διαδηλώσεις Ιράκ

Το προφίλ των εξεγερμένων στις μαζικές διαδηλώσεις του Ιράκ

Οι τριήμερες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στη Βαγδάτη και άλλες πόλεις του Ιράκ, και η βίαιη αντιμετώπισή τους από την κυβέρνηση του Αντίλ Αμπντούλ Μαχντί, έχουν μέχρι στιγμής απολογισμό τουλάχιστον εννέα νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες, με διαδηλωτές και προσωπικό των νοσοκομείων να κάνουν λόγο για πολύ μεγαλύτερους αριθμούς.

Μεγάλο κομμάτι του Ιράκ βρίσκεται χωρίς πρόσβαση στο ίντερνετ, ενώ η μόλις ενός έτους Ιρακινή κυβέρνηση έχει προσπαθήσει να περιορίσει την ελευθερία κινήσεων των διαδηλωτών, με απαγορεύσεις κυκλοφορίας και στρατιωτικό νόμο.

Οι αντικυβερνητικές διαδηλώσεις ουσιαστικά γιγαντώθηκαν από την αντίδραση της ίδιας της κυβέρνησης, οι αστυνομικές δυνάμεις της οποίας επιτέθηκαν με βία και σφοδρότητα στη, μικρή ακόμα, διαδήλωση της Τρίτης 1 Οκτωβρίου. Παρά τον περιορισμό της πρόσβασης στο διαδίκτυο, οι διαδηλώσεις έγιναν μεγαλύτερες και απλώθηκαν σε περισσότερες πόλεις την επόμενη μέρα.

Ο λόγος που οι διαδηλώσεις αυτές έχουν ταρακουνήσει την κυβέρνηση του Ιράκ, είναι επειδή εξαπλώθηκαν στη Σιιτική πλειοψηφία της χώρας, που αποτελεί τη βάση ψηφοφόρων των μεγάλων κομμάτων εξουσίας. Όμως οι διαδηλωτές έχουν αποφύγει μέχρι στιγμής τη σύνδεση με οποιοδήποτε κόμμα της αντιπολίτευσης ή κάποια πολιτική ομάδα.

Κίνητρό τους είναι η αντίδραση στις οικτρές συνθήκες ζωής των Ιρακινών, ειδικά των νέων. Το επίσημο ποσοστό ανεργίας στους νέους βρίσκεται στο 22%, με τους πραγματικούς αριθμούς να είναι σίγουρα μεγαλύτεροι, καθώς τουλάχιστον 30.000 Ιρακινοί απόφοιτοι πανεπιστημίου εισέρχονται στην αγορά εργασίας κάθε χρόνο. Τον περασμένο μήνα, μικρότερες σε έκταση διαδηλώσεις αποφοίτων οργάνωσαν καθιστικές διαμαρτυρίες έξω από το Υπουργείο πετρελαίου της χώρας, ζητώντας δουλειές.

Μεγάλο κομμάτι της οργής των Ιρακινών προέρχεται από την διαφθορά στη χώρα, που δεν έχει εξαλειφθεί στα 16 χρόνια από την αμερικανική εισβολή, και από το γεγονός πως τα οικονομικά οφέλη από τον πετρελαϊκό πλούτο του Ιράκ έχουν καταλήξει σε ξένες εταιρείες και τα ντόπια υποχείριά τους.

Οι υποδομές της χώρας δεν έχουν βελτιωθεί από την πτώση του Σαντάμ Χουσεΐν και την καταστροφή του πολέμου, με βασικές υπηρεσίες όπως η ύδρευση και η ηλεκτροδότηση να μην είναι δεδομένες για πολλούς Ιρακινούς.

Οι διαδηλώσεις αυτές φαίνεται πως είναι κομμάτι μιας γενικότερης κινηματικής αφύπνισης στις χώρες της Μέσης Ανατολής, μιας περιοχής που έχει ζήσει σχεδόν τρεις δεκαετίες συνεχούς πολέμου από την Δύση και παρεμβάσεις υποστήριξης δικτατόρων και αυταρχικών καθεστώτων για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Μεγάλες διαδηλώσεις γίνονται και στον Λίβανο, με αιτήματα που πηγάζουν από την υψηλή ανεργία των νέων, την αύξηση των τιμών βασικών προϊόντων και την αυξανόμενη κοινωνική ανισότητα.

Την ίδια ώρα στην Ιορδανία, 146.000 δάσκαλοι βρίσκονται στην πέμπτη εβδομάδα αποχής, παρά το γεγονός πως η διαμαρτυρία τους έχει κριθεί παράνομη από το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας.

Τέλος στην Αίγυπτο, μαζικές διαδηλώσεις τον Σεπτέμβριο αντιμετωπίστηκαν με αυξημένη βία και καταστολή, με 2.300 συλλήψεις σε διάστημα δύο εβδομάδων.

Με πληροφορίες από: wsws.org, The Independent

inffowar logo

Βοήθησε το INFO-WAR να συνεχίσει την ανεξάρτητη δημοσιογραφία

Για περισσότερες επιλογές πατήστε εδώ