του Ανδρέα Κοσιάρη
Ένας υπουργός και δύο βουλευτές του Ισραήλ στηρίζουν πλέον ανοικτά αυτό που μέχρι πρότινος ήταν επισήμως μονάχα ένα αιωρούμενο σενάριο, την εθνοκάθαρση της Λωρίδας της Γάζας από Παλαιστίνιους, την οποία οι τρεις Ισραηλινοί πολιτικοί ονομάζουν ευφημιστικά «εθελοντική μετανάστευση».
Στις 28 Οκτωβρίου 2023, το ισραηλινό μέσο Local Call αποκάλυψε την ύπαρξη ενός εγγράφου, που εξέταζε τρία πιθανά σενάρια για το μέλλον της Γάζας. Το 10σέλιδο έγγραφο είχε συνταχθεί στις 13 Οκτωβρίου (μόλις έξι ημέρες έπειτα από την επίθεση της Χαμάς) από το υπουργείο Πληροφοριών του Ισραήλ, έναν μικρής κλίμακας κυβερνητικό οργανισμό που παράγει έρευνες και προτάσεις πολιτικής για άλλες κρατικές υπηρεσίες — ένα είδος κυβερνητικού think-tank που δουλεύει κυρίως για λογαριασμό του στρατού και των υπηρεσιών ασφαλείας.
Από τα τρία σενάρια, αυτό που λάμβανε τη (μη δεσμευτική) βούλα των συντακτών ως πρόταση, ήταν η «εκκένωση του άμαχου πληθυσμού από τη Γάζα στο Σινά», με τη συνεπακόλουθη δημιουργία καταυλισμών και αργότερα πιο μόνιμων πόλεων που θα απορροφήσουν τον εκτοπισμένο πληθυσμό. Έπειτα, το έγγραφο πρότεινε να δημιουργηθεί «μια αποστειρωμένη ζώνη αρκετών χιλιομέτρων … εντός της Αιγύπτου, και [να εμποδιστεί] η επιστροφή του πληθυσμού σε δραστηριότητες/κατοικίες κοντά στα σύνορα με το Ισραήλ».
Το έγγραφο δεν προοριζόταν για δημόσια γνώση, κάτι εξαιρετικά κατανοητό αφού ουσιαστικά προτείνει την εθνοκάθαρση της Λωρίδας της Γάζας και την πλήρη απορρόφησή της στα ισραηλινά εδάφη. Οι συντάκτες του μάλιστα παραδέχονται πως η πρόταση «ενδέχεται να είναι περίπλοκη από την άποψη της διεθνούς νομιμότητας». Η ισραηλινή κυβέρνηση παραδέχτηκε την αυθεντικότητα του εγγράφου, προσπαθώντας παράλληλα να μειώσει τη σημασία του λέγοντας πως επρόκειτο για ένα «έγγραφο ιδεών».
Όμως, ένα από τα βήματα που προτείνει το έγγραφο, δηλαδή η έμφαση αρχικά των βομβαρδισμών κι έπειτα των χερσαίων επιθέσεων του Ισραήλ στο βόρειο τμήμα της Λωρίδας και η εκδίωξη του πληθυσμού προς το νότιο, έχει πλέον εφαρμοστεί. Και εσχάτως, μέλη της κυβέρνησης και του κοινοβουλίου του Ισραήλ στηρίζουν δημοσίως κι ανοικτά την προτεινόμενη επιλογή της εθνοκάθαρσης.
Τη Δευτέρα, οι βουλευτές Ντάνι Ντανόν (του κόμματος Likud του Νετανιάχου) και Ραμ Μπεν-Μπάρακ (του αντιπολιτευτικού κόμματος Yesh Atid) δημοσίευσαν άρθρο γνώμης στην εφημερίδα Wall Street Journal, με το οποίο επιχειρηματολογούσαν πως θα πρέπει «χώρες σε όλο τον κόσμο να δεχθούν περιορισμένο αριθμό οικογενειών από τη Γάζα που έχουν εκφράσει την επιθυμία να μετεγκατασταθούν». Οι δύο βουλευτές «ντύνουν» την πρότασή τους με έναν ηθικό μανδύα, μιλώντας για τη «μακρά ιστορία της Ευρώπης να δέχεται πρόσφυγες που φεύγουν λόγω συγκρούσεων» και δίνοντας ως παραδείγματα τους πολέμους στην πρώην Γιουγκοσλαβία και τη Συρία.
