Απόσπασμα από ανάλυση του Juan Cole
Το κοινοβούλιο του Ισραήλ ψήφισε ένα νόμο που ανακηρύσσει τους Παλαιστίνιους σε πολίτες δεύτερης κατηγορίας.
Το χτίσιμο οικισμών που καταλαμβάνουν την παλαιστινιακή γη είναι πλέον μέρος της επίσημης πολιτικής του κράτους του Ισραήλ (ίσχυε εκ των πραγμάτων εδώ και δεκαετίες, αλλά τώρα ισχύει και με βάση το νόμο). Πλέον τα αραβικά δεν θεωρούνται επίσημη γλώσσα.
Είναι σαν να περνούσαν οι ΗΠΑ ένα νόμο που θα όριζε ότι η Αμερική είναι ένα κράτος για λευκούς Χριστιανούς, αποκλείοντας τους Αφροαμερικάνους και τους Λατινοαμερικάνους και καθιστώντας τα αγγλικά τη μόνη επίσημη γλώσσα.
Είναι δύσκολο να διαμαρτύρονται οι Σιωνιστές Εβραίοι ότι είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας σε χριστιανικές κοινωνίες, όταν φέρονται έτσι στους μη Εβραίους του Ισραήλ.
Η κυριαρχία του κράτους αφορά πλέον μόνο το 80% των Εβραίων Ισραηλινών. Το Ισραήλ δεν είναι περισσότερο δημοκρατικό από την Τουρκία. Και τα δύο κράτη έχουν τακτικά εκλογές και συνήθως κερδίζει η Δεξιά – πιθανώς αναμενόμενο.
Η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης κατήγγειλε αυτό το σύστημα ως ένα Απαρτχάιντ.
Οι συνέπειες είναι τεράστιες: Κάποιοι επικριτές των επιθέσεων εναντίον των Παλαιστινίων στήριζαν το μποοϊκοτάζ των επιχειρήσεων που εδρεύουν στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη αλλά όχι το μποϊκοτάζ του ίδιου του Ισραήλ. Πλέον όμως δεν υπάρχει διαφορά. Σίγουρα αυτός ο νόμος θα ανανεώσει το κίνημα BDS (μποϊκοτάζ, απόσυρση επενδύσεων, κυρώσεις στο Ισραήλ).
Σύμφωνα με το Καταστατικό της Ρώμης του 2002 το απαρτχάιντ ορίζεται ως έγκλημα πολέμου και οι ισραηλινοί πολιτικοί θα μπορούσαν να διωχθούν νομικά.
Ο πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου οδήγησε το Ισραήλ προς την κατεύθυνση της ανελεύθερης «δημοκρατίας», με επιθέσεις στην ελευθερία του Τύπου, στο νομικό σύστημα και σε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις.
