Ασχολούμαστε με τις καλλιτεχνικές ανησυχίες της CIA. Παρακολουθούμε τον σταθμάρχη της υπηρεσίας στο Κονγκό να χρησιμοποιεί τον Λούις Άρμστρονγκ σαν ασπίδα, ενώ λίγο πιο δίπλα συντελούνταν ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικά εγκλήματα του 20ού αιώνα.
Υποπτευόμαστε ότι ο μεγάλος τζαζίστας της Νέα Ορλεάνης ίσως δεν καταλάβαινε και πολλά από πολιτική — αρνούμαστε όμως να του αποδώσουμε τον τίτλο του πράκτορα.
Θυμόμαστε επίσης ότι η CIA χρησιμοποιούσε ανθρώπους σαν τον Ένιο Μορικόνε, χωρίς οι ίδιοι να παίρνουν μυρωδιά.
Και ύστερα ξαναδιαβάζουμε μαζί σας τον Δόκτωρ Ζιβάγκο, σε εκδόσεις των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών.