του Γιώργου Μητραλιά
Πηγή: contra-xreos.gr
Με το που άρχισε το νέο μεσανατολικό μακελειό, η ρετσινιά του αντισημίτη, που οι υποστηρικτές του Ισραήλ κολλούσαν με τόση ευκολία σε όποιους τολμούσαν να επικρίνουν τις πολιτικές του, αναβαθμίστηκε και αντικαταστάθηκε από την… ποινικοποίηση, τη λογοκρισία και τις κάθε λογή διώξεις ακόμα και αυτών που τολμούν να δηλώσουν αλληλέγγυοι των Παλαιστινίων. Όμως, το πιο σκανδαλώδες και σοκαριστικό είναι ότι στις πιο πολλές περιπτώσεις, αυτοί οι νεόκοποι πολέμιοι του αντισημιτισμού είναι οι ίδιοι πατενταρισμένοι και πασίγνωστοι ρατσιστές και… αντισημίτες! Αν και «παράδοξο», το φαινόμενο είναι αρκούντως επικίνδυνο για να αξίζει να μας προβληματίσει, καθώς υπόσχεται ένα ιδιαίτερα ανησυχητικό μέλλον για τα πιο στοιχειώδη δημοκρατικά μας δικαιώματα και ελευθερίες…
Το φαινομενικά παράδοξο γεγονός ότι πάρα πολλοί, αν όχι οι περισσότεροι από τους σημερινούς καλύτερους «φίλους του Ισραήλ», αλλά και του ίδιου του Νετανιάχου, είναι πασίγνωστοι αντισημίτες, δεν πρέπει να εκπλήσσει παρά μόνον όσους αγνοούν το σκεπτικό αλλά και την ιστορία του σιωνιστικού εγχειρήματος. Ο ίδιος ο ιδρυτής και ιδεολόγος του σιωνιστικού κινήματος Τέοντορ Χερτσλ είχε θεμελιώσει το σχέδιο του πάνω στην πρόβλεψη ότι οι αντισημίτες ηγέτες των μεγάλων δυνάμεων της εποχής του «θα ενδιαφέρονταν πολύ να μας παράσχουν την εθνική κυριαρχία», δηλαδή ένα εβραϊκό Κράτος. Και ομολογουμένως, η ιστορία δεν διέψευσε την πρόβλεψη του. O άνθρωπος που με την περίφημη «Διακήρυξή» του (1917) άνοιξε το δρόμο για την ίδρυση αυτού του «εβραϊκού Κράτους», ο υπουργός εξωτερικών της τότε Βρεταννικής Αυτοκρατορίας Άρθουρ Μπάλφουρ ήταν γνωστός αντισημίτης, του είδους των «Χριστιανών σιωνιστών» που εδρεύουν στις ΗΠΑ, και που αποτελούν στις μέρες μας τους πιο φανατικούς υποστηρικτές του Ισραήλ… και του Τραμπ. (1) Όσο για την ίδρυση του Κράτους του Ισραήλ το 1948, δεν είναι σίγουρα τυχαίο ότι η μεγάλη δύναμη που πρώτη αυτή το αναγνώρισε και το βοήθησε -και με όπλα !- στα τόσο κρίσιμα πρώτα βήματα του, ήταν η Σοβιετική Ένωση του τότε παντοδύναμου Στάλιν. Ενός Στάλιν που είχε όμως ήδη διακριθεί για τον (θανατηφόρο) αντισημιτισμό του που θα κορυφωνόταν το 1953 με τη διαβόητη «συνομωσία» των Εβραίων γιατρών που τάχα σχεδίαζαν να δηλητηριάσουν όλη τη σοβιετική ηγεσία.
