της Ματίνας Παπαχριστούδη
Πηγή: ΠΡΙΝ
Μια κυβέρνηση που αποκρύπτει τον πραγματικό της στόχο πίσω από το ακροδεξιό «Μακελειό» έχει σίγουρα πολύ επικίνδυνο σκοπό: Να εξαφανίσει κάθε προοπτική και δυνατότητα ύπαρξης μιας εκδοτικής προσπάθειας που να είναι αντίθετη στη μονομερή χειραγωγούμενη ενημέρωση. Το απόγευμα της περασμένης Τρίτης και λίγο πριν ψηφιστεί το νομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών περί διαφθοράς, το Μαξίμου, δια του κυβερνητικού εκπροσώπου Γ. Οικονόμου, κατέθεσε τροπολογία επί του νόμου περί Τύπου (1178/1981). Οι εφημερίδες υποχρεούνται πλέον να αναγράφουν στην ταυτότητά τους διευθυντή και διευθυντή σύνταξης, οι οποίοι υποχρεωτικά θα είναι μέλη δημοσιογραφικής-εκδοτικής ένωσης. Εφόσον η έκδοση γίνεται από εταιρεία, αναγράφεται ο μέτοχος που έχει ποσοστό άνω του 50%.
Σε αντίθετη περίπτωση, το –αναρμόδιο για τον Τύπο– ΕΣΡ θα μπορεί να επιβάλλει πρόστιμα, τα οποία θα εισπράττονται για την Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ) απευθείας από μια ιδιωτική εταιρεία, το πρακτορείο διανομής Άργος που ανήκει στην πλειονότητα των εκδοτών!
Η νέα ρύθμιση δεν είναι διόλου αθώα και φυσικά δεν αφορά τον έλεγχο του προαναφερθέντος ακροδεξιού εντύπου, όπως διαρρέεται. Άλλωστε, είναι η περίοδος του ολοκληρωτικού ελέγχου στη δημοσιογραφία και την ενημέρωση που αλλάζει o νόμος περί ευθύνης του Τύπου, ο οποίος χρησιμοποιείται στις περίφημες αγωγές φίμωσης και λογοκρισίας, με αιτιολογία την «τιμή και υπόληψη» όσων θίγονται από δημοσιεύματα.
Με τα μεγάλα συγκροτήματα να ελέγχονται ήδη μέσω της διαφήμισης, το ρεπορτάζ και η έρευνα έχουν «μετατοπιστεί» στα μικρότερα ανεξάρτητα ΜΜΕ και τις, κατά κύριο λόγο, αριστερές ή αντιπολιτευόμενες εφημερίδες. Για όλες αυτές, εκτός από τον κίνδυνο αγωγών στα δικαστήρια, εισάγεται ένα ακόμη μέτρο φίμωσης, τα πρόστιμα 10.000 ευρώ, αν δεν διαθέτουν διευθυντή που να είναι μέλος επαγγελματικής ένωσης, και η υπεξαίρεση των όποιων εσόδων αποκομίζουν από τη διανομή τους.
Κάτι που επίσης δεν έχει επισημανθεί είναι ότι ο νόμος που συμπληρώθηκε έχει ισχύ και εφαρμόζεται στην εκδίκαση αγωγών που αφορούν και τα ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ, μέσω του 2328/95, αλλά και το Διαδίκτυο και τις ειδησεογραφικές σελίδες που «βγάζουν γλώσσα».
Η εν λόγω ρύθμιση, σε πρώτη ανάγνωση, είναι εξόχως αντισυνταγματική. Βάζει το ΕΣΡ, που κατά το σύνταγμα είναι αρμόδιο μόνο για τα ραδιοτηλεοπτικά Μέσα, να ελέγχει τα έντυπα Μέσα (άρθρο 14) και επιβάλλει τη δυνατότητα της υπεξαίρεσης εσόδων ιδιωτικής εταιρείας. Παραβιάζει, επίσης, το άρθρο 12 του Συντάγματος, καθώς υποχρεώνει τις εφημερίδες να αναθέτουν την ευθύνη της έκδοσης αποκλειστικά σε μέλη επαγγελματικής ένωσης.
Ο ανομολόγητος, αλλά πραγματικός στόχος της κυβέρνησης για τη φίμωση των ανεξάρτητων Μέσων, έντυπων και διαδικτυακών, αποκαλύπτεται και από το γεγονός πως ο νόμος 1178/ 1981 προβλέπει ήδη την ευθύνη, αστική και ποινική, του εκδότη, αν είναι και πραγματικός ιδιοκτήτης του Μέσου, αλλά και την αστική ευθύνη του ιδιοκτήτη έντυπου Μέσου για δημοσίευμα για το οποίο δεν αναγνωρίζεται από το δικαστήριο ο συντάκτης του.
Η τροπολογία, που κατατέθηκε «νύχτα», δέχτηκε σφοδρή κριτική στη Βουλή από την αντιπολίτευση, η οποία πιάστηκε κυριολεκτικά στον ύπνο. Η δε συνδικαλιστική ένωση της ΕΣΗΕΑ αντέδρασε με μια χλιαρή ανακοίνωση, στην οποία εκφράζει την απλή… ανησυχία της, προκαλώντας ερωτηματικά για τον βαθμό υποταγής των συνδικαλιστών του κλάδου στην πολιτική επιχείρηση φίμωσης και εξαφάνισης του ανεξάρτητου Τύπου και των ανεξάρτητων μίντια συνολικά.
