της Κέιτλιν Τζόνστοουν
Ο Αμερικανός γερουσιαστής Λίντσεϊ Γκράχαμ μόλις ανάρτησε στο X (πρώην Twitter) ένα άρθρο με τίτλο: «Η Γκρέτα Τούνμπεργκ σαλπάρει με στολίσκο για τη Γάζα με στόχο να σπάσει τον ισραηλινό ναυτικό αποκλεισμό», προσθέτοντας το σχόλιο: «Ελπίζω η Γκρέτα και οι φίλοι της να ξέρουν κολύμπι!».
Ο Αυστραλός σιωνιστής αναλυτής Αρσέν Οστρόφσκι ξεπέρασε με κάποιο τρόπο τον Γκράχαμ, γράφοντας στο Χ: «Α, κοιτάξτε, η μικρή τζιχαντίστρια Γκρέτα Τούνμπεργκ προσπαθεί να μπει στη Γάζα για να δείξει αλληλεγγύη στη Χαμάς. Θα ήταν τόσο λυπηρό αν συνέβαινε κάτι στο στολίσκο της…».
Λίγα πράγματα μπορούν να με σοκάρουν πια για το Ισραήλ και τους υποστηρικτές του. Αλλά αν επέστρεφες στο παρελθόν, πριν λίγα μόλις χρόνια, θα ήταν δύσκολο να εξηγήσεις πώς φτάσαμε σε ένα χρονικό σημείο όπου υποστηρικτές του Ισραήλ υποστηρίζουν ανοιχτά τη δολοφονία της Γκρέτα Τούνμπεργκ.
Ο λόγος που οι διαπραγματεύσεις για κατάπαυση πυρός στη Γάζα καταρρέουν συνεχώς, τόσο υπό τη διακυβέρνηση Μπάιντεν όσο και υπό τον Τραμπ, είναι ότι το Ισραήλ, με τη στήριξη των ΗΠΑ, επιμένει στο «δικαίωμα» να συνεχίσει τη γενοκτονική σφαγή μετά από μια προσωρινή παύση.
Ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος είναι ότι πρόκειται για γενοκτονία, όχι για πόλεμο, αλλά όλο το πλαίσιο παρουσιάζεται σαν να πρόκειται για «διαπραγμάτευση κατάπαυσης του πυρός για να τελειώσει ο πόλεμος», παρότι το Ισραήλ απορρίπτει κάθε συμφωνία που θα απαιτούσε να σταματήσει τη γενοκτονία.
Η Χαμάς επιμένει στη διακοπή της γενοκτονίας, και το Ισραήλ απαντά «Αδύνατον, αλλά ξέρετε τι; Μπορούμε να κάνουμε ένα διάλειμμα για μερικές εβδομάδες!» Και μετά τα ΜΜΕ λένε «Η ΧΑΜΑΣ ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΑΥΣΗ ΤΟΥ ΠΥΡΟΣ», ενώ οι φιλελεύθεροι αναστενάζουν: «Αχ, πόσο λυπηρό που δεν μπορούν να συμφωνήσουν να τελειώσει αυτός ο φρικτός πόλεμος!».
Αλλά δεν είναι πόλεμος, είναι γενοκτονία. Μπορείς να διαπραγματευτείς το τέλος ενός πολέμου, αλλά όχι το τέλος μιας γενοκτονίας. Το Ισραήλ έχει δηλώσει ανοιχτά ότι οι δολοφονίες θα συνεχιστούν μέχρι να μην έχει απομείνει κανένας Παλαιστίνιος στη Γάζα – είτε μέσω θανάτου είτε μέσω εθνοκάθαρσης. Το Ισραήλ θέλει να εξαλείψει όλους τους Παλαιστινίους από τη Γάζα περισσότερο απ’ όσο θέλει την επιστροφή των ομήρων. Περισσότερο απ’ όσο θέλει την ειρήνη. Η Χαμάς δεν έχει τίποτα να προσφέρει που να θέλει περισσότερο το Ισραήλ, από το να εκκαθαρίσει τη Γάζα.
Αν αυτή η κατάσταση αντιμετωπιζόταν ως γενοκτονία, όλα τα κράτη που σέβονται το διεθνές δίκαιο θα επενέβαιναν για να σταματήσουν το Ισραήλ. Αλλά επειδή παρουσιάζεται ψευδώς ως «πόλεμος», όλοι μένουν απαθείς και απλώς κάνουν πως νοιάζονται για τις διαπραγματεύσεις περί κατάπαυσης, επιτρέποντας έτσι στο Ισραήλ να συνεχίσει τη γενοκτονία.