Και σήμερα; Μήπως αυτό το «φαινομενικά παράδοξο γεγονός» αφορά μόνο τον κ. Όρμπαν; Αυτόν τον Ούγγρο πρωθυπουργό που δηλώνει ταυτόχρονα «καλύτερος φίλος» του κ. Νετανιάχου, αλλά και εγκωμιαστής του έργου του δικτάτορα της χώρας του και συμμάχου του Τρίτου Ράιχ ναυάρχου Χόρτυ, που δεν έκανε τίποτα για να αντιταχθεί στις εκτοπίσεις και δολοφονίες των Εβραίων της Ουγγαρίας ενόσω βρισκόταν στην εξουσία. Δυστυχώς, όχι. Ο κ. Όρμπαν που αρέσκεται εξάλλου να κάνει «αστειάκια» για τους… θαλάμους αερίων του Ολοκαυτώματος(!), δεν είναι παρά ένας μεταξύ των πολλών καραμπινάτων αντισημιτών που όχι μόνο στηρίζουν το Ισραήλ του κ. Νετανιάχου, αλλά και είναι υπέρμαχοι της κατασυκοφάντησης ως… αντισημιτών εκείνων που τολμούν να επικρίνουν τις πολιτικές του Ισραήλ και των ηγετών του. Όπως π.χ. οι Γάλλοι ακροδεξιοί ηγέτες και νοσταλγοί του δωσίλογου και διώκτη των Εβραίων στρατάρχη Πεταίν, που είναι η Μαρίν Λε Πεν και ο Ερίκ Ζεμούρ. Ή η Ιταλίδα «μεταφασίστρια» πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι, που δεν κρύβει τον θαυμασμό της για τον πολιτικό προπάτορα της Μπενίτο Μουσολίνι που επίσης διακρίθηκε για τις ρατσιστικές αντιεβραϊκές διώξεις του. Και φυσικά, οι πάμπολλοι ακροδεξιοί και ρατσιστές πολιτικοί, από τον αμερικανό Τραμπ έως τον Ιταλό Σαλβίνι, και από τον Ρώσο Πούτιν μέχρι τους Ισπανούς της VOX και επιγόνους του Φράνκο που λατρεύουν τον Νετανιάχου, και παραμένουν ακραιφνείς ρατσιστές, αντικαθιστώντας απλώς τον παραδοσιακό τους αντισημιτισμό με την πιο επίκαιρη και πιασάρικη… ισλαμοφοβία.
Και εμείς; Όλοι αυτοί και αυτές που επιμένουμε ότι αυτό που κάνει τώρα στη Γάζα το Ισραήλ κουρελιάζει το ανθρωπιστικό δίκαιο και είναι ο ίδιος ο ορισμός της γενοκτονίας, τι έχουμε να αντιπαραθέσουμε στον εσμό των φίλων του Ισραήλ του κ. Νετανιάχου που κοιμήθηκαν αντισημίτες ρατσιστές και ξύπνησαν ασυμφιλίωτοι πολέμιοι του αντισημιτισμού; Όχι, αυτή τη φορά δεν θα προσφύγουμε στη μαρτυρία του πιο διάσημου Εβραίου και παρολίγον πρώτου προέδρου του Ισραήλ, του Αλβέρτου Αϊνστάιν που δεν δίστασε να προειδοποιήσει -πριν από 75 χρόνια !- ότι οι πολιτικοί μέντορες και προκάτοχοι του Νετανιάχου ήταν «φασίστες», «τρομοκράτες» και «εγκληματίες». (2) Αυτή τη φορά, θα επικαλεσθούμε την πολύτιμη μαρτυρία δύο πολύ ξεχωριστών ανθρώπων που πρωταγωνίστησαν σε δύο τεράστια γεγονότα ιστορικών διαστάσεων, που αφορούν και τα δύο άμεσα τους Εβραίους και το Ισραήλ: τη (νικηφόρα) πάλη ενάντια στο νοτιαφρικανικό ρατσιστικό καθεστώς του Απάρτχάιντ, και την ηρωϊκή εξέγερση του Γκέτο της Βαρσοβίας.
