Υπάρχουν πολλά τραγούδια να θυμηθείς από τον Λουκιανό Κηλαηδόνη. Ήταν και αυτή η μοναδική του ικανότητα να είναι πιο πολιτικός από όλους χωρίς να λέει στην πραγματικότητα τίποτα πολιτικό.
Από τα «Μικροαστικά», που κατάφερε να τα περάσει μαζί με τον Νεγρεπόντη κάτω από τη μύτη των λογοκριτών της χούντας, μέχρι τον Ύμνο των Μαύρων Σκυλιών του οποίου τους στίχους άλλαξε στο δημοψήφισμα για να πει «…όχι λέμε στη Μέρκελ, όχι στον Σκάι, όχι στο Μέγκα….».
Θα τον θυμόμαστε όμως γιατί γελούσε πάντα.
Κολλήγα γιος του πάππου μου ο παππούς
κολλήγα γιος του πάππου μου ο πατέρας
κι ο παππούς μου κολλήγας κι αυτός
Και μονάχα εγώ του πατέρα μου γιος
είμαι πια ένας αστός
