Πηγή: anametrisi.gr
Κείμενο της πρωτοβουλίας Αναμέτρησης για τις αναγκαίες κινήσεις που θα πρέπει να κάνει η ριζοσπαστική και αντικαπιταλιστική αριστερά για παρέμβαση στις αυτοδιοικητικές εκλογές.
Το πολιτικό κλίμα είναι αρκετά ανησυχητικό: Μερίδα των χαμηλότερων οικονομικών στρωμάτων δείχνει να γοητεύεται από την εθνικιστική ρητορική. Το εργατικό κίνημα παρά τα κατά περίπτωση ελπιδοφόρα σκιρτήματα δεν παύει να βρίσκεται σε κρισιακή κατάσταση. Η νεολαία αδυνατεί ακόμη να συγκροτήσει ένα μαζικό και ανυποχώρητο κίνημα ανατροπής ενάντια στο δόγμα ΤΙΝΑ στην εκπαίδευση.
Ο κόσμος της εργασίας και της μαχόμενης νεολαίας που συμμετέχει στα κινήματα αλληλλεγγύης, φέρεται σαν να μην μπορεί να αντιπαρατεθεί με κοινωνικά πλατύτερους όρους απέναντι στο υπαρκτό ρεύμα συντηρητικοποίησης με όψεις κοινωνικού εκφασισμού. Και όμως δεν είναι έτσι.
Οι κίνδυνοι για τις δυνάμεις των κινημάτων και της χειραφέτησης είναι μεγάλοι σε αυτές τις συνθήκες. Υπαρκτό είναι το ενδεχόμενο να έρθουν αντιμέτωπες με ένα ακόμα πιο αντιδραστικό συσχετισμό την επόμενη μέρα των εκλογών. Καθήκον μας ως κομμάτι της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς είναι να αναζητήσουμε την μάχιμη τακτική που θα συσπειρώσει τις δυνάμεις του εργατικού, λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος και θα τις εξοπλίσει για τις μάχες που έρχονται.
Δίνουμε αγώνες καθημερινά στα πιο σημαντικά πεδία, στους χώρους δουλειάς, στα δικαστήρια όπου δικάζονται ολόκληρα κινήματα, στις συνελεύσεις και στο δρόμο ενάντια στους φασίστες. Όμως σε αυτήν την συγκυρία για εμάς υπάρχει ένα ακόμα πεδίο μάχης που δεν πρέπει να το εγκαταλείψουμε.
Οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές είναι μια σημαντική μάχη με απεύθυνση σε εκατομμύρια ανθρώπων που βρίσκονται στην τάξη μας. Που έχουν τα ίδια προβλήματα, τις ίδιες ανάγκες και αγωνίες. Πρέπει να δώσουμε και αυτήν την μάχη παράλληλα με τις άλλες όπου η κάθε μία θα μπορεί να τροφοδοτεί και να δυναμώνει τις άλλες. Χωρίς αυταπάτες ότι οι εκλογές μπορούν να αλλάξουνε τον κόσμο.
Οι φετινές εκλογές θα γίνουν με βάση το εκλογικό σύστημα του νέου νόμου για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, του Κλεισθένη, που ψηφίστηκε τον περασμένο Ιούλιο. Ο Κλεισθένης διατηρεί και σε ορισμένες περιπτώσεις βαθαίνει τα αντιλαϊκά χαρακτηριστικά του Καλλικράτη που αποτέλεσε τη ραχοκοκκαλιά της μνημονιακής προσαρμογής των Δήμων και των Περιφερειών. Καθορίζεται από την ίδια λογική κατά την οποία οι Δήμοι οφείλουν να λειτουργούν ως επιχειρήσεις και όχι ως μορφές δημοκρατίας, αυτοδιοίκησης και διεκδίκησης από το κεντρικό κράτος. Για αυτό και διατηρούνται οι μεγάλες διοικητικές μονάδες που έφτιαξε ο Καλλικράτης σε συνέχεια του Καποδίστρια.
