του Ανδρέα Κοσιάρη
Δεν έχει κανένα νόημα να αναλύσει κανείς το σύνολο της πρωτολογίας του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στη σημερινή συζήτηση για τις υποκλοπές στη Βουλή. Μπορεί να συνοψιστεί ως άρνηση ευθυνών, ως επιμονή για εκλογές το 2023, και ως εμμονή για ένταση των αυταρχικών πρακτικών του αστυνομικού κράτους που ήδη εφαρμόζει. Είπε επίσης και μερικά εξόφθαλμα ψέματα, όπως για «νόμιμη συνακρόαση» των βουλευτών της Χρυσής Αυγής — αλλά τα ψέματα από το στόμα του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι συνηθισμένο γεγονός, έστω κι αν το συγκεκριμένο μπορεί να «βοηθήσει» την έφεση των καταδικασμένων για εγκληματική οργάνωση Χρυσαυγιτών.
Επιλέγω να σταθώ μόνο σε μία φράση του, μία λέξη του ουσιαστικά, από την αρχή της ομιλίας. «Εγώ αμέσως τόλμησα με θάρρος μόλις το πληροφορήθηκα να διαχωρίσω τη θέση μου από πρακτικές άλλων εποχών», δήλωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης και αυτή η κομπορρημοσύνη, αυτό το ψέμα με χτύπησε στα μηνίγγια.
«Θάρρος» είναι η λέξη που χρησιμοποίησε.
Είναι δείγμα θάρρους να τρέχεις να περάσεις εκπρόθεσμη τροπολογία σε άσχετο νομοσχέδιο για να μην ενημερωθεί δημοσιογράφος ότι τον παρακολουθείς;
Είναι θάρρος να αρνείσαι ότι παρακολουθείς δημοσιογράφους και πολιτικούς και όταν αποκαλύπτεται ότι το έκανες, να αρνείσαι ότι το ήξερες;
Είναι θάρρος να βάζεις την ΕΥΠ υπό την άμεση εποπτεία σου, και μετά να ρίχνεις όλες τις ευθύνες στον διοικητή της και τον ανιψιό/γενικό γραμματέα σου κάνοντας τον ανήξερο;
Είναι θάρρος να ισχυρίζεσαι πως η παραίτηση δύο μη εκλεγμένων αξιωματούχων είναι «ανάληψη πολιτικής ευθύνης» από μέρους τους;
Είναι θάρρος να επιτίθεται με χυδαιότητα και ψεύδη ολόκληρος ο επικοινωνιακός μηχανισμός σου, από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο μέχρι το τελευταίο τρολ, σε Έλληνες και ξένους δημοσιογράφους που γράφουν για το θέμα;
Είναι θάρρος οι πιέσεις σε ξένα ΜΜΕ και οι φημολογούμενες πιέσεις προς την αμερικανική πρεσβεία, για να μη γράφουν αρνητικά για εσένα;
Είναι θάρρος να μην έχουν τσίπα τα μεγάλα ελληνικά ΜΜΕ, που έχουν πάθει γενική αφωνία για το ζήτημα;
Τι από όλα αυτά είναι θάρρος, κύριε Μητσοτάκη;
Να σας πω εγώ τι είναι θάρρος;
Θάρρος έχει ο Σταύρος Μαλιχούδης, που ανακάλυψε τυχαία ότι βρίσκεται στο στόχαστρο της ΕΥΠ επειδή — άκουσον! άκουσον! — ήθελε να πάρει συνέντευξη από 12χρονο προσφυγόπουλο.
Θάρρος έχει ο Θανάσης Κουκάκης, που κυνήγησε επίμονα την υπόθεση παρακολούθησής του, παρά τον παντοδύναμο μηχανισμό που βρέθηκε απέναντί του.
Θάρρος έχουν οι δημοσιογράφοι του Reporters Unites, του Inside Story, της ΕφΣυν, που επέμεναν στο ανεξάρτητο ρεπορτάζ και τους ανήκουν όλα τα εύσημα για την αποκάλυψή της υπόθεσης.
Θάρρος έχουν οι άνθρωποι που βοηθούν πρόσφυγες, τους οποίους η κυβέρνηση παρακολουθεί, στήνει δίκες εναντίον τους και τους παρουσιάζει ως πράκτορες και ενεργούμενα «εχθρών».
Θάρρος έχουν τα μέλη πολιτικών οργανώσεων, που βρίσκουν κοριούς στα αυτοκίνητά τους, έχουν ασφαλίτες να τους ακολουθούν και είναι σίγουροι πως παρακολουθούνται και τα τηλέφωνά τους, αλλά συνεχίζουν ακάθεκτοι.
Θάρρος έχουν όσοι βγαίνουν στον δρόμο για να φωνάξουν ενάντια στις πρακτικές σας, γνωρίζοντας ότι θα φάνε αλύπητο ξύλο και χημικά από την αστυνομία σας.
Θάρρος, τέλος, έχουν αυτοί οι άνθρωποι που περνούν τα πάνδεινα για να ξεφύγουν από πολέμους και να βρουν μια καλύτερη ζωή, που γίνονται θύματα επαναπροωθήσεων, πνιγμών και βασανιστηρίων με δράστες που, είτε φορούν στολή είτε όχι, εφαρμόζουν την κυβερνητική πολιτική.
Αυτό είναι θάρρος, κύριε Μητσοτάκη, όχι η επιτελική ανευθυνότητά σας και το κρυφτούλι σας. Αυτό που έχετε εσείς, είναι θράσος.
