Δύο γυναίκες από τα barrios, τις φτωχογειτονιές του Καράκας, μέλη της αριστερής κολεκτίβας ανθρωπίνων δικαιωμάτων Surgentes, μίλησαν στο Βενεζουελάνικο κοινοτικό μέσο Tatuy TV για την καμπάνια τους #NoMasEjecucionesEnElBarrio – #NoEnNombreDeChavez (Όχι άλλες εκτελέσεις στο barrio – Όχι στο όνομα του Τσάβες), ενάντια στην αυξανόμενη κρατική βία και τις δολοφονίες από την αστυνομία στις φτωχογειτονιές της πρωτεύουσας.
Η Ana Barrios και η Martha Lía Grajales είναι μέλη των Surgentes και εκ των οργανωτών της καμπάνιας.
«Η καμπάνια γεννήθηκε από την ανησυχία μας για την αξιοσημείωτη αύξηση στις δολοφονίες από τις δυνάμεις ασφαλείας, τους λεγόμενους “θανάτους λόγω αντίστασης στις αρχές”», λέει η Ana Barrios. «Αυτές οι δολοφονίες έχουν αυξηθεί κατά 384% μεταξύ του 2013 και του 2018, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία.»
«Η καταστολή από τις δυνάμεις ασφαλείας σε λαϊκά τμήματα της πόλης δεν είναι ένα θέμα που συζητείται στην Αριστερά, παρά την πολύ σοβαρή εικόνα που φτιάχνουν τα επίσημα στοιχεία», προσέθεσε η Martha Lía Grajales. «Πρώτα απ’όλα, πιστεύουμε ότι η καμπάνια μας μπορεί να συνεισφέρει στο άνοιγμα αυτής της συζήτησης από αριστερή σκοπιά, σπάζοντας την αυτολογοκρισία που γεννάται από τον φόβο μην χαρακτηριστεί κανείς αντεπαναστάτης. Ένας άλλος πολύ σημαντικός λόγος είναι ότι, λαμβάνοντας υπόψη την ατιμωρησία που απολαμβάνουν αυτές οι πρακτικές, η καμπάνια αυτή γίνεται ένας εναλλακτικός μηχανισμός καταδίκης τους. Βάζει ένα πρόσωπο στα θύματα, εξανθρωπίζει αυτούς τους chamos (νεαροί άνδρες) και τις οικογένειες που έχουν στοχοποιηθεί».
Οι δύο γυναίκες μίλησαν για τα ποιοτικά και ποσοτικά χαρακτηριστικά αυτής της κρατικής βίας:
«Υπάρχει ένα ξεκάθαρο ταξικό μοτίβο. Η βία που εφαρμόζεται από τις δυνάμεις ασφαλείας, και ιδιαίτερα τις FAES (Ειδικές Οπλισμένες Ομάδες, μια επίλεκτη ομάδα της Βενεζουελάνικης Εθνικής Αστυνομίας), λαμβάνει χώρα μονάχα σε λαϊκές γειτονιές, και στοχοποιεί σχεδόν αποκλειστικά νέους άνδρες μεταξύ 18 και 25 ετών. Πολλοί από αυτούς τους νεαρούς είναι μπλεγμένοι σε εγκληματικές δραστηριότητες, μπορεί να έχουν αναστολή ποινής, μπορεί να έχουν περάσει χρόνο στη φυλακή, μιλάμε για μικρής κλίμακας εγκλήματα, μικροκλοπές ή διακίνηση ναρκωτικών, πιθανώς εκβιασμούς».
«Στις δράσεις των δυνάμεων ασφαλείας έχουμε βρει ένα μοτίβο εκτελέσεων. Αυτό που συνήθως συμβαίνει είναι ότι οι άνδρες των δυνάμεων ασφαλείας εκτελούν αυτούς τους νεαρούς άνδρες αφότου αυτοί έχουν παραδοθεί, και μετά κατασκευάζουν μια [ψευδή] σκηνή εγκλήματος με αντιπαράθεση».
«Έχουμε επίσης βρει περιπτώσεις βασανισμού, κακοποίησης, απειλών εναντίον συγγενών, και μια παντελή αδιαφορία για το [αστυνομικό] πρωτόκολλο. (…) Υπάρχει ένα μοτίβο δράσης που δεν είναι παρορμητικό, μοιάζει σχεδιασμένο για να κάνει πιο δύσκολη την καταδίκη και την έρευνα [σε αυτές τις δολοφονίες]. Στις περισσότερες καταθέσεις που έχουμε συλλέξει, οι άνθρωποι δεν έχουν καταγγείλει τις υποθέσεις, κυρίως από φόβο. Είτε οι ίδιοι είτε κάποιος συγγενής μπορεί να απειλήθηκε, για παράδειγμα ένας άλλος γιος της οικογένειας. Από την άλλη υπάρχει και πολύ λίγη πίστη στο σύστημα δικαιοσύνης».
