κορυδαλλού έχει γίνει η νέα καθημερινότητα μου. Στις παρακάτω γραμμές θα ήθελα να μοιραστώ τα γεγονότα πριν και μετά τη σύλληψη μου καθώς και κάποια πράγματα για τη θέση μου.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Δεκαπέντε μέρες πριν την σύλληψή μου, ο συνάδελφος και πλέον συγκατηγορούμενος μου Θάνος Χατζηαγγέλου, ενημερώνοντας με πως έχει συμπτώματα Covid-19, μου ζητάει να αναπληρώσω την βάρδια του, πράγμα το οποίο και έγινε. Μετά από συζήτηση μαζί του, αποφάσισα να του παραχωρήσω το σπίτι που νοίκιαζα στην οδό Αλκινόου για να κάνει καραντίνα (απομόνωση), καθώς εγώ θα μπορούσα να μείνω για ένα διάστημα στο σπίτι της συντρόφου μου. Η πρόταση αυτή έγινε για τρεις λόγους: Πρώτον, για την προφύλαξη της συντρόφου του. Δεύτερον, για την προφύλαξη της ομαλής λειτουργίας της συνεργατικής επιχείρησης που διατηρούμε, καθώς η σύντροφος του είναι μέλος αυτής. Τρίτον, για την προσωπική μου προφύλαξη, καθώς αν και πλήρως εμβολιασμένος, έρχομαι σε επαφή με ανθρώπους που θα ήθελα να προφυλάξω.
Για τις επόμενες δεκαπέντε μέρες, αφού τα τεστ είχαν διαγνώσει θετικό τον Θ.Χ. στον ιό Covid-19, δεν είχα καμία επαφή μαζί του. Δεν πέρασα ούτε μία φορά από το σπίτι που του είχα παραχωρήσει, και αυτό μπορεί να το καταλάβει ο καθένας εφόσον σύμφωνα με τις παρακολουθήσεις της αντιτρομοκρατικής και στο σπίτι, αλλά και στον Θ.Χ., δεν εμφανίζομαι πουθενά. Μία μέρα πριν την σύλληψή μου και αφού ο Θ.Χ. βγήκε αρνητικός στον Covid-19, πέρασε από το μαγαζί όπου τον είδα για πρώτη φορά μετά από 15 μέρες. Μου ζήτησε αν μπορεί να μείνει άλλες 2-3 μέρες σπίτι μου, πράγμα που δέχτηκα, αφού όπως προ-είπα είχα την δυνατότητα να μείνω στο σπίτι της συντρόφου μου.
Έτσι λοιπόν φτάνουμε στη μέρα της σύλληψης μου. Το απόγευμα της 8ης Φλεβάρη λοιπόν, βγαίνοντας από το σπίτι της συντρόφου μου (όπου διέμενα) με προσαγάγουν υπάλληλοι της αντιτρομοκρατικής. Με οδηγούν στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης (ΓΑΔΘ) και μετά από κάποιες ώρες μου ανακοινώνουν τη σύλληψη μου. Μετά από ένα βράδυ κουκουλωμένος και δεμένος στα γραφεία της αντιτρομοκρατικής, οδηγήθηκα στα δικαστήρια, όπου στα κελιά κράτησης συνάντησα για πρώτη φορά την έταιρη συγκατηγορούμενή μου Γ. Βούλγαρη. Μάλιστα της ζήτησα μέσα από τα κάγκελα να κατεβάσει λίγο την προστατευτική μάσκα της, μήπως και την αναγνωρίσω έστω φατσικά, πράγμα το οποίο δεν κατάφερα, καθώς δεν την είχα δει ποτέ στην ζωή μου. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία, καθώς βρίσκομαι προφυλακισμένος στον Κορυδαλλό για μια υπόθεση που δεν είχα καμία απολύτως ανάμιξη.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ
Δεν έχω βάλει ποτέ πολιτική ταμπέλα στον εαυτό μου και δεν έχω σκοπό να το κάνω ούτε και τώρα, ώστε να καρπωθώ μία πολιτική υπεραξία ή συμπάθεια. Δεν έχω δηλώσει ποτέ αναρχικός, δεν έχω δηλώσει ποτέ επαναστάτης, δεν θα δήλωνα ποτέ ένοπλος αντάρτης. Παρ’ όλα αυτά, είμαι ένας πολιτικά σκεπτόμενος άνθρωπος και δεν έχω φοβηθεί ποτέ να πω την γνώμη μου, δεν έχω σταματήσει ποτέ να φωνάζω για το δίκιο. Από το 2008 έως το 2010 που έφυγα στο εξωτερικό για να εργαστώ, συμμετείχα σε ανοιχτές συνελεύσεις της γειτονιάς μου προσπαθώντας να βελτιώσω μαζί με συνανθρώπους μου το κοινό βιοτικό επίπεδο. Από το τέλος του 2015, που επέστρεψα στην Ελλάδα, ικανοποίησα την ανάγκη μου για αθλητισμό μέσα από μία αυτοόργανωμένη ομάδα, που αντιτίθεται στον σύγχρονο αθλητισμό, ο οποίος περιστρέφεται γύρω από την μπίζνα, τα φράγκα και την ντόπα. Επίσης, έχω συνειδητά επιλέξει, για βιοποριστικούς λόγους, να συμμετέχω σε συνεταιρισμό εργαζομένων, προτάσσοντας έτσι έναν διαφορετικό τρόπο εργασίας απέναντι στον εργασιακό Μεσαίωνα. Όταν το κράτος αποφάσισε λόγω της πανδημίας Covid-19 να κλείσει τα πάντα, αδιαφορώντας για την τύχη των αστέγων, απόρων, τοξικοεξαρτημένων και οικογενειών με μικρό ή μηδενικό εισόδημα, οργανώθηκα σε δομές μαγειρέματος και διανομής γευμάτων, ώστε να βοηθήσω και εγώ από την πλευρά μου όσους είχαν ανάγκη.
Ίσως πλέον αυτά να αρκούν για να αποτελεί κάποιος τον βολικό τρίτο που ενεργοποιεί ποινικά το άρθρο 187α περί τρομοκρατικής οργάνωσης και για να χτιστεί μια δικογραφία-φάρσα, χωρίς καν να αναφέρεται πουθενά το όνομά μου στις καταθέσεις της αντιτρομοκρατικής. Δεν φοβήθηκα ποτέ να πω την γνώμη μου και να φωνάξω για το δίκιο, ούτε έχω σκοπό να σταματήσω τώρα. Ένα δίκιο, που τα ίδια τα γεγονότα δείχνουν ότι δεν βρίσκεται στα χέρια αυτών που με κρατάνε φυλακισμένο, χωρίς στοιχεία, εκπληρώνοντας δικές τους πολιτικές σκοπιμότητες.
Δύναμη σε όσους παλεύουν για το δίκιο.
Δύναμη στους συγκατηγορούμενούς μου, που από την δική του σκοπιά ο καθένας, δίνει μία ξεχωριστή μάχη. Πάνος Καλαϊτζής
Φυλακές Κορυδαλλού, Πτέρυγα Δ, 13/03/2022»
