Του Ανδρέα Κοσιάρη
Η υποτιθέμενη αντιπολεμική στάση του Ντόναλντ Τραμπ ήταν ένα από τα κύρια επιχειρήματα της προεκλογικής του εκστρατείας και συνεχίζει να επαναλαμβάνεται από υποστηρικτές και αντιπάλους του ως μία διαρκής και συνεπής στάση κατά τη διάρκεια της προεδρίας του.
Η πρόσφατη απόφασή του να αποσύρει τη μικρή στρατιωτική δύναμη που δρούσε υποστηρικτικά στις Κουρδικές δυνάμεις στη βόρεια Συρία, ερμηνεύτηκε ως ακόμα ένα επεισόδιο στη «σύγκρουση του Ντόναλντ Τραμπ με το στρατιωτικό κατεστημένο των ΗΠΑ».
Είναι αλήθεια πως αν κρίνει κανείς τον Τραμπ μονάχα από τα tweets του ή από τις δημόσιες ομιλίες του, είναι εύλογο να αποκομίσει την εντύπωση προς πρόκειται για έναν άνθρωπο με έντονα αντιπολεμικά συναισθήματα, ίσως όχι από ανθρωπιστικές ανησυχίες, αλλά τουλάχιστον βλέποντας τους αμερικανικούς πολέμους ως την οικονομική αιμορραγία, που όντως είναι.
Αλλά μία έστω ελάχιστα προσεκτικότερη ματιά στα πεπραγμένα του προέδρου, καταρρίπτει άμεσα τον μύθο του «φιλειρηνιστή Τραμπ». Την ίδια ώρα που ανακοίνωνε ότι οι 1.000 στρατιώτες που αποσύρθηκαν από τη βόρεια Συρία θα επέστρεφαν «στο σπίτι τους», έστελνε 2.000 επιπλέον στρατιώτες, μαζί με τρία αντιπυραυλικά συστήματα και δύο μοίρες μαχητικών, στη Σαουδική Αραβία, προς ενίσχυση της άμυνας των πετρελαιοπηγών της.
Από την άνοιξη του 2019, 14.000 επιπλέον στρατιώτες έχουν αναπτυχθεί στη Μέση Ανατολή, κυρίως ως προετοιμασία και ενίσχυση θέσεων ενόψει ενός πολέμου με το Ιράν.
Στο Αφγανιστάν, από όπου ο Τραμπ επίσης έχει ανακοινώσει ασαφώς αποχώρηση στρατευμάτων και υποτίθεται ότι επιχειρούσε μια ειρηνευτική συμφωνία με τους Ταλιμπάν, έκθεση της Αμερικανικής Αεροπορίας αποκαλύπτει ότι πραγματοποιήθηκαν τα περισσότερα αεροπορικά χτυπήματα εντός ενός μήνα, εδώ και μία δεκαετία.
Στην Αφρική, ενώ το Πεντάγωνο έχει ανακοινώσει την πρόθεσή του να περικόψει τις αμερικανικές δυνάμεις στην ήπειρο κατά 10% μέχρι το 2020, τα στρατεύματα αυξήθηκαν από περίπου 6.000 το 2017, σε 7.500 τον επόμενο χρόνο.
Αλλά και στον «μη-επανδρωμένο πόλεμο», ο Τραμπ έχει υπάρξει κάτι παραπάνω από άξιος συνεχιστής των προκατόχων του. Σε 2,5 χρόνια προεδρίας διέταξε περισσότερα χτυπήματα με drones από ό,τι ο Μπαράκ Ομπάμα σε δύο προεδρικές θητείες. Θυμίζουμε εδώ ότι ο Ομπάμα είχε δικαίως επικριθεί έντονα για τη δράση των ΗΠΑ με drones, ειδικά ιδωμένη σε αντιδιαστολή με το Νόμπελ Ειρήνης που είχε πάρει νωρίς στην προεδρία του.
Μάλιστα ο Τραμπ ενέτεινε τη μυστικότητα των συγκεκριμένων χτυπημάτων, καταργώντας τη διάταξη που επέβαλλε στον επικεφαλής της CIA να δημοσιεύει ετήσια έκθεση για τη χρήση drones.
Έχουμε ξαναγράψει για την αύξηση των επιχειρήσεων ειδικών δυνάμεων και της χρήσης μισθοφόρων από τον αμερικανικό Στρατό, ειδικά στη Μέση Ανατολή
Και, μαντέψτε… Εκείνοι οι 1.000 στρατιώτες που θα «επέστρεφαν σπίτι τους» από τη βόρεια Συρία; Στην πραγματικότητα, μαζί με τους Κούρδους ήταν τοποθετημένοι μόλις περίπου 50 ένστολοι, με τους υπόλοιπους να είναι αμερικανικά στρατεύματα σε βάσεις στην υπόλοιπη, μη ελεγχόμενη από την κυβέρνηση Άσαντ, βόρεια Συρία. Από το σύνολο των χιλίων, περίπου 300 θα παραμείνουν στη Συρία και οι υπόλοιποι θα μεταφερθούν, όχι πίσω στις ΗΠΑ, αλλά στο Ιράκ και το Κουβέιτ.
Η «αντιπολεμική στάση» του Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι παρά μόνο άλλο ένα προπέτασμα καπνού, σαν την υποτιθέμενη επιθυμία του να «καθαρίσει τον βάλτο» των λόμπι της Ουάσινγκτον, ή την εκλογή του ως «υπερασπιστή» της λευκής εργατικής τάξης.
