Του Άρη Χατζηστεφάνου για το Sputnik
Καθώς κυβέρνηση και αντιπολίτευση συγκρούονται για τον αν η μερική συμφωνία για την ΑΟΖ με την Αίγυπτο αποτελεί ημι-θρίαμβο ή ημι-πανωλεθρία (στο πρότυπο του ποτηριού που μπορεί να είναι μισογεμάτο ή μισοάδειο) φαίνεται ότι η συγκεκριμένη εξέλιξη έχει πολλά να μας διδάξει.
Έχει πολλά να μας διδάξει για τον τρόπο άσκησης εξωτερικής πολιτικής, για τον επικίνδυνο χειρισμό του θέματος από τα ΜΜΕ, αλλά και για τον διαρκή κίνδυνο εθνικιστικών ξεσπασμάτων και στις δυο πλευρές του Αιγαίου.
Αν και τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχουμε στα χέρια μας το κείμενο της συμφωνίας (γιατί άραγε;) φαίνεται ότι ο καθορισμός της ΑΟΖ ήταν προϊόν μιας δύσκολης διαπραγμάτευσης, η οποία ικανοποίησε περισσότερο τα αιτήματα της Αιγύπτου και λιγότερο της Ελλάδας.
Καταρχήν, η συμφωνία οριοθετεί ζώνες μεταξύ 26ου και 28ου μεσημβρινού, αφήνοντας εκτός τις θαλάσσιες περιοχές ανατολικά της Ρόδου έως και το Καστελλόριζο, κάτι που μέχρι πρότινος θεωρούνταν απαράδεκτο από την Αθήνα.
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.