Η μεγάλη είδηση του Σαββατοκύριακου ήταν η διαρροή sex tape του δημοσιογράφου Γκλεν Γκρίνγουολντ, ο οποίος δήλωσε πως κυκλοφόρησε «χωρίς τη γνώση ή συγκατάθεσή του» και πως το κίνητρο ήταν «σαφώς πολιτικό και κακόβουλο».
Μετά τη δημόσια δήλωσή του, το X πλημμύρισε από σχολιαστές και πολίτες από όλο το πολιτικό φάσμα που του εξέφρασαν την υποστήριξή τους, ακυρώνοντας ουσιαστικά το όποιο αποτέλεσμα ήθελαν να πετύχουν οι υπεύθυνοι της διαρροής.
Το θεωρώ αυτό ξεκάθαρη νίκη για την ανθρωπότητα.
Οι ΗΠΑ αφαιρούν τη Συρία από τη μακροχρόνια λίστα των κρατών που υποστηρίζουν την τρομοκρατία, τώρα που έχουν εγκαταστήσει ένα καθεστώς-μαριονέτα στη Δαμασκό. Ο Αμερικανός απεσταλμένος Τόμας Μπάρακ δήλωσε: «Δόξα τω Θεώ, το θέμα της υποστήριξης της τρομοκρατίας τελείωσε με την πτώση του καθεστώτος Άσαντ».
Αυτό είναι η ομολογία των ΗΠΑ ότι η ετικέτα «τρομοκράτης» σημαίνει απλώς «δεν ευθυγραμμίζεται με τα συμφέροντα των ΗΠΑ». Ο νέος πρόεδρος της Συρίας ήταν πραγματικά στέλεχος της Αλ Κάιντα και του ISIS – κυριολεκτικά ο ηγέτης της Αλ Κάιντα στη Συρία. Αλλά επειδή τώρα είναι με τις ΗΠΑ, η «τρομοκρατία» δεν αποτελεί πια πρόβλημα.
Οι ηγέτες μας δεν το περίμεναν αυτό. Δεν περίμεναν ότι το κοινό θα συνέχιζε να αντιστέκεται με τόση σφοδρότητα στη γενοκτονία της Γάζας για 20 μήνες. Τον Οκτώβριο του 2023 θα έλεγαν μεταξύ τους ότι όλη αυτή η διαμαρτυρία και η οργή θα ξεθυμάνουν σύντομα – όπως γίνεται συνήθως.
Κι όμως, δεν έγινε έτσι. Ο κόσμος αρνήθηκε να το αφήσει να ξεχαστεί. Τα ΜΜΕ αναγκάστηκαν να συνεχίσουν να το καλύπτουν – έστω και με τεράστια προκατάληψη – γιατί αν το αγνοούσαν εντελώς θα έχαναν και το τελευταίο ίχνος αξιοπιστίας, ενώ οι πολίτες θα συνέχιζαν να μοιράζονται την αλήθεια μόνοι τους.
Θυμάστε πόσο ενθουσιασμένοι ήταν οι απολογητές του Ισραήλ όταν σκοτώθηκαν δύο υπάλληλοι πρεσβείας; Ήταν σαν να λένε: «Αυτό ήταν! Το κίνημα υπέρ της Παλαιστίνης τελείωσε! Δεν επιτρέπεται να λέτε “Λευτεριά στην Παλαιστίνη” πλέον! Δόξα τω Θεώ, νομίζαμε ότι δε θα σταματούσε ποτέ όλο αυτό.»
Κι όμως, δεν τους βγήκε. Κανείς δεν το πίστεψε. Οι δολοφονίες των υπαλλήλων ξεχάστηκαν στον καθημερινό ειδησεογραφικό κύκλο, ενώ η Γάζα παρέμεινε.
Και νομίζω ότι αξίζει να το επισημάνουμε αυτό ως ένα θαύμα. Πόσο απροσδόκητο και απίστευτο είναι για τους θεσμούς εξουσίας. Πίστευαν πραγματικά ότι είχαμε εξαντληθεί τόσο πολύ από τη ζωή μέσα στην αυτοκρατορία, που θα τους αφήναμε να κάνουν ό,τι θέλουν στη Γάζα χωρίς καμία αντίσταση. Και έκαναν λάθος.
Υπάρχει ακόμα ζωή μέσα μας. Δεν είναι δεδομένο ότι θα παρακολουθούμε παθητικά τους ηγέτες μας να μας οδηγούν προς τη δυστοπία, την οικολογική καταστροφή και τον πυρηνικό όλεθρο. Η επανάσταση δεν είναι ουτοπικό όνειρο. Υπάρχει ακόμα μια σπίθα ελπίδας.