Οι δύο ακτιβίστριες εξηγούν τον υπότιτλο της καμπάνιας τους, #NoEnNombreDeChavez (Όχι στο όνομα του Τσάβες):
«Άλλη μία προτεραιότητά μας, είναι να συγκεντρώσουμε φωνές από την Αριστερά, από αυτούς που ταυτίζονται με τον Τσαβισμό και την επαναστατική διαδικασία. (…) Προσπαθούμε να ρίξουμε φως σε μια πραγματικότητα που, για πολλούς και διάφορους λόγους, είναι αόρατη. Αυτή η συμπεριφορά των αστυνομικών δυνάμεων επηρεάζει πολλούς ανθρώπους και ενισχύει τον ταξικό διαχωρισμό, κάτι που δεν συνεισφέρει στο χτίσιμο της λαϊκής δύναμης και την ενδυνάμωση της Μπολιβαριανής Επανάστασης. (…) Ο τελικός μας στόχος είναι να φτιάξουμε μια διαφορετική κοινωνία, μια κοινωνία ίσων, μια σοσιαλιστική κοινωνία. Δεν μπορούμε να πραγματώσουμε μια σοσιαλιστική επανάσταση αν έχουμε κατασταλτικά σώματα που ενισχύουν την ταξική ανισότητα».
«Για εμάς, ο Τσάβες είναι θεμελιώδης στο θέμα αυτό. (…) Από την αρχή ο Τσάβες ήταν σταθερός στην καταδίκη και την μετατροπή αυτών των πρακτικών που ιστορικά χαρακτήριζαν τη ρατσιστική, ταξική συμπεριφορά των δυνάμεων ασφαλείας. Πάντα τόνιζε ότι το ζήτημα της εγκληματικότητας θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί μέσω της πρόληψης. Όταν ανέλαβε εξουσία, ο Τσάβες πίστευε ότι η βελτίωση των κοινωνικών δεικτών θα έφερνε μια μείωση της εγκληματικής δραστηριότητας. Όταν αυτό δεν συνέβη, ξεκίνησε να καταλαβαίνει το φαινόμενο στην πολυπλοκότητά του. Κατάλαβε πως τα παιδιά στα barrios χρειάζονται επιλογές που τους δίνουν έναν σκοπό ζωής. Δεν είναι απλά ζήτημα υλικό, είναι και ζήτημα αναγνώρισης, ισχύος. Έτσι ξεκίνησε η αποστολή «A Toda Vida Venezuela» και το πρόγραμμα αναμόρφωσης της αστυνομίας».
«Το 2006, έπειτα από μερικές υποθέσεις με δολοφονίες από τις δυνάμεις ασφαλείας, ο Τσάβες προώθησε το πρόγραμμα CONAREPOL (Εθνική Επιτροπή για τη Μεταρρύθμιση της Αστυνομίας), που δημιούργησε ένα νέο μοντέλο δράσης, νέα νομοθεσία και το UNES (Εθνικό Πειραματικό Πανεπιστήμιο Ασφαλείας). Ο Τσάβες ήταν η κινητήρια δύναμη πίσω από αυτή τη νέα οπτική στην αστυνόμευση, μια οπτική μη ποινικοποίησης. Ήταν μια συμμετοχική και δημοκρατική οπτική που σεβόταν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Όπως τονίζουμε στην καμπάνια μας, ο Τσάβες πάντα καταδίκαζε την ποινικοποίηση των φτωχών».
Τέλος, οι δύο γυναίκες απαντούν και στις φωνές που τις καλούν να σωπάσουν, διότι στην παρούσα κατάσταση όπου η Βενεζουέλα βάλλεται από παντού, με την κριτική τους «παίζουν το παιχνίδι της Δεξιάς»:
«Η θέση μας είναι πως αυτό που στην πραγματικότητα παίζει το παιχνίδι της Δεξιάς δεν είναι η κριτική, αλλά η συμπεριφορά των δυνάμεων ασφαλείας απέναντι στους φτωχούς νέους. Είναι μια συμπεριφορά που στοχεύει στους πιο αδύναμους κρίκους της αλυσίδας, αυτόν τον έφεδρο στρατό φτωχών νέων ανδρών, που ανανεώνεται έπειτα από κάθε θάνατο, ενώ οι μεγάλες δομές του οργανωμένου εγκλήματος παραμένουν ανέγγιχτες. Αυτό είναι που παίζει το παιχνίδι της Δεξιάς, διότι το μόνο που κάνουν αυτές οι πρακτικές είναι να σπέρνουν τη θλίψη και την πικρία, ενώ αναπαράγουν την ανισότητα».
«Ακόμη θεωρούμε πως αυτός ο εκβιασμός γύρω από την κριτική έχει κάνει μεγάλη ζημιά στην επανάσταση διότι ευνοεί τις πιο συντηρητικές κι οπισθοδρομικές πολιτικές θέσεις. (…) Ο Τσάβες ενθάρρυνε την κριτική, διότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να συντηρηθεί ο αληθής διάλογος μεταξύ της ηγεσίας και του οργανωμένου λαού. Άπαξ και αυτή η επικοινωνία σπάσει, το αποτέλεσμα είναι η ενίσχυση πρακτικών σαν αυτές που καταδικάζουμε, και η σιωπή μπορεί μόνο να αποδυναμώσει την επαναστατική διαδικασία. Γι’αυτό η κριτική από τα αριστερά είναι σημαντική, για να γεννήσει μια συγκέντρωση δυνάμεων που να σμπρώξουν αλλαγές πολιτικής από την κυβέρνηση».
Πηγή: Venezuelanalysis.com
