Συνέντευξη στον Αρη Χατζηστεφάνου
Ο Γρηγόρης Τσιρώνης έχει περάσει δυόμισι χρόνια στη φυλακή χωρίς να έχει καταδικαστεί για κανένα έγκλημα. Κατηγορούμενος αρχικά σαν ένας από τους «ληστές με τα μαύρα» -κατηγορία για την οποία αθωώθηκε ομόφωνα – έφτασε σήμερα να βρίσκεται σε κατ’οίκον περιορισμό. Είμαι ένα «πειραματόζωο καταστολής», εξηγεί στο INFO-WAR περιγράφοντας τους μηχανισμούς δημιουργίας υπόπτων και «ενόχων» που χρησιμοποιεί η ασφάλεια με τη βοήθεια των μέσων ενημέρωσης.
Τι σημαίνει όμως ο κατ’οίκον περιορισμός; Είναι μια ευνοϊκή ρύθμιση ή μια εκδικητική πράξη που ανοίγει την πόρτα ακόμη και για την ιδιωτικοποίηση της βιομηχανίας σωφρονισμού και στη χώρα μας;
Το ιστορικό
Ο Γρηγόρης Τσιρώνης εξηγεί πώς ξεκίνησε η στοχοποίησή του ως αποτέλεσμα της γενικότερης αντιμετώπισης που είχαν οι αναρχικοί από το 2006. Καταγγέλλει ακόμη και «απαγωγές» φιλικών προσώπων και συγγενών από την αστυνομία, η οποία επιχειρούσε, όπως λέει, να εκμαιεύσει ενοχοποιητικές δηλώσεις.
Βλέποντας την προσπάθεια σύνδεσης με την τρομοκρατία, που γινόταν και από τα κανάλια, μας εξηγεί ο Τσιρώνης, «εμείς επιλέξαμε να προφυλάξουμε την ελευθερία μας και σηκώσαμε την επιλογή της φυγοδικίας. Δεν είχαμε κάτι να φοβηθούμε αλλά μας εξώθησαν σε αυτό το δρόμο, επιβάλλοντας κλίμα τρομοκρατίας».
Από «ληστής με τα μαύρα», ύποπτος τρομοκρατίας
Ο Τσιρώνης θα λάβει τον τίτλο «ο ληστής με τα μαύρα», σύντομα όμως το κατηγορητήριο διευρύνεται με μια σειρά ανεξιχνίαστων υποθέσεων τις οποίες η ασφάλεια και τα μέσα ενημέρωσης αποδίδουν σε αυτόν. Όπως καταγγέλλει, χωρίς να έχει υπάρξει κανένα νέο στοιχείο, οι κατηγορίες συνδέθηκαν και με την τρομοκρατία. Στην δικογραφία αρχίζουν να παρουσιάζουν ακόμη και δημοσιογραφικές αναφορές ως αποδεικτικά στοιχεία. Πώς έφταναν όμως αυτές οι πληροφορίες στα ΜΜΕ;
«Πρώτα σε καταδικάζουν οι δημοσιογράφοι»
Πώς γίνεται στοιχεία για τα οποία δεν είναι ακόμη ενήμερος ο κατηγορούμενος να διαρρέουν σε μέσα ενημέρωσης, αναρωτιέται ο Γρηγόρης Τσιρώνης αποκαλύπτοντας το μηχανισμό δημιουργίας εντυπώσεων που στήνεται πριν από κάθε δίκη.
«Απορώ πως φέρατε αυτόν τον άνθρωπο σε δίκη»
«Μπορεί υπό αυτές τις συνθήκες να υπάρξει μια δίκαιη δίκη;», αναρωτιέται ο Γρ.Τσιρώνης. Όπως αναγνωρίζει όμως και ο ίδιος υπάρχουν και εξαιρέσεις. Στην πρώτη υπόθεση η τοποθέτηση του εισαγγελέα θα αποτελέσει κόλαφο. «Απορώ πώς φέρατε αυτό τον άνθρωπο σε δίκη», θα δηλώσει ο εισαγγελέας για μια υπόθεση για την οποία ο Γρ.Τσιρώνης θα αθωωθεί με ομόφωνη απόφαση.
Κατ’οίκον περιορισμός. Χειρότερα και από την απομόνωση
Παρά το γεγονός ότι ο Γρηγόρης Τσιρώνης δεν έχει καταδικαστεί ακόμη και σήμερα για καμία από τις κατηγορίες, θα περάσει σχεδόν δυόμισι χρόνια στη φυλακή. Και ύστερα θα έρθει αναπάντεχα ο κατ’οίκον περιορισμός – μια απόφαση, που όπως μας εξηγεί, έχει εφαρμοστεί κυρίως για δολοφόνους όπως ο Ρουπακιάς. Σε αυτές τις συνθήκες δεν έχει πλέον ούτε τη δυνατότητα προαυλισμού. Αναγκάζεται να διακόψει τις σπουδές του στο ΤΕΙ γραφιστικής ενώ δεν μπορεί να εργαστεί. Όλα του τα έξοδα επιβαρύνουν πλέον τους συγγενείς του που είναι «όμηροι μαζί του», ενώ ο κατ’οίκον εγκλεισμός του δεν θα προσμετρηθεί ούτε καν στην ποινή, εάν ποτέ καταδικαστεί.
Περισσότερο από όλα όμως δείχνει να τον ενοχλεί το γεγονός πως όταν θα έρθει να τον επισκεφθεί η μικρή του κόρη δεν θα μπορέσει να πάει μαζί της ούτε στην παιδική χαρά.
Πειραματόζωο καταστολής
Για τον Γρ.Τσιρώνη ο κατ’οίκον περιορισμός αποτελεί τη συνέχιση ενός πειράματος καταστολής το οποίο πραγματοποιείται επάνω του από την πρώτη στιγμή της δίωξής του.
Η ιδιωτικοποίηση του σωφρονισμού
Σήμερα ο Γρηγόρης Τσιρώνης δεν είναι υποχρεωμένος να φορά το ηλεκτρονικό βραχιολάκι, ένα μέσο διαρκούς παρακολούθησης για το κράτος, αλλά και ένα μέσο πλουτισμού για τις ιδιωτικές εταιρείες που το παρέχουν.
Είναι η περίπτωσή του η κερκόπορτα για την είσοδο ιδιωτικών επιχειρήσεων και τελικά τη σταδιακή ιδιωτικοποίηση της βιομηχανίας σωφρονισμού, όπως συμβαίνει εδώ και χρόνια στις ΗΠΑ και τη Βρετανία;
