Το διδακτικό προσωπικό του Χάρβαρντ αντιδρά στη λογοκρισία των φιλο-Παλαιστινιακών φωνών

Επιμέλεια/Μετάφραση: Δήμητρα Μαρέτα

Ο πόλεμος Ισραήλ-Χαμάς και η εν εξελίξει γενοκτονία των Παλαιστινίων, πέρα από τα προφανή ζητήματα που τίθενται από τον ίδιο τον πόλεμο και τη γενοκτονία, έχουν εγείρει και μια σειρά άλλα ζητήματα στο εσωτερικό των λεγόμενων δυτικών χωρών. Έχει ήδη παρατηρηθεί αφενός μια διάσταση ανάμεσα στις κυβερνήσεις των χωρών αυτών, που υποστηρίζουν σθεναρά το κράτος του Ισραήλ, και των κοινωνιών τους, που υπερασπίζονται το δικαίωμα των Παλαιστινίων στη ζωή, στην αντίσταση και την ελευθερία. Αφετέρου έχει επίσης παρατηρηθεί μια διάσταση στο εσωτερικό των κοινωνιών ανάμεσα σε αυτά τα κομμάτια που υπερασπίζονται τους/τις Παλαιστίνιους/-ες και σε εκείνα τα κομμάτια που υποστηρίζουν το Ισραήλ με μέλη των εβραϊκών κοινοτήτων να βρίσκονται και στις δύο αυτές πλευρές, ειδικά στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου η εβραϊκή κοινότητα είναι πιο ενεργή και δραστήρια.

Ένα από αυτά τα ζητήματα στην αμερικανική ακαδημαϊκή κοινότητα σχετίζεται με την ελευθερία της έκφρασης, την ακαδημαϊκή ελευθερία, την κριτική και τα όριά τους. Το ζήτημα αυτό έχει σε μεγάλο βαθμό εγερθεί εξαιτίας της επιλογής των υποστηρικτών/-ριών του κράτους του Ισραήλ να κατηγοριοποιήσουν και ακολούθως κατηγορήσουν οποιαδήποτε κριτική εναντίον του ως συλλήβδην αντισημιτική. Πρόκειται για μια κίνηση στο πλαίσιο της προπαγάνδας από την πλευρά του Ισραήλ η οποία επιδιώκει να του εξασφαλίσει μιας μορφής ασυλία έναντι της κριτικής εξαιτίας της επιχείρησης γενοκτονίας και ξεριζώματος των Παλαιστινίων από τα εδάφη της Παλαιστίνης στην οποία επιδίδεται υπό τον μανδύα του αμυντικού πολέμου και του δικαιώματος στην άμυνα έπειτα από την αιματηρή επίθεση της Χαμάς.

Το κείμενο που ακολουθεί είναι μια μετάφραση της επιστολής που απέστειλε το διδακτικό προσωπικό του Πανεπιστημίου του Harvard στην Πρόεδρο του ιδρύματος ως απάντηση στο μήνυμα της τελευταίας στις 9 Νοεμβρίου σχετικά με τον αντισημιτισμό (ολόκληρο το μήνυμα της Προέδρου εδώ). Σε αυτή την επιστολή το διδακτικό προσωπικό υπερασπίζεται σθεναρά την ακαδημαϊκή ελευθερία και την ελευθερία της έκφρασης και της κριτικής έναντι των πράξεων των κρατών αλλά και τους φοιτητές και τις φοιτήτριές του από την τρομοκράτηση που υπέστησαν υπερασπιζόμενοι/-ες τους ανθρώπους της Παλαιστίνης (για ένα σύντομο ιστορικό αυτών των επιθέσεων, βλ. εδώ).

Πρόκειται για μια παρέμβαση με ιδιαίτερη βαρύτητα δεδομένου του περιβάλλοντος εντός του οποίου λαμβάνει χώρα εξαιτίας της πίεσης που ασκεί το Ισραήλ προκειμένου να μην διατυπώνεται καμία κριτική εναντίον του. Πρόκειται τέλος και για μια παρέμβαση με ιδιαίτερη βαρύτητα δεδομένης της σιωπής πολλών άλλων ακαδημαϊκών κοινοτήτων — συμπεριλαμβανομένης και της ελληνικής — στις απόπειρες περιορισμού της ακαδημαϊκής ελευθερίας και της ελευθερίας της έκφρασης όχι μόνο με αφορμή τον συγκεκριμένο πόλεμο αλλά και με άλλες αφορμές και αιχμές.

