Τελικά η αγάπη που δείχνουν τα ΜΜΕ για τους οίκους αξιολόγησης είναι αντιστρόφως ανάλογη της κριτικής που αυτοί ασκούν στην αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων.
Μέχρι το 2008 όταν συγκάλυπταν τη νεοφιλελεύθερη φούσκα τους λατρεύαμε. Το 2010 με 2012 τους μισούσαμε γιατί αποδείκνυαν τα καταστροφικά αποτελέσματα της μνημονιακής πολιτικής .
Σήμερα τους αγαπάμε. Αύριο βλέπουμε.
Αυτό που ποτέ δεν καταλάβαμε είναι σε ποιές περιπτώσεις ασκούν πολιτική με τις αξιολογήσεις τους και σε ποιές απλώς καταγράφουν μια πραγματικότητα την οποία δεν μπορούν (ή δεν ενδιαφέρονται) να αγνοήσουν.
Η μόνη σταθερά σε αυτή την εξίσωση είναι η διαρκής αφερεγγυότητά τους.
Διαβάστε: Οίκοι μηδενικής ανοχής
Ακούστε: Ο Μούντι, Ο Φιτς και ο Πουρ