Η κυβέρνηση του Αφγανιστάν είναι εδώ και καιρό ενοχλημένη και ανήσυχη για τις συνομιλίες μεταξύ της κυβέρνησης Τραμπ και των Ταλιμπάν στο Κατάρ, που γίνονται χωρίς κάποια εκπροσώπηση από την Καμπούλ. Συνεπώς, κυβερνητικοί αξιωματούχοι υποδέχτηκαν με χαρά την αιφνίδια ακύρωση από τον Τραμπ αυτού που ο ίδιος παρουσίασε ως Σύνοδο Κορυφής με τους Ταλιμπάν στο Καμπ Ντέηβιντ (στην οποία δεν προσκλήθηκε ο Αφγανός πρόεδρος Ασράφ Γκάνι). Η ακύρωση έγινε λόγω της δολοφονίας ενός Αμερικανού άνδρα των ενόπλων δυνάμεων την παραμονή των συνομιλιών.
Δεν υπάρχει κάποια ένδειξη πως ο Τραμπ επρόκειτο να προσκαλέσει την κυβέρνηση της Καμπούλ μαζί με τους Ταλιμπάν. Σύμφωνα με το BBC, το γραφείο του προέδρου Γκάνι εξέδωσε δήλωση, λέγοντας ότι θεωρεί «τον πόλεμο και τη βία των Ταλιμπάν κατά των Αφγανών ως το κύριο εμπόδιο στην υπό εξέλιξη ειρηνευτική διαδικασία» και πως «αληθινή ειρήνη θα έρθει μόνο όταν οι Ταλιμπάν σταματήσουν να σκοτώνουν Αφγανούς, αποδεχτούν κατάπαυση πυρός και ξεκινήσουν ενώπιος ενωπίω συνομιλίες με την Αφγανική κυβέρνηση».
Το προσχέδιο συμφωνίας μεταξύ των ΗΠΑ και των Ταλιμπάν που διαπραγματεύτηκε ο πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στην Καμπούλ, Ζαλμάι Καλιλζάντ, κατά τη διάρκεια του προηγούμενου έτους, κάνει λόγο για αποχώρηση 5.400 αμερικανών στρατιωτών από τη χώρα εντός τεσσάρων μηνών από την οριστικοποίησή της. Οι Ταλιμπάν αρνήθηκαν τη συμμετοχή του προέδρου Γκάνι, αποκαλώντας τόν υποχείριο των ΗΠΑ.
Όλα αυτά θυμίζουν τη συμφωνία του Παρισίου των Νίξον-Κίσιντζερ με το Βόρειο Βιετνάμ το 1972, που διαφημίστηκε ως ειρηνευτική συμφωνία αλλά στην πραγματικότητα αποτελούνταν από άρθρα παράδοσης. Οι ΗΠΑ απέσυραν πολύ γρήγορα τις 500.000 στρατιωτών τους και μέχρι το 1975 η Σαϊγκόν είχε πέσει.
Ο Τραμπ φαίνεται να κάνει ό,τι κι ο Νίξον, και τα αποτελέσματα μάλλον θα είναι παρόμοια. Οι ΗΠΑ έχουν χάσει εδώ και καιρό τον πόλεμο του Αφγανιστάν. Στις αρχές του έτους, σύμφωνα με ρεπορτάζ των New York Times, η κυβέρνηση της Καμπούλ ήλεγχε με σιγουριά μονάχα περίπου το 54% των 407 περιφερειών της χώρας και έχανε σταθερά περιφέρειες κάθε τρίμηνο. Η εξέγερση των Ταλιμπάν με τη σειρά της ήλεγχε το 12 τοις εκατό των περιφερειών. Το υπόλοιπο 34% ήταν αμφισβητούμενο.
Οι Ταλιμπάν έχουν επιτύχει επιπλέον προελάσεις αυτό το έτος, ακόμα και αυτόν τον μήνα. Ο τοπικός τύπος ανέφερε πως μόλις πριν δύο μέρες οι Ταλιμπάν κατέλαβαν την περιφέρεια Ανάρ Ντάρα στη δυτική επαρχία Φάραχ, καθώς ο Εθνικός Στρατός του Αφγανιστάν «αποσύρθηκε», αφότου μια βόμβα των Ταλιμπάν σκότωσε τη σύζυγο και τις κόρες του αστυνομικού διοικητή της περιφέρειας.
Άλλες νίκες των Ταλιμπάν στα Βόρεια και Βορειοδυτικά της χώρας ήρθαν στις 28 και 30 Αυγούστου. Φαίνεται πως οι Ταλιμπάν πλέον ελέγχουν περισσότερο από το 12% που είχαν το φθινόπωρο του 2018. Αυτός ο πιο πρόσφατος χάρτης του Long War Journal τους δίνει περίπου 16%:
Οι προελάσεις αυτές γίνονται παρά τους αμερικανικούς βομβαρδισμούς κατά των Ταλιμπάν και παρά τη βοήθεια που προσφέρουν στον Εθνικό Στρατό οι 14.000 Αμερικανοί στρατιώτες στη χώρα. Οι Ταλιμπάν έχουν ξεκινήσει εκστρατεία κατάληψης κι άλλων περιοχών στα βόρεια της χώρας (ενώ είναι δύναμη των νότιων και ανατολικών περιοχών).
Ειρηνευτικές συνομιλίες με μία εξέγερση μπορούν να γίνουν μονάχα αν οι δυνάμεις της πιστεύουν ότι χάνουν και θέλουν έστω να κερδίσουν κάποιες παραχωρήσεις πριν καταρρεύσουν. Οι Ταλιμπάν δεν πιστεύουν ότι χάνουν, γιατί στην πραγματικότητα δεν χάνουν. Αντικειμενικά μιλώντας, κερδίζουν τη μία περιφέρεια μετά την άλλη, αυξάνοντας τις περιοχές που ελέγχουν κατά 4% μέσα σε έναν χρόνο.
Οι συνομιλίες Τραμπ-Ταλιμπάν γίνονται χάριν εντυπωσιασμού, όπως οι συνομιλίες Τραμπ-Β. Κορέας. Είναι σαν φωτογράφιση στο κατάστρωμα του Τιτανικού καθώς αποπλέει.
Πηγή: Informed Comment