Ακολουθεί μετάφραση της επιστολής του Διδακτικού Προσωπικού του Χάρβαρντ προς την Πρόεδρο του Ιδρύματος, Κλωντίν Γκέι:

Αγαπητή Πρόεδρε Gay,

Ως διδακτικό προσωπικό του Harvard έχουμε εκπλαγεί από την πίεση από δωρητές, αποφοίτους και ακόμα και ορισμένους/-ες από εντός του campus, ώστε να φιμώσουν το διδακτικό προσωπικό, φοιτητές/τριες και το διοικητικό προσωπικό που επικρίνει τις πράξεις του Κράτους του Ισραήλ. Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε τον πατερναλιστικό τόνο και μορφή ενός μεγάλου μέρους της κριτικής που έχετε δεχθεί όπως επίσης τον ευθύ ρατσισμό που περιέχεται σε κάποιες από αυτές τις κριτικές.

Απογοητευθήκαμε, ωστόσο, βαθιά από το μήνυμά σας της 9^ης Νοεμβρίου με τίτλο «Πολεμώντας τον Αντισημιτισμό». Η δέσμευση του Πανεπιστημίου στην ακαδημαϊκή ελευθερία και τον ανοικτό διάλογο φαίνεται να δίνει τη θέση της σε κάτι εντελώς διαφορετικό: ένα μοντέλο εκπαίδευσης στο οποίο το νόημα των όρων που ήταν κάποτε διαθέσιμοι για ερμηνεία υπαγορεύεται από τα πάνω από μια επιτροπή, της οποίας το έργο περιγράφηκε την Τρίτη στο διδακτικό προσωπικό ως μόλις σε αρχικό στάδιο.

Ασφαλώς θα έπρεπε να υπάρχουν όρια στο τι λέγεται, ακόμα και σε ένα πανεπιστήμιο. Το να λες πράγματα που είναι απλώς μη αληθή — να αρνείσαι το Ολοκαύτωμα, για παράδειγμα — αξίζει καταδίκης. Το να μειώνεις άλλα μέλη της κοινότητας με ρατσιστική, ξενοφοβική, σεξιστική, ομοφοβική ή τρανσφοβική γλώσσα αξίζει καταδίκης.

Πρέπει, εντούτοις, να υπάρχει χώρος σε ένα πανεπιστημιακό campus για συζήτηση σχετικά με τις πράξεις των κρατών, συμπεριλαμβανομένου του Κράτους του Ισραήλ. Δεν μπορεί να θεωρηθεί ως ipso facto αντισημιτικό να αμφισβητεί κανείς τις πράξεις αυτής της συγκεκριμένης εθνικιστικής (με βάση την εθνότητα) κυβέρνησης περισσότερο από ό,τι θα ήταν ipso facto ρατσιστικό να αμφισβητήσει κανείς τις πράξεις της εθνικιστικής (με βάση την εθνότητα) κυβέρνησης του Robert Mugabe στη Ζιμπάμπουε. Ούτε μπορούν επιχειρήματα τα οποία χαρακτηρίζουν το Ισραήλ ως ένα κράτος «απαρχάιντ» ή τις πρόσφατες πράξεις του ως «γενοκτονία» να θεωρούνται αυτόματα αντισημιτικά, ασχέτως του αν κανείς συμφωνεί με τέτοια επιχειρήματα. Οι πρόσφατα ανακοινωθείσες από το Πανεπιστήμιο «Πολιτικές και Διαδικασίες περί Διάκρισης και Bullying», είναι χρήσιμο να θυμόμαστε, περιλαμβάνουν τα «πολιτικά πιστεύω» (και συνεπώς κατά πάσα πιθανότητα την έκφρασή τους) ως μια προστατευμένη κατηγορία.

Είναι κατανοητό ότι στη σκιά της ιστορίας της Ευρώπης, της Παλαιστίνης, του Ισραήλ στον 20^ό αιώνα, όπως επίσης και των επιθέσεων της 7^ης Οκτωβρίου και της εν εξελίξει καταστροφής στη Γάζα, θα θέλατε να υπενθυμίσετε στα μέλη της κοινότητάς μας ότι οι λέξεις τους έχουν σημασία. Και όμως, σε μια στιγμή που με προφανή ατιμωρησία ένα συνδεδεμένο με το Πανεπιστήμιο μέλος έχει σταθεί στο προαύλιο και έχει κατηγορήσει φοιτητές ότι υποστηρίζουν την τρομοκρατία, η οριοθέτηση της αποδεκτής έκφρασης στο campus μας είναι επικίνδυνα μονόπλευρη.