Ο πρώτος από αυτούς τους δύο ανθρώπους είναι ο νοτιοαφρικανός Ρόνι Κάσριλς (Ronnie Kasrils), που ήταν πολύ περισσότερο από απλός αντιρατσιστής ακτιβιστής στη χώρα του Απάρτχάιντ, καθώς διετέλεσε αρχηγός του ένοπλου αγώνα του Εθνικού Αφρικανικού Κονγκρέσου (ANC), και υπουργός των πρώτων κυβερνήσεων του Νέλσον Μαντέλα μετά την κατάργηση του Απάρτχάιντ. Προφανώς, οι προσωπικές εμπειρίες του στην εντελώς πρώτη γραμμή του αντιρατσιστικού αγώνα επί 30 χρόνια, κάνουν ώστε η γνώμη του πάντα ακμαίου Ρόνι Κάσριλς για το ισραηλινό Απάρτχάιντ να έχει τη μεγαλύτερη δυνατή βαρύτητα, καθώς μάλιστα είναι ο ίδιος… Εβραίος, με προσφυγικό παρελθόν και με μέλη της οικογένειας του που χάθηκαν στο Ολοκαύτωμα!
Ιδού λοιπόν μια μικρή γεύση των θέσεων για το Ισραήλ και τους Παλαιστίνιους του Ρόνι Κάσριλς, που δεν παραλείπει να επισκέπτεται συχνά την κατεχόμενη Παλαιστίνη και να διατηρεί μάλιστα σχέσεις με τις αντιστασιακές της οργανώσεις:
«Θα πρέπει να θυμηθούμε ότι όταν ο ιδρυτής του Σιωνισμού τον 19ου αιώνα, ο Theodor Herzl, αναζήτησε υποστήριξη από τις ευρωπαϊκές δυνάμεις, υποσχέθηκε ότι ένα “εβραϊκό κράτος” στην Παλαιστίνη, θα έχτιζε ένα σιδερένιο τείχος “ενάντια στην ασιατική βαρβαρότητα”. Προσφερόταν να διασφαλίσει τα δυτικά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα έναντι των Αράβων και ανατολικότερα, μέσω ενός ευρωπαϊκού εποικισμού σε αυτό που για αιώνες ήταν μια ακμάζουσα γη που ονομαζόταν Παλαιστίνη».
«Σε όλη την ιστορία οι εξεγέρσεις των σκλάβων είχαν ως στόχο τους ιδιοκτήτες σκλάβων και τις οικογένειές τους, καθώς και το σύστημα της δουλείας. Αυτές οι εξεγέρσεις ήταν δίκαιες. Πρέπει να λυπούμαστε για όλες τις απώλειες ζωών αμάχων, ιδιαίτερα για τα εγκλήματα πολέμου, αλλά αυτή η λύπη δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αρνηθούμε το δίκαιο της παλαιστινιακής υπόθεσης και το ηθικό και νομικό δικαίωμα των Παλαιστινίων στην ένοπλη αντίσταση».
«Ανακοινώνοντας την έναρξη ενός “ολοκληρωτικού πολέμου”, ο υπουργός Άμυνας του Ισραήλ, Yoav Gallant, δήλωσε με λόγια που θα ντροπιάζουν το Ισραήλ για πάντα: “Έχω διατάξει την πλήρη πολιορκία της Λωρίδας της Γάζας. Δεν θα υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα, ούτε τρόφιμα, ούτε καύσιμα… Πολεμάμε ανθρώπινα ζώα”. Δεν το λέω αυτό ελαφρά τη καρδία, αλλά είναι ξεκάθαρο γεγονός ότι αυτά τα λόγια θα μπορούσαν να έχουν βγει από το στόμα ενός ναζιστή εξολοθρευτή».
