Του Λεωνίδα Βατικιώτη
Ότι ο Τραμπ είναι ο πιο επικίνδυνος πολιτικός του πλανήτη, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία! Ότι πρέπει να φύγει από τον Λευκό Οίκο όσο το δυνατό συντομότερα, για το καλό των Αμερικανών και της ανθρωπότητας, είναι επίσης αδιαμφισβήτητο. Αυτό όμως που πρέπει να γίνει εξίσου σαφές είναι ότι δεν μπορεί να φύγει με τον τρόπο που επιχειρούν να τον αποβάλουν από τον Λευκό Οίκο οι Δημοκρατικοί, χρησιμοποιώντας δηλαδή δικαστικές προσφυγές! Ο Τραμπ ή θα φύγει πολιτικά ηττημένος, με το πολιτικό του σχέδιο τραυματισμένο αν όχι εκμηδενισμένο, ή θα καταφέρνει κάθε δικαστική προσφυγή εναντίον του να τη μετατρέπει σε νέους πόντους, εμφανιζόμενος ως θύμα πολιτικών διώξεων όπως έχει κάνει μέχρι σήμερα, με κορυφαίο παράδειγμα το πόρισμα Μύλερ για τις σχέσεις του με τη Ρωσία, που μετά από 22 μήνες ερευνών ο θησαυρός αποδείχθηκε άνθρακας! Χώρια φυσικά του γεγονότος ότι η κυριαρχία των ειδήσεων γύρω από τις δικαστικές διαμάχες ρίχνει σε δεύτερη μοίρα την πολιτική αντιπαράθεση γύρω από το πολιτικό του πρόγραμμα εντός κι εκτός ΗΠΑ.
Ας σταθούμε μόνο στα τελευταία επεισόδια του δικαστικού σήριαλ για να σχηματίσουμε μια μικρή εικόνα για τους άξονες γύρω από τους οποίους κινείται ήδη η πολιτική ζωή των ΗΠΑ κι είναι σίγουρο ότι θα συνεχίσει να κινείται μέχρι τις προεδρικές εκλογές που θα διεξαχθούν στις 3 Νοεμβρίου 2020.
Το νέο θέμα που έχει προκύψει σχετίζεται με την εντολή του δημοκρατικού εισαγγελέα του Μανχάταν, Σάιρους Βανς Τζούνιορ, προς την λογιστικοελεγκτική εταιρεία Mazars USA να προσκομίσει τα στοιχεία που αφορούν τη δήλωση του Τραμπ και των εταιρειών του σε βάθος οκτώ ετών. Αυτό που επιχειρούν να διερευνήσουν οι δικαστές είναι πιθανές πληρωμές του πλανητάρχη προς δύο γυναίκες, την πορνοστάρ Στόρμυ Ντάνιελς και το μοντέλο του Playboy Κάρεν ΜακΝτάγκαλ, οι οποίες δήλωναν ότι είχαν ερωτικές σχέσεις με τον Τραμπ. Αν και η ελεγκτική εταιρεία προσέφυγε στο Ανώτατο Δικαστήριο ζητώντας την απόρριψη του αιτήματος του εισαγγελέα του Μανχάταν, οι πιθανότητες να μείνουν στο σκοτάδι τα φορολογικά στοιχεία του Τραμπ είναι ελάχιστες, μιας και στο παρελθόν όποτε ζητήθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο να αποφασίσει σχετικά, συμφώνησε στο άνοιγμα των λογαριασμών. Το γεγονός επομένως ότι το Ανώτατο Δικαστήριο κυριαρχείται από 5 διορισμένους Ρεπουμπλικανούς, με τους 2 εξ αυτών να έχουν τοποθετηθεί από τον Τραμπ, δεν αλλάζει τα πράγματα υπέρ του. Αν τουλάχιστον γίνει σεβαστή η παράδοση που ξεκίνησε επί του προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον το 1974 και ακολουθήθηκε ακόμη κι επί Μπιλ Κλίντον το 1997, με τους ανώτατους δικαστές που είχαν διοριστεί από τους ίδιους να ψηφίζουν εναντίον τους. Η έκβαση της υπόθεσης ωστόσο έχει περισσότερο ενδιαφέρον για τους συνταγματολόγους, παρά για την πολιτική, μιας και αυτό που ζητά ο Τραμπ επί της ουσίας, κι ανεξαρτήτως του τι θα αποδειχθεί για τις πληρωμές που φέρεται να έκανε ο δικηγόρος του, Μάικλ Κοέν προς την πορνοστάρ και το μοντέλο, είναι μια απόφαση που θα καθιστά τον ένοικο του Λευκού Οίκου πέρα και πάνω από το νόμο.
