Οι Velvet Underground τραγούδησαν κάποτε για μια γυναικεία φιγούρα που έμεινε στην ιστορία για την άρνησή της να πληρώσει φόρους – τη Λαίδη Γκοντίβα.
Αν και οι περισσότεροι την γνωρίζουν απλώς σαν σοκολατάκι στο Βέλγιο, η Γκοντίβα ήταν σύζυγος του Λεοφρίκ, κόμη της πόλης Μέρσια στην Αγγλία. Και αν υπήρχε κάτι που δεν μπορούσε να αντέξει στον άντρα της ήταν η τρομακτική φορολογία που επέβαλε στους υπηκόους του.
Ο μύθος λέει πως η Γκοντίβα εκλιπαρούσε τον Λεοφρικ να σταματήσει τα χαράτσια και αυτός της υποσχέθηκε ότι θα το κάνει μόνο εάν κυκλοφορούσε στην πόλη γυμνή πάνω σε ένα άλογο.
Και η κυρία του κόμη το έκανε αφού πρώτα διέταξε όλους του κατοίκους να κλειστούν στα σπίτια τους.
Αυτά βέβαια λέει ο μύθος γιατί όποιον ιστορικό και αν ρωτήσετε θα σας εξηγήσει ότι ο Λεοφρίκ και η Κοντίβα τσάκιζαν τον κοσμάκη στους φόρους και έδιναν τα λεφτά σε μοναστήρια.
Ο κόσμος πεινούσε και ο ηγεμόνας όχι μόνο δεν φορολογούσε την εκκλησιαστική περιουσία αλλά επιδιδόταν σε μια συνεχή αναδιανομή πλούτου προς όφελος των λίγων και ισχυρών της εποχής.
Οι Velvet Undreground από την πλευρά τους προτίμησαν για αδιευκρίνιστους λόγους να ολοκληρώσουν το τραγούδι με την περιγραφή μιας χειρουργικής επέμβασης
Lady Godiva here dressed so demurely
Pats the head of another curly haired boy, just another toy
Sick with silence she weeps sincerely
Saying word that have oh so clearly been said
So long ago
Draperies wrapped gently ’round her shoulder
Life has made her that much bolder now
That she’s found out how
Dressed in silk, Latin lace and envy
Pride and joy of the latest penny faire
Pretty passing care
Hair today now dipped in the water
Making love to every poor daughter’s son
Isn’t it fun
Now today propping grace with envy
Lady Godiva peers to see if anyone’s there
And hasn’t a care
Doctor is coming the nurse thinks sweetly
Turning on the machines that neatly pump air
The body lies bare
Shaved and hairless what once was screaming
Now lies silent and almost sleeping
The brain must have gone away
Strapped securely to the white table
Ether caused the body to wither and writhe
Underneath the white light
Doctor arrives with knife and baggage
Sees the growth as just so much cabbage
That now
Must be cut away
Now come the moment of Great! Great! Decision!
The doctor is making his first incision
One goes here – one goes there
The ether tube’s leaking says someone who’s sloppy
The patient it seems is not so well sleeping
The screams echo up the hall
Don’t panic someone give him pentathol instantly
Doctor removes his blade
Cagily slow from the brain
By my count of ten
The head won’t move