Αλιεύσαμε από το προφίλ στο Facebook του Βασίλη Παπαστεργίου, δικηγόρου Αθηνών:
Και πάλι για την ιθαγένεια και τις πολιτογραφήσεις.
Πριν λίγο καιρό η κυρία που καθαρίζει το γραφείο, ας την πούμε η κυρία Μιμόζα, μου είπε χαρούμενη ότι δεν θα έρθει την επόμενη Παρασκευή γιατί έχει να πάει να δώσει τον όρκο. Πήρε την ελληνική ιθαγένεια μετά από σχεδόν 30 χρόνια παραμονής στη χώρα. Πρόλαβε ίσως στο τσακ.
Γιατί δεν χρειάστηκε να υποβληθεί στις εξετάσεις της επόμενης φουρνιάς υποψηφίων με τις οποίες δήθεν θα διακριβωθεί η σχέση τους με την ελληνική κοινωνία. Έχουν συζητηθεί στο δημόσιο χώρο πολλές από αυτές τις ερωτήσεις. Μπήκα στον κόπο να τις διαβάσω όλες. Περισσότερες από 500 ερωτήσεις για την ελληνική ιστορία, τους πολιτικούς θεσμούς, την γεωγραφία, τον πολιτισμό. Ερωτήσεις που σε πολλές φορές κι εγώ δεν μπορούσα να απαντήσω ή πραγματικά δυσκολευόμουν.
Για παράδειγμα, πόσες φορές έχει προεδρεύσει στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο η Ελλάδα; Πότε θα ασκήσει την επόμενη προεδρία; Ερωτήσεις καθαρά εγκυκλοπαιδικές, χωρίς σύνδεση με την ζώσα πραγματικότητα και την πραγματική σχέση του μετανάστη και του πρόσφυγα με την κοινωνία. Αλλά και απαγορευτικές για όποιον/α δεν έχει περάσει από την ελληνική εκπαίδευση, όπως πολλοί/ές από τους αιτούντες.
Ήδη εδώ και λίγες μέρες, ένα ακόμα εμπόδιο μπήκε στο δρόμο των μεταναστών και προσφύγων που ζητούν να πάρουν την ελληνική ιθαγένεια.
Με απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών, του κυρίου Βορίδη βεβαίως βεβαίως, ορίζονται τεκμήρια για την οικονομική και κοινωνική ένταξη που πρέπει να πληρούν οι αιτούντες ελληνική ιθαγένεια με τη διαδικασία της πολιτογράφησης.
Ανάμεσα σε αυτά – για πρώτη φορά αν δεν κάνω λάθος – τίθενται απαιτήσεις για το ύψος του εισοδήματος που θα πρέπει να διαθέτει ο αιτούμενος. Αλλά η απαίτηση αυτή δεν περιορίζεται για το έτος υποβολής της αίτησης, αλλά θα πρέπει να επεκτείνεται στην προηγούμενη 3ετία, 5ετία ή 7ετία, ανάλογα με την άδεια διαμονής που διαθέτει ο αιτούμενος.
Το εμπόδιο που τίθεται είναι προφανές. Ένα έτος ανεργίας, μια χρονιά χωρίς δουλειά ή με περιορισμένη απασχόληση, μπορεί να σου στερήσει την δυνατότητα να κάνεις την αίτηση για την ελληνική ιθαγένεια, ακόμα και αν έχεις περισσότερα από τα 10 χρόνια νόμιμης παραμονής στην χώρα. Και όλα αυτά στη χώρα της ανεργίας σε ποσοστό 20%, της αδήλωτης εργασίας και των πολύ χαμηλών μισθών.
Είναι προφανές ότι η σημερινή κυβέρνηση – και ιδίως ο αρμόδιος (δυστυχώς) υπουργός – έχουν μια πολύ συντηρητική αντίληψη για την κτήση της ελληνικής ιθαγένειας από μετανάστες και πρόσφυγες. Εξάλλου, η Νέα Δημοκρατία, αυτή η αυτοδιαφημιζόμενη ως φιλελεύθερη παράταξη, είναι το κόμμα που έχει καταψηφίσει και τις δύο μεταρρυθμίσεις (το 2010 και το 2015) του κώδικα ιθαγένειας που απέδιδε υπό όρους την ιθαγένεια στην δεύτερη γενιά μεταναστών. Προφανώς στο δικό τους φαντασιακό το έθνος είναι μια συνέχεια αίματος και καταγωγής. Έτσι όμως το ένδοξο αυτό έθνος προορίζεται εξίσου ένδοξα να πεθάνει, αφού δεν ανανεώνεται πολιτισμικά και συρρικνώνεται πληθυσμιακά. Αυτός ο συντηρητικός εθνικισμός καταλήγει – πέραν των άλλων – να είναι απολύτως ατελέσφορος ή και καταδικαστικός και για το έθνος.
Διώξαμε τον Οδυσσέα Τσενάι πριν αρκετά χρόνια αφήνοντας ένα παιδί να κατασπαραχθεί από τις υστερικές κραυγές ενός αιρετού (δυστυχώς) νομάρχη και διαφόρων ανόητων παραγόντων, εκπαιδευτικών αυτοδιοικητικών και άλλων. Σήμερα το παιδί αυτό διαπρέπει στο εξωτερικό. Ποια να είναι άραγε η εικόνα του για την χώρα στην οποία μεγάλωσε; Πόσα τέτοια παιδιά έφυγαν; Ποια είναι η εικόνα των παιδιών που έμειναν, αλλά δέχονται την απόρριψη και την προκατάληψη της πολιτείας και πολλές φορές των πολιτών της κάθε μέρα; γιατί η χώρα μας αρνείται να τους δεχθεί ως ισότιμους συμπολίτες μας και θέτει πλέον και νέα θεσμικά εμπόδια στο δρόμο τους;
Η κυρία Μιμόζα καθαρίζει γραφεία. Βγάζει κάποια λεφτά από αυτό, εμείς της κολλάμε πάντα το εργόσημο, αλλά δεν ξέρω πόσοι το κάνουν σε αυτό τον τομέα της αδήλωτης εργασίας.
Μιλάει πολύ καλά Ελληνικά. Δεν ξέρει πότε έκανε κίνημα ο Κονδύλης για να επαναφέρει τον Γεώργιο τον Β (ναι, είναι ερώτηση αυτή στο τεστ), αλλά ξέρει πόσο κάνει το εισιτήριο στο μετρό και πόσο κάνει το ψωμί, που το αγοράζει με τον μόχθο της εδώ και 30 χρόνια.
Όπως και χιλιάδες άλλοι συμπολίτες μας στους οποίους – σε αντίθεση με εκείνη που υπήρξε τυχερή – τίθενται πλέον ανυπέρβλητα εμπόδια για να καταστούν και ουσιαστικά συμπολίτες μας, δηλαδή να έχουν λόγο για τα δημόσια πράγματα της χώρας που ζουν, εργάζονται και φορολογούνται, εδώ και πολλά χρόνια.
Είναι τόσο δύσκολο να τα καταλάβουν όλα αυτά ο κύριος Μητσοτάκης και ο κύριος Βορίδης;