Του Ανδρέα Κοσιάρη
Στις Ισραηλινές εκλογές της 23ης Μαρτίου 2021, τις τέταρτες μέσα σε δύο χρόνια, ο πολιτικός διαχωρισμός δεν ήταν μεταξύ δεξιάς και αριστεράς. Ήταν πολύ περισσότερο μεταξύ κομμάτων υποστηρικτικών προς τον Μπενιαμίν Νετανιάχου και αυτών που τον απεχθάνονται. Το αποτέλεσμα ήταν τέτοιο που καμία από τις δύο αυτές «ομάδες» δεν μπορεί να σχηματίσει, μέσω συνασπισμού κομμάτων, την απαραίτητη πλειοψηφία 61 εδρών στο ισραηλινό κοινοβούλιο για να κυβερνήσει. Έτσι, για πρώτη φορά και με μπόλικη δόση ιστορικής ειρωνείας, ρυθμιστές μπορεί να γίνουν τα Αραβο-Ισραηλινά (δηλαδή Παλαιστινιο-Ισραηλινά) κόμματα.
Στην αντι-Νετανιάχου πλευρά του πολιτικού χάρτη, βρίσκονται τα κεντρώα κόμματα «Yesh Atid» («Υπάρχει Μέλλον») του πρώην τηλεπαρουσιαστή Γιαΐρ Λαπίντ, που επιθυμεί να ηγηθεί αυτού του συνασπισμού, και «Μπλε και Λευκό» του Μπένι Γκαντζ — τα δύο κόμματα βρίσκονταν μέχρι πριν έναν χρόνο στον ίδιο συνασπισμό, που όμως διαλύθηκε όταν το κόμμα του Γκαντζ δέχτηκε να συμπράξει σε κυβέρνηση με τον Νετανιάχου τον Μάρτιο του 2020. Η συγκυβέρνηση αυτή δεν κατάφερε να μακροημερεύσει, το Ισραηλινό κοινοβούλιο διαλύθηκε τον Δεκέμβριο του 2020 και ο Γκαντζ επέστρεψε στην προηγούμενη θέση του ως ενάντιος στον Νετανιάχου. Τα δύο κόμματα μαζί διαθέτουν 25 έδρες στην Κνεσέτ.
Μαζί τους θα μπορούσαν να συνυπολογιστούν τα δύο σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, οι Ισραηλινοί «Εργατικοί» και το «Meretz» («Σθένος») — μαζί διαθέτουν 13 έδρες. Άλλες 13 βρίσκονται στα χέρια της αντι-Νετανιάχου δεξιάς, του κόμματος «Yisrael Beytenu» («Ισραήλ το Σπίτι Μας») του Άβντιγκορ Λίμπερμαν, που εκπροσωπεί τους κοσμικούς Ισραηλινούς ρωσικής καταγωγής που απεχθάνονται τα θρησκευτικά κόμματα, και του κόμματος «Νέα Ελπίδα» του Γκιντεόν Σάαρ, που αποτελείται από αποχωρήσαντες του Λικούντ του Νετανιάχου.
Ένα ακόμα κόμμα πρόθυμο να ενταχθεί σε αυτόν τον κυβερνητικό συνασπισμό είναι η «Κοινή Λίστα», συνασπισμός κοσμικών Αραβο-Ισραηλινών κομμάτων, που διαθέτει 6 έδρες. Ακόμα κι έτσι όμως, αυτό το συνονθύλευμα διαφορετικών ιδεολογιών με μόνο κοινό το μίσος για τον Νετανιάχου, φτάνει τις 57 έδρες· ο στόχος για να σχηματιστεί κυβέρνηση είναι τουλάχιστον οι 61.
Στην αντίπερα όχθη, ο Νετανιάχου (που δικάζεται αυτό το διάστημα με κατηγορίες για διαφθορά) και οι σύμμαχοί του φτάνουν μαζί τις 59 έδρες.
Ρυθμιστής στο ποιος θα σχηματίσει κυβέρνηση, θα μπορούσε να είναι το ισλαμιστικό κόμμα «Ενωμένη Αραβική Λίστα», που έχει δεσμούς με τους «Αδελφούς Μουσουλμάνους». Οι 4 έδρες του θα μπορούσαν να δώσουν την κυβέρνηση σε έναν από τους δύο συνασπισμούς και ο ηγέτης του, Μανσούρ Αμπάς, το περασμένο Σάββατο έδωσε μία μεγάλη ομιλία στα Εβραϊκά θέλοντας να προσδώσει στον εαυτό του ακριβώς αυτόν τον ρόλο.
Η συμμετοχή της Ενωμένης Αραβικής Λίστας σε έναν συνασπισμό υπό τον Νετανιάχου, για την οποία ο ίδιος ο Νετανιάχου δεν είναι εντελώς αρνητικός, προσκρούει στην άρνηση των θρησκευτικών δεξιών κομμάτων, που αποτελούν την πλειοψηφία των συμμάχων του Νετανιάχου, να συνεργαστούν με Αραβο-Ισραηλινούς. Τα κόμματα αυτά εξέδωσαν μάλιστα κοινή ανακοίνωση την περασμένη Κυριακή, στην οποία προέτρεπαν τους Ισραηλινούς πολιτικούς να αρνηθούν να συμμετάσχουν σε κυβέρνηση με κόμματα «που δεν αναγνωρίζουν το δικαίωμα του Ισραήλ να υπάρξει ως ένα εθνικό κράτος για τον Εβραϊκό λαό». Δηλαδή μια ξεκάθαρα ρατσιστική θέση, που βλέπει το Ισραήλ και την κυβέρνησή του ως μία αποκλειστικά Εβραϊκή υπόθεση.
Παρά τη θέση της θρησκευτικής δεξιάς, οι Ισραηλινοί πολίτες φαίνονται σε τελευταία δημοσκόπηση να μετακινούνται προς την αντίθετη άποψη — ένα 48% θα στήριζε μία κυβέρνηση με τη συμμετοχή των Αραβο-Ιραηλινών κομμάτων.
Η εναλλακτική που προτιμά όμως η θρησκευτική δεξιά θα ήταν άλλη μία εκλογική αναμέτρηση, η πέμπτη σε διάστημα δύο χρόνων, με την ελπίδα το αποτέλεσμα αυτή τη φορά να είναι με κάποιον τρόπο διαφορετικό, και να μην αναγκαστεί το Ισραήλ να εντάξει σε μία κυβέρνηση τους «παρίες» της πολιτικής του σκηνής, τους Παλαιστινιακής καταγωγής πολίτες του, που αποτελούν το 20% του πληθυσμού.
