Θράσος χωρίς προηγούμενο. Μόνο αυτό σκέφτομαι για την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στο βήμα της Κοινοβουλευτικής συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, όπου σημείωσε ότι η Ευρώπη βρίσκεται στη λάθος πλευρά της ιστορίας για τη Μέση Ανατολή.
Πιστεύει πραγματικά ο Τσίπρας ότι ο ίδιος ήταν στη σωστή πλευρά της ιστορίας όταν χαρακτήριζε (πριν ακόμη και από τον Τραμπ) την Ιερουσαλήμ σαν πρωτεύουσα του κράτους του Ισραήλ;
Ήταν στη σωστή πλευρά της ιστορίας όταν ταξίδευε στο Ισραήλ για να υπογράψει συμφωνίες με το βαθύ κράτος του Ισραήλ σε θέματα ασφάλειας; Αλήθεια θα μάθουμε ποτέ τι συμφώνησε όταν επισκέφθηκε το κέντρο κυβερνο-ασφάλειας στο Μπέερ Σέβα, που σύμφωνα με την ισραηλινή εφημερίδα Haaretz, «λειτουργεί σαν βραχίονας των υπηρεσιών ασφαλείας του Σιν Μπετ (η δίδυμη υπηρεσία της Μοσάντ για τις εσωτερικές υποθέσεις). Σε αυτή την περιοχή, που τέμνονται οι διαδρομές των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών με starτ-up εταιρείες κυβερνοασφάλειας γεννήθηκε το Pegasus και το Predator. Ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ όμως φρόντισαν ο πρώην πρωθυπουργός να μείνει στο απυρόβλητο για αυτές τις επαφές του.
Ήταν στη σωστή πλευρά της ιστορίας όταν έδινε στην πολεμική αεροπορία του Ισραήλ πρωτοφανή προνόμια, που καμία άλλη χώρα εκτός από τις ΗΠΑ δεν είχε διανοηθεί να προσφέρει; Όπως εξηγούσαμε τότε, ο Τσίπρας ανέθεσε στον Π.Καμμένο να υπογράφει συμφωνία (Status of Forces Agreement) με τον ισραηλινό ομόλογό του κ. Μοσέ Γιαλόν η οποία ρυθμίζει το καθεστώς που διέπει τη διαμονή στις δύο χώρες στρατιωτικού προσωπικού κατά τη διάρκεια μετακίνησής του στο πλαίσιο στρατιωτικών ασκήσεων και συνεργασιών. Οι Ισραηλινοί πιλότοι που χρησιμοποιούσαν τότε τον ελληνικό εναέριο χώρο για την εκπαίδευσή τους είναι οι ίδιοι που σκοτώνουν σήμερα τα παιδιά στη Γάζα.
Ήταν στη σωστή πλευρά της ιστορίας όταν έδινε εντολή στους Έλληνες διπλωμάτες να καταψηφίζουν αποφάσεις διεθνών οργανισμών που ασκούσαν κριτική στο Ισραήλ;
Προφανώς κάποιος θα ισχυριστεί ότι ακόμη και μετά την ολοκληρωτική ταύτισή του με τον Νετανιάχου ο Τσίπρας δεν μπορεί να θεωρηθεί ο πιο φιλοϊσραηλινός πρωθυπουργός. Η οικογένεια Μητσοτάκη έχει σχέσεις πολλών δεκαετιών με το Τελ Αβίβ (τις οποίες σύμφωνα με δική του ομολογία εξασφάλιζε ο Ζαν Κοέν, άλλοτε σαν σύμβουλος και άλλοτε σαν άτυπος «πρέσβης» του Ισραήλ στην Ελλάδα).
Υπάρχει όμως μια σημαντική διαφορά. Ο Μητσοτάκης και η ΝΔ παρέλαβαν την παρακαταθήκη των σχέσεων με το Ισραήλ και την διατήρησαν αναλλοίωτη. Ο Τσίπρας προκειμένου να επιτύχει την φιλο-ισραϊλινή στροφή των ηγετικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ χρειάστηκε να δαπανήσει τεράστιες ποσότητες πολιτικού κεφαλαίου. Για να πάρεις ένα κόμμα, που είχε ακόμη και στην ιδρυτική του διακήρυξη αναφορές στα δικαιώματα των Παλαιστινίων, και να το μετατρέψεις σε όργανο του Ισραήλ χρειάζεται σκληρή δουλειά.
Για ελάχιστα άλλα θέματα μπορούμε να θυμηθούμε να δαπάνησε ο τσίπρας τόση ενέργεια. Για ελάχιστα άλλα θέματα, εκτός από τη διατήρηση της στρατηγικής συμμαχίας με το Ισραήλ, έμεινε πιστός στις δεσμεύσεις του – μια δέσμευση την οποία είχε εξηγήσει σε σοκαρισμένους Παλαιστίνιους διπλωμάτες πριν από την πρώτη του νίκη στις εκλογές του 2015. (Για την ιστορία εκείνων των ημερών μπορείτε να διαβάσετε εδώ).
Είναι φυσικά λογικό, τώρα που το Ισραήλ κατηγορείται ακόμη και ενώπιων του Διεθνούς Δικαστηρίου για γενοκτονία, ο Τσίπρας να προσπαθεί να διατηρήσει αποστάσεις από τον ίδιο του τον εαυτό. Στη δική μας μνήμη όμως θα μείνει για πάντα ως ένας ακόμη άνθρωπος του Νετανιάχου στην Ελλάδα.
