Η είδηση ότι τοξικοεξαρτημένος ασθενής, ηλικίας 46 ετών, δεχόταν να κάνει εμβόλια για λογαριασμό άλλων, έναντι αμοιβής 25 ευρώ, προκάλεσε ποικίλα σχόλια. Δυστυχώς, όπως επεσήμανε και ο Ανδρέας Κοσιάρης στο λογαριασμό του στο FB, μια από τις πρώτες αντιδράσεις ενός τμήματος της ελληνικη΄ς κοινωνίας ήταν να κατηγορήσουν τον 46χρονο.
Ο άνθρωπος, που είναι προφανώς ασθενής, παρουσιάζεται ως ο «παραβατικός» που για άλλη μια φορά απειλεί την αγία ελληνική οικογένεια. Ας δοκιμάσουμε όμως να δούμε την υπόθεση με τα μάτια αυτών που τον έστελναν να κάνει τα εμβόλια για λογαριασμό τους, προκειμένου να πάρουν το πιστοποιητικό.
Οι άνθρωποι αυτοί φοβούνται να κάνουν το εμβόλιο, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι περίπου τέσσερα δισεκατομμύρια άνθρωποι που το έκαναν δεν έπαθαν τίποτα. Στα μάτια τους το εμβόλιο ισοδυναμεί με τρομακτικές παρενέργειες και ίσως με θάνατο. Τι κάνουν λοιπόν; Βρίσκουν έναν ασθενή, που χρειάζεται τα χρήματα (και λόγω της κατάστασής του δεν έχει καμία εναλλακτική), και τον ωθούν να κάνει μια ιατρική πράξη, που σύμφωνα με την δική τους αντίληψη, μπορεί να τον σκοτώσει. Θυμίστε μου σε τι ακριβώς διαφέρει η νοοτροπία αυτών των αντιεμβολιαστών από τον Μένγκελε;
Το παράδειγμα δείχνει στην πιο ακραία και τραγική του μορφή τα αντικοινωνικά χαρακτηριστικά του μη εμβολιασμού. Προφανώς οι συγκεκριμένοι αντιεμβολιαστές δεν έχουν καμία σχέση με την πλειονότητα όσων δεν εμβολιάζονται «από φόβο». Εδώ όμως εισερχόμαστε σε μια διαφορετική συζήτηση.
Πολλές φορές ακούμε τη φράση «δεν είναι όλοι οι ανεμβολίαστοι ίδιοι, κάποιοι απλώς φοβούνται». Πραγματικά, οι άνθρωποι που συνειδητά διαδίδουν ψευδείς ειδήσεις για τα εμβόλια δεν έχουν καμία σχέση με όσους σιωπηρά αρνούνται να εμβολιαστούν, γιατί έχουν πιστέψει αυτές τις «ειδήσεις» . Η ειδοποιός διαφορά τους όμως δεν είναι ο φόβος. Γιατί φόβο αισθάνονται και οι μεν και οι δε. Φόβο αισθάνονται και αυτοί που έστειλαν τον τοξοκιεξαρτημένο ασθενή σε αυτό, που οι ίδιοι πίστευαν, ότι μπορεί να τον σκοτώσει.
Ξέρετε όμως και ποιοι ΄άλλοι αισθάνονταν φόβο; Αυτοί που βομβαρδίζονταν καθημερινά με ψέματα για τις δήθεν δολοφονικές παρενέργειες των εμβολίων (κυρίως από τα κυρίαρχα ΜΜΕ) αλλά τελικά πήγαν και έκαναν το εμβόλιο γνωρίζοντας ότι έτσι βοηθούν το κοινωνικό σύνολο. Βοηθούν αυτούς που δεν μπορούν να εμβολιαστούν και αυτούς που ακόμη και αν εμβολιαστούν εξακολουθούν να διατρέχουν σημαντικό κίνδυνο, είτε γιατί ο οργανισμός τους δεν δημιουργεί επαρκή αντισώματα είτε γιατί αντιμετωπίζουν άλλες ασθένειες που τους καθιστούν ευάλωτους. Βοηθούν επίσης όσους θα χρειαστούν επειγόντως νοσηλεία για άλλες παθήσεις αλλά δεν θα βρουν κρεβάτι στο διαλυμένο από δέκα χρόνια μνημονίων σύστημα υγείας.
Ας βγάλουμε λοιπόν το καπέλο σε αυτούς που πήγαν να εμβολιαστούν και μετά λιποθύμησαν από το φόβο τους. Είναι περισσότερο ήρωες από όλους τους μάτσο Ελληναράδες, που νομίζουν ότι κάνουν επανάσταση αρνούμενοι να εμβολιαστούν. Ας ξαναστήσουμε τη συζήτηση σε σωστές βάσεις. Ο φόβος δεν είναι αυτό που διαφοροποιεί τους με εμβολιασμένους. Γιατί υπάρχουν φοβισμένοι ήρωες και φοβισμένα καθάρματα.
Ας προσπαθήσουμε να πείσουμε όσους περισσότερους μπορούμε να εμβολιαστούν με όσα επιχειρήματα διαθέτουμε – και το βασικό πλέον επιχείρημα είναι ότι με μια κυβέρνηση που αγοράζει φρεγάτες, ραφάλ και περιπολικά, σε βάρος του συστήματος Υγείας, οι πιθανότητές τους να πεθάνουν από την COVID-19 ή άλλη ασθένεια αυξάνονται εκθετικά μέρα με την ημέρα.
Άρης Χατζηστεφάνου