Έτσι, στο έδαφος της οικονομικής δυσπραγίας (με τους ΚΑΠ να μειώνονται χρόνο με το χρόνο) και της αφαίρεσης από το κεντρικό κράτος του ρόλου του εγγυητή της αναδιανομής πόρων προς όφελος των οικονομικά ασθενέστερων περιοχών, οι Δήμοι θα προσαρμόζονται όσο καλύτερα μπορούν στον ανταγωνισμό, στην περικοπή δαπανών, στους νέους φόρους, στα ανταποδοτικά τέλη, στην αναζήτηση ΕΣΠΑ, στην επιχειρηματικοποίηση και ιδιωτικοποίηση των πάντων…
Στην Θεσσαλονίκη, όπως και στην υπόλοιπη χώρα, επιχειρείται η ανασύσταση των μηχανισμών του τοπικού κράτους μέσα από το νέο διπολισμό ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και το ποιος από τους δύο θα είναι ο καλύτερος διαχειριστής της μιζέριας. Από την άλλη ο κόσμος της χειραφέτησης δεν έχει πει ακόμα την τελευταία του λέξη: Η ΒΙΟΜΕ, το κίνημα για τις Σκουριές, το κίνημα για το νερό, οι απεργίες, το κίνημα ενάντια στους πλειστηριασμούς, το αντιφασιστικό κίνημα, η νεολαία που πάει κόντρα στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, οι κινήσεις για τους ελεύθερους χώρους…
Τα τοπικά κινήματα της Θεσσαλονίκης μπορούν να συνδεθούν με ένα αντιδιαχειριστικό, αντιεθνικιστικό, αντικαπιταλιστικό πλαίσιο, στήνοντας αναχώματα ενάντια στην επίθεση κυβέρνησης και κεφαλαίου. Κύριό μας μέλημα είναι να αναδείξουμε πως υπάρχει και η άλλη Θεσσαλονίκη, της αλληλεγγύης, των εργατικών αγώνων, του αντιιμπεριαλισμού, της πολυπολιτισμικότητας, του διεθνισμού, του αντιρατσισμού, της μνήμης. Αυτό το πολιτικό κομμάτι της πόλης μας οφείλουμε να το εκφράσουμε στον βαθμό που μας αναλογεί, βοηθώντας το παράλληλα να εκφραστεί αυτοτελώς, μακριά από λογικές καπελώματος και ηγεμονισμών.
Οι δυνάμεις που οργανώνουν τα πογκρόμ ενάντια στους αδύναμους της πόλης θα είναι εκεί. Και θα εκμεταλλεύονται το Δημοτικό Συμβούλιο για να διασπείρουν το δηλητήριο σε ακόμα περισσότερους πολίτες. Οι δυνάμεις που αντιστέκονται στον φασιστικό οχετό, τι θα κάνουν; Θα χτυπήσουν όλα τα σφυριά μαζί, ή θα χάσει ο καθένας μόνος και θα αφήσουμε την συγκυρία να μας καταπιεί;
Όταν πριν από 6 μήνες καλέσαμε ως ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ Θεσσαλονίκης, όλες τις υπόλοιπες οργανώσεις της Αριστεράς της πόλης σε δημόσιο διάλογο δεν είχαμε στο νου μας τις εκλογές. Το άγχος μας βρισκόταν στο να δούμε αν συμφωνούμε στο ποιες είναι οι αναγκαίες κινήσεις για να ανασυγκροτηθεί το κίνημα. Κάποιες οργανώσεις ανταποκρίθηκαν και άλλες όχι. Μαζί με κάποιες από τις οργανώσεις αυτές πορευτήκαμε από κοινού στην πορεία της ΔΕΘ, στην πορεία για την δολοφονία του Φύσσα, στην πορεία για το Πολυτεχνείο, στην πορεία για την δολοφονία του Γρηγορόπουλου. Μαζί με συντρόφισσες και συντρόφους από τις περισσότερες οργανώσεις βρεθήκαμε ως άτομα, ώμο με ώμο στις αντιφασιστικές-αντιεθνικιστικές συγκεντρώσεις όπου δυστυχώς η Αριστερά ήταν κατά κύριο λόγο απούσα, και την τιμή του αντιφασιστικού κινήματος την έσωσαν οι δυνάμεις της Αναρχίας, της Αντιεξουσίας, της Αυτονομίας. Μέσα από αυτή την πορεία μετά από κοινές παρεμβάσεις και διαδηλώσεις, και καθώς ο καιρός περνούσε, ήρθε στην κουβέντα και το ζήτημα των δημοτικών εκλογών.