«Σε όλο τον κόσμο οι άνθρωποι με συνείδηση θυμούνται και γιορτάζουν το θάρρος των Εβραίων του γκέτο της Βαρσοβίας που εξεγέρθηκαν, με τα όπλα στα χέρια, ενάντια στη ναζιστική σκλαβιά, έτοιμοι να πεθάνουν όρθιοι αντί να περιμένουν παθητικά τον θάνατο σαν πρόβατα. Παρόλο που οι Νοτιοαφρικανοί κηρύχθηκαν τρομοκράτες όταν πήραμε τα όπλα ενάντια στο απαρτχάιντ, ο ένοπλος αγώνας αναγνωρίστηκε ευρέως ως απολύτως νόμιμος. Η ένοπλη αντίσταση κατά της στρατιωτικής κατοχής και της τυραννίας αναγνωρίζεται ως καθολικό δικαίωμα στο διεθνές δίκαιο και ως ηθικό δικαίωμα στη θεωρία του δίκαιου πολέμου».
«Πολλοί Εβραίοι, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων θαρραλέων πολιτών του Ισραήλ, είναι βαθιά αντίθετοι με τον σιωνισμό και το ισραηλινό κράτος. Στις Ηνωμένες Πολιτείες μεγάλος αριθμός νεότερων Εβραίων έχει στραφεί εναντίον του Ισραήλ. Τα διεθνή αντισιωνιστικά εβραϊκά δίκτυα διακηρύσσουν ότι οι Παλαιστίνιοι έχουν κάθε δικαίωμα να αντιστέκονται, δηλώνοντας ότι το Ισραήλ δεν μιλάει στο όνομά τους. Αυτό είναι μια σημαντική διάψευση της σιωνιστικής προπαγάνδας, που ισχυρίζεται ότι το Ισραήλ εκπροσωπεί όλους τους Εβραίους σε όλο τον κόσμο».(3)
Ο δεύτερος από αυτούς τους δύο πολύ ξεχωριστούς ανθρώπους είναι ο Μάρεκ Έντελμαν, υπαρχηγός της εξέγερσης του Γκέτο της Βαρσοβίας και ένας από τους ελάχιστους αγωνιστές της που κατόρθωσαν να επιζήσουν. Για τη στάση του απέναντι στο Κράτος του Ισραήλ, τον σιωνισμό και τους Παλαιστίνιους, να τι γράφαμε στη νεκρολογία του το 2009:
«Ο Έντελμαν δεν έπαψε ποτέ να καταγγέλλει το Κράτος του Ισραήλ με οποίο δεν ήθελε να έχει τη παραμικρή σχέση. “Για ποιο εβραϊκό λαό μας μιλούν;”, δήλωσε κάποτε στην ισραηλινή εφημερίδα Γεντιότ Αχαρονότ. “Το Ισραήλ δημιουργήθηκε πάνω στη καταστροφή αυτής της τεράστιας προαιώνιας εβραϊκής κουλτούρας που άνθησε ανάμεσα στο Βιστούλα και στο Ντον. Η ισραηλινή κουλτούρα δεν είναι η εβραϊκή κουλτούρα. Όταν θέλεις να ζήσεις ανάμεσα σε εκατομμύρια Άραβες, πρέπει να αναμειχθείς με αυτούς, να αφήσεις την αφομοίωση και την επιμειξία να κάνουν τη δουλειά τους”».
