Τα παιδιά της πρεσβείας και τα «αμένσιοτα» του Μανδραβέλη

Με σειρά εμφάνισης: Μητσοτάκης, Δαμανάκη, Βασιλάκης, Ανδριανόπουλος

Πριν από μερικές ημέρες ανέβασα στο twitter ένα σχόλιο για την επίθεση της Βοστόνης, το οποίο όπως εξηγούσα αφορά τη χρονική διάρκεια τηλεοπτικής κάλυψης που παρέχουν τα δυτικά μέσα ενημέρωσης σε ανθρώπους σε διαφορετικά σημεία του πλανήτη (αναλυτικά μπορείτε να ακούσετε τα σχετικά επιχειρήματα στην εκπομπή INFOWAR Η αξία ενός ανθρώπου στη Βοστόνη, τη Βαγδάτη και τη Μανωλάδα

Ομολογώ ότι με εξέπληξαν τα δεκάδες retweet του μηνύματος.

Διόλου φυσικά δεν με εξέπληξε η χυδαία αντίδραση που έλαβα από ορισμένα αβγά του twitter αλλά και από γνωστή ομάδα νεοφιλελεύθερων και κλακαδόρων ακροδεξιών βουλευτών της ΝΔ. Αυτή όμως είναι δουλειά τους και την κάνουν όπως μπορούν καλύτερα.

Το ενδιαφέρον είναι ότι οι ίδιοι άνθρωποι, που κατηγορούσαν για αντιαμερικανισμό (;) όσους τολμούσαν να αναφέρονται στα θύματα του Ιράκ, πέρασαν τις επόμενες ημέρες σκυλεύοντας τη μνήμη των θυμάτων της Βοστόνης με σχόλια στο #boston_syriza

Χαρακτηριστικό ήταν εκείνες τις ημέρες και το παράδειγμα του καθηγητή του πανεπιστημίου του Γέιλ Σ.Καλυβά – γνωστού στο ευρύτερο κοινό για την προσπάθεια απενοχοποίησης των γερμανοτσολιάδων της κατοχής.

Παραδόξως βέβαια το «αμένσιοτο» στο σχόλίο μου, δηλαδή το σχόλιο χωρίς αναφορά στον παραλήπτη, ήρθε από την εφημερίδα Καθημερινή και τον σχολιαστή της Πάσχο Μανδραβέλη, ο οποίος μάλλον δεν είχε το θάρρος τον ομοϊδεατών του στο Twitter να μου απευθύνει το λόγο.

Το κείμενό του, περί του υποτιθέμενου αντιαμερικανισμού μπορείτε να το διαβάσετε εδώ και να το συγκρίνετε με την εκπομπή για το θέμα

Το πραγματικό μαργαριτάρι του κειμένου όμως ήταν η αναφορά στο κατάπτυστο βιβλίο του Μανώλη Βασιλάκη με τίτλο «Καλά να πάθουν. Η ελληνική κοινή γνώμη μετά την 11η Σεπτεμβρίου». Όσοι έχουν παρακολουθήσει την ιστορία γνωρίζουν ότι είναι ένας ύμνος στην πρακτορολογία (αξίζει να διαβάσετε το σχετικό σύνδεσμο) με συλλογή στοιχείων, που παραπέμπει περισσότερο σε αναφορά υπηρεσιών ασφαλείας κάποιας πρεσβείας παρά σε δημοσιογραφική έρευνα.

Δεν είναι φυσικά τυχαίο ποιοι είχαν παρευρεθεί τότε στην παρουσίαση του βιβλίου, που δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια μακαρθική λίστα Ελλήνων δημοσιογράφων, ακαδημαϊκών και καλλιτεχνών. Αντιγράφουμε από άρθρο της εποχής του Γ.Δελαστίκ στην εφημερίδα ΠΡΙΝ:

«Προεξάρχων ο αρχιερέας της «αποστασίας», ο Mητσοτάκης, ευγνωμονών για το γεγονός ότι η κυβέρνηση Mπους έδωσε μεν στη δημοσιότητα τα αρχεία του Στέιτ Nτιπάρτμεντ για τα δραματικά χρόνια 1964-1968, αλλά κράτησε απόρρητα, παρά την πάροδο 35 ολόκληρων χρόνων, τα έγγραφα με τα ονόματα και τα ποσά που καταβλήθηκαν από τους Aμερικανούς για την εξαγορά των βουλευτών της Ένωσης Kέντρου που πήγαν με τους «αποστάτες» […] Ήταν εκεί και ο Στέφανος Mάνος, αυτό το ζωντανό υπόδειγμα του νεοφιλελεύθερου κρετινισμού, ο οποίος ζήτησε η μακαρθική λίστα να… αναδιαταχθεί κατά αλφαβητική σειρά, σε πίνακα με τα ονόματα των δημοσιογράφων και δίπλα να καταγραφεί τι αντιαμερικανικό έχει γράψει ο καθένας, ώστε να τα βρίσκει αμέσως στο φάκελο, μόλις ακούει το όνομα του δημοσιογράφου!».

Στην ίδια παρέα συναντούσε κανείς τότε και τον Ριχάρδο Σωμερίτη, τον Γιάννη Tζαννετάκο, τον Πέτρο Kουναλάκη, τον Nίκο Mπίστη, τη Mαρία Δαμανάκη και πολλούς άλλους.

Λίγα χρόνια αργότερα βέβαια ο Γ.Δελαστίκ απολύθηκε από την Καθημερινή την ημέρα που ανέλαβε διευθυντής ο A. Παπαχελάς, με πρόσχημα ένα ανυπόγραφο κείμενο στο ΠΡΙΝ με τίτλο “Φυτεύουν πράκτορες της Πρεσβείας στις εφημερίδες, Διασπορά πρακτόρων“.

Πόσο προφητικά ακούγονταν όλα αυτά ύστερα από μερικά χρόνια όταν από τα αρχεία του Wikileaks ήρθε στο φως η εμπλοκή της αμερικανικής πρεσβείας στην ελληνική δημοσιογραφία, η παρέμβαση στο έργο ελληνικών σχολών δημοσιογραφίας και η συνεργασία με συγκεκριμένα έντυπα όπως lifo.

Σε αντίθεση πάντως με τα «αμένσιοτα» του κ.Μανδραβέλη η Lifo είχε το θάρρος να με κατονομάσει στο σχετικό της κείμενο.

Για δες πως δένουν λοιπόν όλα…

Άρης Χατζηστεφάνου

Υ.Γ Με καθυστέρηση διαπίστωσα ότι στο θέμα είχε αναφερθεί και η στενή συνεργάτιδα του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Αφροδίτη Αλ Σαλέχ. Με άρθρο της στην εφημερίδα 6ημέρες.  υποστήριζε ότι «οι σχολιαστές μοιράστηκαν ανάμεσα σε αυτούς που βρίζουν τους μουσουλμάνους ως ισλαμιστές τρομοκράτες και σε αυτούς που υπεραμύνονται αυτών κατηγορώντας τους «φονιάδες των λαών, Αμερικάνους» που σφάζουν τους Ιρακινούς». Δεν κατάλαβα σε ποια κατηγορία ανήκω εγώ αλλά υποθέτω δεν έχει και σημασία. Το ενδιαφέρον του άρθρου είναι ότι η συνεργάτιδα του Βενιζέλου εξυμνεί τη Βοστόνη γιατί άνοιξε τα μουσεία της δωρεάν για να μπορέσουν οι Βοστονέζοι να επουλώσουν τις πληγές τους. Τι κρίμα που τις ίδιες ημέρες η πόλη τελούσε σε ένα ιδιότυπο καθεστώς στρατιωτικού νόμου με απαγορεύσεις κυκλοφορίας και οι πολίτες δεν μπορούσαν να φτάσουν στα δωρεάν μουσεία.

inffowar logo

Βοήθησε το INFO-WAR να συνεχίσει την ανεξάρτητη δημοσιογραφία

Για περισσότερες επιλογές πατήστε εδώ