Εμείς πράξαμε τα πάντα για να μην υπάρχουν σκιές. Ανοιχτός χαρακτήρας του καλέσματος, πρόσκληση στους πάντες, δημόσια συνέλευση και δημοκρατία. Χωρίς συνεννοήσεις από τα πάνω: σε μία συγκυρία που η Αριστερά αναζητεί ξανά τα πατήματά της, ο ειλικρινής πολιτικός διάλογος των δυνάμεών της για το ξεπέρασμα της ήττας είναι μία αναγκαία συνθήκη. Για να αναδιατάξουμε τις δυνάμεις του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος. Με τούτη την παραδοχή οι οργανώσεις που ανέλαβαν την πρωτοβουλία (ΟΝΡΑ, Δίκτυο, Δικτύωση, ΑΡΚ, Ξεκίνημα, ΑΡΑΝ, ΑΡΑΣ, Κόκκινο Νήμα και ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ) άνοιξαν σε δημόσιες και ανοιχτές διαδικασίες το ζήτημα του αναγκαίου πολιτικού οχήματος για την αντικαπιταλιστική/ριζοσπαστική αριστερά σε τοπικό επίπεδο. Το πολιτικό σκεπτικό της κουβέντας συμπυκνώθηκε στην κοινή εισήγηση της εκδήλωσης – συζήτησης στις 29/11 για την παρέμβαση στις δημοτικές εκλογές. Σε επίπεδο περιεχομένου και μορφών οργάνωσης η συλλογικά διαμορφωμένη εισήγηση έχει θέσει έναν ελπιδοφόρο κεκτημένο. Ενδεικτικά παραθέτουμε τέσσερα σημεία της κοινής εισήγησης:
- «Είμαστε αυτοί και αυτές που παλεύουμε ενάντια στο κεφάλαιο, την Ευρωπαϊκή Ένωση, τους εκβιασμούς και την λιτότητα για το ευρώ, τα μνημόνια, το νεοφιλελευθερισμό, την ανεργία και τη φτώχεια, τις ιδιωτικοποιήσεις, τους πλειστηριασμούς, την κυβέρνηση, τις κυρίαρχες αστικές πολιτικές δυνάμεις. Για αποδέσμευση, διαγραφή χρέους, κρατικοποιήσεις με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο, αξιοπρεπή εργασία για όλους/ες με δημόσιες επενδύσεις και ενίσχυση των συνεργατικών εγχειρημάτων, δημόσια υγεία και εκπαίδευση με ελεύθερη πρόσβαση.
- Ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, τον πόλεμο, τις βάσεις, τη συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ. Ελευθερία, εθνική αυτοδιάθεση και αλληλεγγύη με όλους τους λαούς των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου.
- Ενάντια στον ακροδεξιό αυταρχισμό, τις φασιστικές συμμορίες, τον κρατικό και κοινωνικό ρατσισμό και εθνικισμό. Άσυλο, αλληλεγγύη, ανοιχτά σύνορα για τους πρόσφυγες, χαρτιά και δικαιώματα για τους μετανάστες.
