Πηγή: mao.gr
Με μεγάλη θλίψη πληροφορηθήκαμε σήμερα, Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου, το θάνατο του ιστορικού αγωνιστή της επαναστατικής Αριστεράς Τάσου Κατιντσάρου σε ηλικία 63 ετών. Ο σύντροφος Τάσος το τελευταίο έτος έδινε με μαχητικότητα μια γενναία μάχη με τον καρκίνο.
Γέννημα-θρέμμα δυτικής Αττικής ο Τάσος από τα μαθητικά του χρόνια εντάχθηκε στην επαναστατική Αριστερά και την Κ.Ο Μαχητής. Ήταν από τους συνδημιουργούς της συντονιστικής επιτροπής εργαζομένων και μαθητών στην κατάληψη του Πολυτεχνείου, το Νοέμβρη του 1973.
Το 1990 εντάχθηκε στο Νέο Αριστερό Ρεύμα Αποχώρησε από το ΝΑΡ τον Απρίλιο του 2018 παραμένοντας μέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και χωρίς να σπάσει τους συντροφικούς δεσμούς σημειώνοντας: «Θα βαδίσουμε χωριστά για να χτυπήσουμε καλύτερα τον αντίπαλο από κοινού και όχι ο ένας τον άλλον. Έτσι κι αλλιώς είμαστε όλοι μέλη του πολύμορφου επαναστατικού κομμουνιστικού κόμματος με την πλατιά έννοια. Που υπάρχει εμβρυωδώς αλλά δεν έχει ακόμη γεννηθεί». Στη μνήμη του αγαπημένου φίλου και συντρόφου θυμόμαστε παλιότερη ανάρτηση που είχαμε κάνει με αφορμή χρονογράφημα για τα γενέθλια του Τάσου Κατιντσάρου.
Ο Τάσος ήταν ιδιαίτερα γενναιόδωρος και ποτέ δεν ζητούσε κάτι για τον εαυτό του. Η αγωνία του ήταν να μην αφήσουμε να λησμονηθεί η ζωή και ο πρόωρος θάνατος φίλων και συντρόφων όπως του Σιδέρη Ισιδωρόπουλου, του πρώτου νεκρού της Μεταπολίτευσης.
Ακολουθεί η ανάρτηση:
«Μην εμπιστεύεστε κανέναν πάνω από τα 30» ήταν ένας από τους πιο διάσημους αφορισμούς της εποχής του Μάη του ’68. Το σύνθημα μπορεί ακόμα να ταιριάζει για περιπτώσεις τύπου Κον Μπεντίτ και άλλες θλιβερές φιγούρες «που άφησαν την παλαίστρα για να πάρουν τα δοξάρια» του κέρδους. Ωστόσο είναι τραγικά ξεπερασμένο για μαχητές που συνεχίζουν 40 χρόνια μετά την επέτειο του αγώνα της νιότης τους με το ίδιο πάθος και ενθουσιασμό.
«Σαράντα χρόνια έφηβος, σχεδόν μισό αιώνα», λέει ο γνωστός αυτοβιογραφικός στίχος του Βασίλη Παπακωνσταντίνου που ταιριάζει στην περίπτωση του φίλου και συντρόφου Τάσου Κατιντσάρου που με αφορμή τα 40 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου και τα 58 χρόνια από τη γέννηση του έγραψε μια μαρτυρία («σαν κάποιος που μπήκε μέσα στο νέο κόσμο του κατειλημμένου Πολυτεχνείου και… ξέχασε να βγει») που συγκίνησε και είχε μεγάλη ανταπόκριση . Το σύντομο αυτό κείμενο εκφράζει τμήμα των αγωνιστών του αντιδικτατορικού αγώνα που δεν γονάτισαν, δεν υποτάχθηκαν, αλλά ξέρουμε ότι υπάρχουν -και ας μην ξέρουμε πάντα το όνομά τους.
