Ο Παναγιώτης Σωτήρης σχολιάζει στο λογαριασμό του στο Facebook.
H κυβέρνηση προσπαθεί να παρουσιάσει τη σύνοδο της Αθήνας ως μια μεγάλη επιτυχία για τη διαμόρφωση ενός άλλου συσχετισμού στην Ευρώπη. Στην πραγματικότητα απέχουμε πολύ από αυτό.
Πρώτον, γιατί οι περισσότεροι από τους ηγέτες που συμμετείχαν είχαν και δικά τους προβλήματα να ασχοληθούν. Ο Γαλλικός τύπος έδωσε μικρή σημασία στη συνάντηση και μεγαλύτερη στο γεγονός ότι έχει ξεκινήσει η διαπάλη των επιγόνων και καθόλου εύκολα δεν θα είναι τα πράγματα ακόμη και για το ίδιο το χρίσμα του Ολάντ. Για να μην αναφερθούμε στη σχεδόν βεβαιότητα ότι δύσκολα θα μπει, ούτως ή άλλως στο δεύτερο γύρο των προεδρικών. Ο Ραχόι είναι αντιμέτωπος με μια βαθιά πολιτική κρίση. Ο Ρέντσι, ο μόνος που έπαιξε τη συνάντηση και στο εσωτερικό, θέλοντας κατά την προσφιλή του τακτική να πουλήσει μούρη στο εσωτερικό ότι “σηκώνει κεφάλι στο Βερολίνο”, έχει μπροστά το δημοψήφισμα, το ενδεχόμενο να το χάσει και άρα εκλογές με βάση τη δέσμευσή του. Με αυτή την κατάσταση δεν ανατρέπεις συσχετισμούς.
Δεύτερον, η φραστική αντίδραση του Σόιμπλε, που άλλωστε έχει σχέση και με την ανάγκη του να ασκεί πίεση στους σοσιαλδημοκράτες μπροστά στις εκλογές, δεν δείχνει φόβο του Βερολίνου, αλλά υπενθύμιση ότι περιθώρια αλλαγών πολιτικής δεν υπάρχουν
Τρίτον, το ίδιο το κείμενο αφιερώνει πολύ περισσότερη έμφαση στη συνεργασία για την “ασφάλεια” και την (αντι)μεταναστευτική πολιτική και λιγότερο στην “ανάπτυξη” ή τη ριζική αλλαγή ρότας. Αναφορές στη δικαιοσύνη και την ανάπτυξη βρίσκεις και στις ανακοινώσεις των συνόδων κορυφής και ως γνωστόν η πολιτική της ΕΕ δεν κρίνεται στα παζάρια διατυπώσεων που ενίοτε είναι επιπέδου (ως προς τη σημασία)… Πανσπουδαστικού Συνεδρίου, αλλά στο τι γίνεται με την αξιολόγηση τα “προαπαιτούμενα” για τη δόση. Άλλωστε, όταν η Ελληνική κυβέρνηση χρειάζεται τις δόσεις του ESM και αυτές πρέπει να εγκρίνονται και από τη Γερμανία, η μαγκιά είναι κάποιες φορές τζάμπα και πιο κοντά στο “να πούμε και μια κουβέντα παραπάνω”
Τέταρτον, αντιμέτωπη με μια αντιπολίτευση από τα δεξιά που θεωρεί ότι το να γρυλίζεις “κι άλλη λιτότητα, τώρα!’ θα φέρει ψήφους και μια αριστερά κατακερματισμένη να συγκαλύπτει πίσω από τη μεγαλοστομία την πραγματικότητα της ήττας,προφανώς η κυβέρνηση θα προσπαθεί να κερδίζει “επικοινωνιακούς” πόντους, όπως έκανε και με τις τηλεοπτικές άδειες,εξ ου και η υπερπροβολή της συνόδου. Όμως κάποιες φορές η επικοινωνία σταματάει μπροστά στα ΑΤΜ…