Με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον δεν διάβασα με προσοχή το νέο βιβλίο του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη με τίτλο «Εκτροχιασμός».
Ανάμεσα στα δυνατότερα στοιχεία του βιβλίου είναι αναμφισβήτητα το κεφάλαιο, που δεν υπάρχει, σχετικά με την υπόθεση της Goldman Sachs, χάρη στην οποία η Ελλάδα κατάφερε να παρεισφρήσει στην καρδιά της Ευρωζώνης – με τις γνωστές καταστροφικές επιπτώσεις για την εθνική οικονομία.
Με εξαιρετική πολιτική ενάργεια ο κ. Σημίτης δεν κάνει εκτενή αναφορά στον τρόπο με τον οποίο το πασοκικό κατεστημένο τοποθέτησε πρώην υπαλλήλους της Goldman Sachs σε θέσεις κλειδιά του κρατικού μηχανισμού. Χαρακτηριστικό δεν είναι το παράδειγμα του Π.Χριστοδούλου ο οποίος μετά τη θητεία του στον αμερικανικό κολοσσό βρέθηκε επικεφαλής του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους.
Απολαυστικό είναι επίσης το κεφάλαιο, που δεν υπάρχει, για την υπόθεση Siemens και την ροή κεφαλαίων που σύμφωνα με ηγετικά στελέχη του κόμματος (πλην του Τσουκάτου) δεν έρρεαν στα ταμεία του κόμματος.
Όπως πολύ εύστοχα δεν επισημαίνεται στο βιβλίο οι σχέσεις εξάρτησης, που δημιούργησε το σκάνδαλο Siemens, εξηγούν σε σημαντικό βαθμό την ευκολία με την οποία κυβερνητικά στελέχη (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) δέχονται αναντίρητα ακόμη και τις πλέον παράλογες επιταγές του Βερολίνου. Η κατάσταση οικονομικής κατοχής την οποία έχει επιβάλλει η Γερμανία θα ήταν σίγουρα δυσκολότερη χωρίς τις βάσεις που τέθηκαν επί κυβερνήσεως Σημίτη – και αυτό ο πρώην πρωθυπουργός κάνει πολύ καλά που δεν το αναφέρει.
Για όλους τους παραπάνω λόγους σας συνιστούμε ανεπιφύλακτα να μην αγοράσετε το βιβλίο.
Α.Χ
Υ.Γ Η ιδέα του συγκεκριμένου κειμένου ΔΕΝ ήταν δική μου αλλά προέκυψε από ένα μήνυμα στο twitter του Χρ.Βερναρδάκη.
