Του Άρη Χατζηστεφάνου για το Sputnik
Πώς θα αντιδρούσε οποιοσδήποτε ηγέτης χώρας μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, εάν κάποιος άλλος πολιτικός τον αποκαλούσε δημοσίως «δολοφόνο»;
Τι θα έπρεπε να κάνει εάν μια ημέρα νωρίτερα γινόταν γνωστό ότι οι μυστικές υπηρεσίες της ίδιας χώρας προετοιμάζουν κυβερνοεπιθέσεις εναντίον του, με τη συνεργασία κολοσσών του ιδιωτικού τομέα; Πολύ περισσότερο εάν ο ίδιος ηγέτης βλέπει για χρόνια τους αντιπάλους του να συγκεντρώνουν στρατιωτικές δυνάμεις σε απόσταση αναπνοής από τα σύνορά του.
Αυτή την εβδομάδα, το θύμα μιας τέτοιας λεκτικής επίθεσης από τις ΗΠΑ ήταν ο πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν. Τις επόμενες εβδομάδες ή μήνες μπορούμε να υποθέσουμε με βεβαιότητα ότι θα είναι ο ηγέτης της Κίνας, Σι Τζινπίνγκ – ειδικά ύστερα από τις πρόσφατες προσπάθειες της Ουάσιγκτον να συγκροτήσει μια διπλωματική «συμμαχία των προθύμων» εναντίον του Πεκίνου. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν έχει τόσο σημασία ποια είναι τα θύματα των επιθέσεων (και οποιοσδήποτε έχει εκατοντάδες σοβαρές κατηγορίες να επισυνάψει στους προέδρους της Ρωσίας και της Κίνας), αλλά το αν είμαστε μάρτυρες μιας νέας φάσης της αμερικανικής επιθετικότητας, που απειλεί να τινάξει στο αέρα τη γεωπολιτική αρχιτεκτονική των τελευταίων δεκαετιών.
Πρώτα όμως θα πρέπει να διαπιστώσουμε εάν οι ΗΠΑ έχουν το ηθικό δικαίωμα να κατηγορούν τους ηγέτες άλλων χωρών σαν «δολοφόνους».
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.