Κι η άλλη υπόθεση που κυριαρχεί τις τελευταίες ημέρες γύρω από τις δικαστικές περιπέτειες του Τραμπ περισσότερο πολιτικό ενδιαφέρον έχει, για όποιον θέλει τουλάχιστον να εξάγει τα αναγκαία συμπεράσματα, παρά δικαστικό. Πρόκειται για τις πιέσεις που άσκησε στον Ουκρανό ομόλογό του να ξεκινήσει έρευνα για μια εταιρεία φυσικού αερίου ονόματι Burisma στην οποία συμμετείχε ο γιος του Τζο Μπάιντεν, πρώην αντιπροέδρου των ΗΠΑ και βασικού διεκδικητή του χρίσματος των Δημοκρατικών για τις εκλογές του 2020. Η κατάθεση στο Κογκρέσο του Αμερικάνου πρέσβη στην ΕΕ, Γκόρντον Σόντλαντ, που είναι Ρεπουμπλικάνος και διετέλεσε επίσης χρηματοδότης του Τραμπ, εξέθεσε ακόμη περισσότερο τον Αμερικανό πρόεδρο. Με βάση τη μαρτυρία του, οι ΗΠΑ πράγματι πάγωσαν την αποστολή στρατιωτικής βοήθειας ύψους 400 εκ. δολ. προς την Ουκρανία μέχρι ο πρόεδρος της χώρας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, να δηλώσει δημόσια και να ξεκινήσει εισαγγελική έρευνα σε βάρος του Τζο Μπάιντεν και του γιου του, Χάντερ, για τη διερεύνηση πιθανού χρηματισμού τους από την ενεργειακή εταιρεία. Το μεγάλο θέμα που προκύπτει εδώ φυσικά δεν είναι οι μεθοδεύσεις του Τραμπ, αλλά η δεινή θέση (κλοτσοσκούφι το έλεγαν παλιά) στην οποία έχει περιέλθει μια χώρα που μετατράπηκε σε προκεχωρημένο φυλάκιο των ΗΠΑ, αναμένοντας φυσικά να αναβαθμιστεί η θέση της κι έκτοτε έχει χωριστεί στα δύο, υπέστη εμφύλιο πόλεμο, έχει χρεοκοπήσει, της κόβουν τη χρηματοδότηση αν και όποτε θέλουν, κι ο Λευκός Οίκος την αντιμετωπίζει σαν είναι μια ακόμη αμερικανική Πολιτεία…
Κατά πόσο όλες αυτές οι δικαστικές διαμάχες σε βάρος του Τραμπ, με σημαντικότερη την προσπάθεια καθαίρεσής του, θα καταλήξουν εναντίον του είναι ανοιχτό. Πολλοί πάντως αμφιβάλλουν. Ακόμη όμως κι αν οι προσπάθειες των Δημοκρατικών πετύχουν και καταδικαστεί, αυτό που θα έχει μείνει στο απυρόβλητο θα είναι το πολιτικό σχέδιο του Τραμπ: από την έκρηξη των πολεμικών δαπανών και τα δισεκατομμύρια δολάρια που επιστράφηκαν στους υπερπλούσιους, μέχρι την αποχώρηση από τη συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα και τα ξενοφοβικά και ρατσιστικά του παραληρήματα…
Πηγή: Νέα Σελίδα