Λένε, μάλιστα, πως μια τέτοια επιλογή είναι αναγκαία καθώς «τα ψηφίσματα του ΟΗΕ [για άμεση εκεχειρία και παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας] δεν κάνουν τίποτα απτό για να βοηθήσουν τους κατοίκους της Γάζας». Στάση εξαιρετικά προκλητική, αν σκεφτεί κανείς πως έρχεται από δύο βουλευτές κομμάτων εξουσίας στο Ισραήλ, του οποίου οι κυβερνήσεις έχουν διακομματικά αγνοήσει τα Ηνωμένα Έθνη, του οποίου οι σύμμαχοι σαμποτάρουν συστηματικά οποιαδήποτε διαδικασία διεθνούς λογοδοσίας και του οποίου ο στρατός αυτή τη στιγμή συνεχίζει να διαπράττει εγκλήματα πολέμου κατά παράβαση ψηφισμάτων, συνθηκών και δικαίου.
Από αυτή την υποκριτικά «ανθρωπιστική» και ψευδώς «διαλλακτική» πρόταση των δύο βουλευτών, πιάστηκε ο ακροδεξιός υπουργός Οικονομικών του Ισραήλ, Μπεζαλέλ Σμότριτς, πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα. «Χαιρετίζω την πρωτοβουλία των μελών της Κνεσέτ Ram Ben-Barak και Danny Danon για την εθελοντική μετανάστευση των Αράβων της Γάζας στις χώρες του κόσμου. Αυτή είναι η σωστή ανθρωπιστική λύση για τους κατοίκους της Γάζας και ολόκληρης της περιοχής», έγραψε σε ανάρτησή του στο Facebook.
«Η υποδοχή των προσφύγων από τις χώρες του κόσμου που πραγματικά θέλουν το συμφέρον τους, με την υποστήριξη και τη γενναιόδωρη οικονομική βοήθεια της διεθνούς κοινότητας και μέσα στο κράτος του Ισραήλ είναι η μόνη λύση που θα φέρει το τέλος της δυστυχίας και του πόνου τόσο των Εβραίων όσο και των Αράβων», συμπλήρωσε ο Σμότριτς.
Τα σημαντικά σημεία που οφείλουμε να κρατήσουμε από όλα τα παραπάνω είναι δύο: Αφενός, κανείς εκ των τριών Ισραηλινών πολιτικών δεν αναφέρεται στους Παλαιστίνιους ως Παλαιστίνιους. Οι δύο βουλευτές γράφουν για «κατοίκους της Γάζας», «οικογένειες της Γάζας» και «Γαζιανούς», με τη λέξη «Παλαιστίνη» να εμφανίζεται μονάχα στο πλαίσιο αναφορών στην «Παλαιστινιακή Αρχή». Και ο φονταμενταλιστής υπουργός μιλά για «Άραβες της Γάζας», κάτι αναμενόμενο καθώς ο ίδιος έχει στο πρόσφατο παρελθόν αρνηθεί την ίδια την ύπαρξη των Παλαιστινίων λέγοντας πως είναι «εφεύρεση» του 20ού αιώνα.
Αφετέρου, η «ανθρωπιστική» μάσκα που φορούν αμφότερες οι τοποθετήσεις των τριών, δείχνει να συμπίπτει ακόμα περισσότερο με το έγγραφο πρότασης του υπουργείου Πληροφοριών. Εκεί, οι συντάκτες μιλούσαν για την ανάγκη μιας δημόσιας εκστρατείας προώθησης του σχεδίου εθνοκάθαρσης στον δυτικό κόσμο «με τρόπο που να μην υποδαυλίζει ή διαβάλλει το Ισραήλ». Κάτι τέτοιο θα επιτυγχανόταν με την παρουσίαση του αναγκαστικού εκτοπισμού ως ανθρωπιστικά αναγκαίου, καθώς θα συντελούσε σε «λιγότερες απώλειες μεταξύ του άμαχου πληθυσμού σε σύγκριση με τις αναμενόμενες απώλειες εάν ο πληθυσμός παραμείνει».
Μπορεί οι Ισραηλινοί πολιτικοί να παρουσιάζουν τις προτάσεις τους ως «εθελοντικές», όμως η ρητορική τους δεν αρκεί για να κρύψει πως αυτό που προτείνουν, δημόσια κι ανοικτά, είναι μία εθνοκάθαρση. Και μπορεί η εθνοκάθαρση να μην έχει οριστεί ως συγκεκριμένο έγκλημα υπό το διεθνές δίκαιο, όμως οι πράξεις που οδηγούν σε αυτήν εντάσσονται σε πολλαπλούς ορισμούς εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και εμπίπτουν υπό την έννοια της Σύμβασης για τη Γενοκτονία.