Ομοίως, η φράση «από τον ποταμό έως τη θάλασσα, η Παλαιστίνη πρέπει να είναι ελεύθερη» («from the river to the sea, Palestine must be free») έχει μια μακρά και πολύπλοκη ιστορία. Η ερμηνεία της αξίζει, και χαίρει, διαρκούς και συνεχιζόμενης έρευνας και συζήτησης. Το να την ξεχωρίζει κανείς ως μια φράση που υπονοεί απομάκρυνση ή ακόμα και εξόντωση πληθυσμών — όταν περισσότεροι από ένα εκατομμύριο Παλαιστίνιοι έχουν αναγκαστεί να φύγουν από τα σπίτια τους και περισσότερες από δέκα χιλιάδες πολιτών, συμπεριλαμβανομένων τεσσάρων χιλιάδων παιδιών, έχουν σφαγιαστεί στη Γάζα, πράξεις που ο ιστορικός του Ολοκαυτώματος Omer Bartov υποστηρίζει στους New York Times ότι μπορεί να ισοδυναμούν με ένα «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας» το οποίο συντελείται με «πρόθεση γενοκτονίας» — είναι απερίσκεπτο ως πανεπιστημιακή πολιτική και ιδιαίτερα εσφαλμένο ως μια πράξη ηθικής ηγεσίας.

Σας καλούμε να παρουσιάσετε μια ισορροπημένη δέσμευση προς υποστήριξη της ακαδημαϊκής ελευθερίας στο Harvard λαμβάνοντας τα ακόλουθα βήματα:

1. Να αντισταθείτε σε καλέσματα για την αναστολή και/ή την άρση της πιστοποίησης της Επιτροπής για την Αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη ως αντίποινα για τις δημόσιες δηλώσεις και την ενεργό υποστήριξή της, και να αντισταθείτε στα καλέσματα να παραμερίσετε τις συνήθεις πειθαρχικές διαδικασίες του Πανεπιστημίου ώστε να επιβάλλετε πρόωρα κυρώσεις σε φοιτητές/-τριες και εργαζομένους/-ες εξαιτίας ανησυχιών σχετικά με την πολιτική τους δραστηριότητα, ενώ απουσιάζουν συγκεκριμένοι ισχυρισμοί περί αδικήματος (και όσοι/-ες έχουν ήδη τιμωρηθεί με τον τρόπο αυτό πρέπει να επανέλθουν εν αναμονή μιας διαδικαστικά ορθής έρευνας)
2. Να κατευθύνετε την Προεδρική Συμβουλευτική Ομάδα περί Αντισημιτισμού ώστε να εξηγήσει τον ορισμό της περί αντισημιτισμού στην πανεπιστημιακή κοινότητα, όπως ζητήθηκε στη συνεδρίαση της σχολής FAS (Faculty of Arts and Sciences/Σχολή Τεχνών και Επιστημών) της 7^ης Νοεμβρίου, πριν να προτείνετε οποιεσδήποτε πολιτικές που να θίγουν την ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης στο campus μας
3. Να επιβεβαιώσετε σαφώς και συγκεκριμένα τη δέσμευση του Πανεπιστημίου σχετικά με την ελευθερία της σκέψης, της έρευνας και της έκφρασης υπό το φως της ασυνήθιστης πίεσης που έχει ασκηθεί στους/τις επικριτές του Κράτους του Ισραήλ και ενεργούς/-ές υποστηρικτές/υποστηρίκτριες του παλαιστινιακού λαού και να υποδείξετε ότι δεν μπορεί να υπάρχει ανοχή σε μια «παλαιστινιακή εξαίρεση» από την ελευθερία της έκφρασης
4. Να δημιουργήσετε μια συμβουλευτική ομάδα περί Ισλαμοφοβίας και αντι-παλαιστινιακού και αντι-αραβικού ρατσισμού (όπως πρότεινε η συνεδρίαση της σχολής FAS της 7^ης Νοεμβρίου).

Με εκτίμηση,

(μπορείτε να διαβάσετε τις υπογραφές που συνοδεύουν την επιστολή σε αυτόν τον σύνδεσμο)