«Το κράτος του Ισραήλ μισούσε τον Μάρεκ Έντελμαν επειδή αυτός ήταν η ζωντανή άρνηση όλων των προπατορικών αμαρτιών και εγκλημάτων του. Ήταν η πιο διάσημη και εμβληματική μορφή ενός παρελθόντος, του προπολεμικού αντισιωνιστικού σοσιαλιστικού και εργατικού κινήματος της πλειοψηφίας των Εβραίων της ευρωπαϊκής Διασποράς, που ο σιωνισμός –και το Ισραήλ- έκανε και κάνει τα πάντα για να σβήσει κάθε ίχνος του από την ιστορία, ακόμα και από τις βιβλιοθήκες! Και στην ερώτηση ισραηλινής δημοσιογράφου αν φοβάται μήπως ο δικός του θάνατος κάνει να ξεχαστεί η εξέγερση του γκέτο της Βαρσοβίας, ο Έντελμαν είχε απαντήσει: “Όχι. Αυτό το γεγονός έχει αφήσει πάρα πολλά ίχνη στην ιστορία, στη μουσική, στη λογοτεχνία και στη τέχνη. Είναι στο Ισραήλ που κινδυνεύει να σβήσει η ανάμνησή μας. Για εσάς τους Ισραηλινούς, ο πόλεμος των Έξι Ημερών (1967) ήταν το πιο σημαντικό γεγονός της σύγχρονης εβραϊκής ιστορίας. Εσείς μπορείτε να στηριχτείτε σε ένα κράτος, σε τανκς και σε ένα πανίσχυρο αμερικανό σύμμαχο. Εμείς δεν είμαστε τότε παρά 200 νεαροί με όλα κι όλα 6 ρεβόλβερ για οπλισμό, αλλά είχαμε την ηθική ανωτερότητα”. Και όταν η δημοσιογράφος προσπάθησε να απαξιώσει το ρόλο των Εβραίων δωσίλογων στη γενοκτονία, ένας καυστικός Έντελμαν την έβαλε στη θέση της: “Αυτά είναι η δικιά σας ισραηλινή φιλοσοφία, αυτή που συνίσταται στο να πιστεύει πως μπορείς να σκοτώσεις 20 Άραβες αρκεί να μείνει στη ζωή ένας Εβραίος. Σε μας, δεν υπάρχει χώρος ούτε για ένα περιούσιο λαό ούτε για μια Γη της Επαγγελίας”»(4)
Από τη μια, ο συρφετός των αναίσθητων τεράτων που δεν νοιώθουν τίποτα μπροστά στις εκατόμβες των παιδιών της Γάζας και επιμένουν να στηρίζουν τον Νετανιάχου και τους γενοκτόνους του. Και από την άλλη, οι Κάσριλς και Έντελμαν που συνεχίζουν την μακρά εβραϊκή χειραφετητική παράδοση των Μαρξ και Αϊνστάιν, Βάλτερ Μπένγιαμιν και Ρόζα Λούξεμπουργκ, Κάφκα, Τρότσκι, και τόσων άλλων. Από τη μια ο κυνισμός, η φονική μανία και το θανατηφόρο μίσος για όλους τους Έντελμαν και Κάσριλς. Και από την άλλη, αυτό που ο Κάσριλς αποκαλεί «ηθικό και νομικό δικαίωμα των Παλαιστινίων στην ένοπλη αντίσταση». Για να τον συμπληρώσει ο Έντελμαν που απευθύνεται το 2003, με ανοιχτή επιστολή του, «σε όλους τους ηγέτες παλαιστινιακών στρατιωτικών, παραστρατιωτικών ή ανταρτικών οργανώσεων και όλους τους στρατιώτες παλαιστινιακών μαχητικών ομάδων», αποκαλώντας τους όχι βέβαια… τρομοκράτες αλλά «παρτιζάνους». Αυτοί σίγουρα ξέρουν καλύτερα από τον καθένα τι είναι να αντιστέκεσαι στην αδικία και στην υποδούλωση και να πολεμάς τον ρατσισμό και την απανθρωπιά.
Σημειώσεις
1. https://www.contra-xreos.gr/arthra/3166-i-dittotita-tou-sionistikou-sxediou
2. https://www.contra-xreos.gr/arthra/3080-otan-o-ainstein-apokaloyse-fasistes-aytoys-pou-kyvernoyn-tora-to-israil-2
3. https://www.politicsweb.co.za/documents/like-the-phoenix-gaza-will-rise-from-the-fire
4. https://www.contra-xreos.gr/arthra/1380-marek-edelman-1919-2009.html
