Του Άρη Χατζηστεφάνου
Σε επικοινωνιακή φούσκα των ελληνικών ΜΜΕ και ακροδεξιών λογαριασμών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εξελίχθηκε η ταφή του έκπτωτου μονάρχη Κωνσταντίνου. Μπορεί οι εικόνες από την ουρά για το «λαϊκό προσκύνημα» να προκαλούν ρίγη αηδίας σε κάθε δημοκρατικό πολίτη, αλλά αν εξετάσουμε τα πραγματικά δεδομένα θα διαπιστώσουμε ότι δεν πρέπει να ανησυχούμε για τους ελάχιστους φιλοβασιλικούς αλλά για την κατάντια της ελληνικής δημοσιογραφίας.
Αρκετές ώρες μετά την κηδεία το φιλομοναρχικό Πρώτο Θέμα είχε δέκα θέματα για τον έκπτωτο στην ηλεκτρονική του σελίδα. Αντίστοιχα τα ιδιωτικά κανάλια «έψελναν» σε 24ωρη βάση τον Κωνσταντίνο εδώ και ημέρες, ενώ από τη φιλομοναρχική μανία δεν γλίτωσε ούτε η κρατική ΕΡΤ που για αρκετές ώρες θύμιζε την ΥΕΝΕΔ. Η εφημερίδα ΕΣΤΙΑ έφτασε να μοιράζει βασιλικές σημαίες (θα είχε περισσέψει κανένα τόπι υφάσματος από το 1974) ενώ κυβερνητικά στελέχη δήλωναν με κάθε ευκαιρία ότι θα τιμήσουν τον έκπτωτο.
Από την παράταξη του Κυριάκου Μητσοτάκη έδωσαν το «παρών» τρεις υπουργοί (Μενδώνη, Βορίδης και ο Γεωργιάδης που εκπροσωπήθηκε από τη σύζυγό του), ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης (Πικραμμένος), ένας πρώην πρωθυπουργός (Σαμαράς), τουλάχιστον τρεις βουλευτές (Κουμουτσάκος, Χρυσομάλλης, Δαβάκης), μια ευρωβουλεύτρια (η Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου, η οποία είναι και βαφτιστήρα του Γκλίξμπουργκ) ενώ παρέλασαν και πολλά πρώην στελέχη του κόμματος (μεταξύ αυτών Νικολόπουλος, Μπογδάνος, Καμμένος).
Την ελληνική αστική τάξη «εκπροσώπησαν» η Μαριάννα Βαρδινογιάννη, ο επιχειρηματίας Νικόλας Τσάκος με τη σύζυγό του σχεδιάστρια Σήλια Κριθαριώτη, ο δικηγόρος Αλέξανδρος Λυκουρέζος και ο εφοπλιστής Μιχάλης Χανδρής.
Θα περίμενε λοιπόν κανείς ότι και μόνο από περιέργεια θα συγκεντρώνονταν στη Μητρόπολη δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι για να παρακολουθήσουν ένα γεγονός που παρουσιαζόταν από τα ΜΜΕ ως ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της δεκαετίας. Δυστυχώς για τους καναλάρχες και αρχισυντάκτες η προσέλευση ήταν τραγική. Οι ουρές θύμιζαν τις γραφικές γριούλες που ξημεροβραδιάζονται για να προσκυνήσουν το σανδάλι (και κατά προτίμηση το διαμελισμένο άκρο) κάποιου αγίου.
Σε ορισμένα από τα πλάνα μάλιστα είδαμε και αρκετές από τις τεχνικές Προπαγάνδας και παραπληροφόρησης (που περιγράφουμε στο βιβλίο μας) με τη χρήση τηλεφακών και κροπαρισμένων πλάνων που δίνουν ψευδή αίσθηση για την πυκνότητα του πλήθους.
Αν σκεφτεί κανείς ότι για αυτή την κηδεία ξεκίνησαν πούλμαν από την άκρη της Ελλάδας, η προσέλευση ήταν τελικά προσβλητική για τον μακαρίτη. Αν δεν είχαν έρθει και ξένες αποστολές και αν στην περιοχή δεν βρίσκονταν εκατοντάδες αστυνομικοί και δημοσιογράφοι θα είχε πάει σχετικά… άκλαφτος.
Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι στη μεγαλύτερη συγκέντρωση ναζιστών στη χώρα (την πορεία της Χρυσής Αυγής για την επέτειο των Ιμίων) είχαν συγκεντρωθεί τουλάχιστον δέκα χιλιάδες άνθρωποι.
Το συμπέρασμα για άλλη μια φορά είναι ότι ο μιντιακός θόρυβος ήταν εξωπραγματικά δυσανάλογος των γεγονότων – όσο δυσανάλογη ΄ήταν και η παρουσία στελεχών του Μητσοτάκη σε σχέση με τους παρευρισκόμενους. Η Ελλάδα μπορεί να κοιμάται ήσυχα ότι το σκουληκιασμένο πτώμα της μοναρχίας δεν αποτελεί απειλή για τη δημοκρατία. Δυστυχώς, δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης και την κυβέρνηση της ΝΔ, που δημιουργούν τον μεγαλύτερο κίνδυνο εκτροπής που έχει γνωρίσει η χώρα από την πτώση της δικτατορίας.