- Ενάντια σε Καλλικράτη και Κλεισθένη. Όχι στη συνδιαχείριση με τις αστικές παρατάξεις και τη συναλλαγή.»
Πέραν του αντικαπιταλιστικού προσανατολισμού, η συζήτηση βάζει ρητά το ζήτημα μίας άλλης φυσιογνωμίας δημοτικού σχήματος. Να συγκροτείται στη βάση των μελών και όχι με συνεννοήσεις οργανώσεων. Αυτοί που θα αποφασίζουν να είναι οι τακτικές γενικές συνελεύσεις. Με συλλογική ηγεσία και με νεύρο τον κόσμο της δουλειάς. Για να έχουν χώρο στην πολιτική και στον αγώνα, κοινωνικές ομάδες που το σύστημα καταπιέζει, τις γυναίκες, τη νεολαία και την μεταναστευτική κοινότητα. Με συνεχή σχέση με τον κόσμο της πόλης. Και με φιλοδοξία τη δημιουργία ενός πολιτικού σχήματος με συνέχεια και συνέπεια. Και όχι ακόμα ένα ευκαιριακό εκλογικό κατέβασμα. Ενός σχήματος που θα υπάρχει και μετά το πέρας των εκλογών σαν ένας ζωντανός οργανισμός. Με σαφή προτίμηση στη συλλογική ηγεσία να μην βρίσκεται πάλι μόνο το κυρίαρχο φύλο. Να βρίσκονται και γυναίκες, νέες εργαζόμενες επισφαλείς ή άνεργες, προτεινόμενες και ψηφιζόμενες από το σύνολο των μελών του σχήματος. Για να διαμορφώνουμε στο σήμερα τους όρους πολέμου ενάντια και σε αυτήν την «διπλή καταπίεση».
Με άξονα την παραπάνω λογική, όλες εκείνες οι δυνάμεις που αναφέρονται στην αντικαπιταλιστική/ριζοσπαστική αριστερά πρέπει να συνδημιουργήσουμε δρόμους συμμετοχής σε αυτήν την συζήτηση. Δεν έχουμε τίποτα άλλο, να χάσουμε. Οφείλουμε να δούμε αυτοκριτικά το παρελθόν των αγώνων που δεν κατάφεραν να διευρύνουν το ρήγμα.
Στις Δημοτικές εκλογές της Θεσσαλονίκης και μετά από δύο μαζικές συνελεύσεις αυτής της προσπάθειας γίνεται πιο εμφανές από οπουδήποτε αλλού ότι δεν χωράνε πια τα παλιά χαρακτηριστικά. Οι αποκλεισμοί, οι μικροηγεμονικές πρακτικές,, οι αρχηγοκεντρικές λογικές, οι κομματοκεντρικές εκλογικές μάχες καταγραφής, τα ευκαιριακά κατεβάσματα (που συνεδριάζουν μία φορά πριν και μία μετά τις εκλογές), είναι πρακτικές μίας αριστεράς που δεν δύναται να προσφέρει/απαντήσει ουσιαστικά στα ζητούμενα της εποχής που καταλήγει εν τέλει ενσωματωμένη και που -παρά τα μεγάλα λόγια – φιλοδοξεί μονάχα να διασφαλίσει την αναπαραγωγή της. Με βάση ένα μάχιμο πολιτικό περιεχόμενο ως κέντρο συζήτησης έχουμε την αγωνία αλλά και την φιλοδοξία μίας παρέμβασης στις δημοτικές εκλογές που θα αγκαλιάσει τον κόσμο της Θεσσαλονίκης, θα τα βάλει μέχρι τέλους με τις καθεστωτικές δυνάμεις και πιάνοντας το νήμα από τους ανολοκλήρωτους αγώνες του παρελθόντος, θα δυναμώσει τους νικηφόρους αγώνες του μέλλοντος.
ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ Θεσσαλονίκης, Δεκέμβριος 2018
