Ας ξεκινήσουμε με τα προφανή (για εμάς): η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας όταν δεν είναι αστεία, είναι επικίνδυνη, για τη δημοκρατία, τις ατομικές και συλλογικές ελευθερίες και τα οικονομικά και πολιτικά δικαιώματα των πολιτών.
Αποτελείται από ανίκανους γόνους πολιτικών οικογενειών σαν τον Μητσοτάκη, ακροδεξιούς και φιλοχουντικούς σαν τον Βορίδη, πρώην και νυν αντισημίτες σαν τον Γεωργιάδη (δεν το λέμε εμείς, το λέει η ισραηλινή εφημερίδα Haaretz) αλλά και από κομματικά ασπόνδυλους ατλαντιστές σαν τον Χρυσοχοϊδη – επί της υπουργίας του οποίου ζήσαμε την οργανωτική γιγάντωση της Χρυσής Αυγής και την υπόγεια διασύνδεσή της με την Ελληνική Αστυνομία).
Αυτά τα γνωρίζαμε. Από αυτό το σημείο όμως μέχρι να ακούμε καθημερινά τους ανθρώπους που τους έφεραν στην εξουσία (δηλαδή τον ΣΥΡΙΖΑ) να κραυγάζουν ευτυχισμένοι στα social media “φάτε την τώρα για να μάθετε”, υπάρχει μακρύς δρόμος.
Ας είμαστε σαφείς. Το ότι δεν έπρεπε να έρθει στην εξουσία η ΝΔ δεν σημαίνει ότι δεν έπρεπε να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το δεύτερο σημαντικότερο πρόβλημα είναι ότι ο επικοινωνιακός μηχανισμός του ΣΥΡΙΖΑ ασκεί τώρα κριτική σε πολιτικές και πρακτικές που το κόμμα εφάρμοζε πριν από μερικές ημέρες ή για θέματα που δεν έχουν πολιτική σημασία και πετάνε την μπάλα στην εξέδρα.
Ξέσπασε παραδείγματος χάριν σάλος για το γεγονός ότι η ΕΥΠ θα λογοδοτεί απευθείας στον πρωθυπουργό. Γιατί σε ποιον έπρεπε να λογοδοτεί η εθνική υπηρεσία πληροφοριών εκτός από τον εκλεγμένο αρχηγό της κυβέρνησης; Μήπως την φαντάζεστε και αυτή «ανεξάρτητη» σαν την «ανεξάρτητη» κεντρική τράπεζα που επέβαλε η αγαπημένη του ΣΥΡΙΖΑ Ευρωπαϊκή Ένωση – δηλαδή μια τράπεζα απόλυτα εξαρτημένη από ιδιωτικά οικονομικά συμφέροντα;
Αν θέλατε να ασκήσετε κριτική στην ΕΥΠ ας σημειώνατε ότι για τη θέση του διοικητή προαλείφεται, σύμφωνα με το Βήμα, ο Παναγιώτης Κοντολέων, πρώην γενικός διευθυντής στην Ελλάδα της μεγαλύτερης εταιρείας συστημάτων ασφαλείας του πλανήτη, της G4S η οποία έχει στήσει και όλο το μηχανισμό ελέγχου του ισραηλινού απαρτχάιντ.
Η δεύτερη προβληματική κριτική αφορά την ΕΡΤ και το γεγονός ότι περνά και αυτή υπό τον έλεγχο του Μαξίμου. Μόνο που η ΕΡΤ ήταν πάντα υπό τον έλεγχο του Μαξίμου. Η μήπως θέλετε να ξεχάσουμε την φίμωση κάθε ενοχλητικής φωνής που γινόταν με απευθείας εντολή από τους στενότερους συνεργάτες του πρωθυπουργού και τις απειλές εναντίον δημοσιογράφων που τολμούσαν να σπάσουν αυτή τη σιωπή;
Προφανώς και θα θέλαμε μια ανεξάρτητη δημόσια τηλεόραση αλλά κανένας δεν φρόντισε η ΕΡΤ να σταματήσει να είναι κρατική.
Παρόμοια σχόλια μπορούν να γίνουν και για τις απομακρύνσεις ανώτατων στελεχών του δημοσίου. Δεν αναφέρομαι στους μετακλητούς οι οποίοι καλώς αλλάζουν με κάθε κυβέρνηση για να εξυπηρετούν το έργο της. Αναφέρομαι σε ανθρώπους σε καίρια πόστα που είχαν τοποθετηθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ και τώρα απομακρύνονται από τη ΝΔ.
Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι στη πλειονότητά τους οι παλαιότεροι ίσως να ήταν καλύτεροι στη δουλειά τους από τους νέους κομματικούς αντικαταστάτες τους. Ας μην κοροϊδευόμαστε όμως ότι και οι προηγούμενοι δεν επελέγησαν με κομματικά κριτήρια.
Παρεμπιπτόντως δεν είναι πάντα κατακριτέο να επιλέγονται στελέχη και με πολιτικά κριτήρια σε συνδυασμό φυσικά με τα αξιοκρατικά. Μήπως δεν έπρεπε λόγου χάρη το ΠΑΣΟΚ των αρχών της δεκαετίας του ’80 να καθαρίσει τμήματα του κρατικού μηχανισμού από τους ταγματασφαλίτες και τους χουντικούς που είχε τοποθετήσει εκεί η δεξιά; Άλλωστε η διοίκηση είναι μια αμιγώς πολιτική διαδικασία και αν δεν σεβαστούμε αυτό το χαρακτηριστικό της θα ανοίξουμε τις πόρτες σε επικίνδυνους τεχνοκράτες.
Η κριτική μας απέναντι στα κακώς κείμενα της ΝΔ πρέπει να είναι ανηλεής και ο καθένας πρέπει να δώσει μάχη από το πόστο του, είτε είναι δημοσιογράφος, συνδικαλιστής, πολιτικός, καλλιτέχνης κ.ο.κ Αν όμως σε αυτή την κριτική αφήσουμε να κυριαρχήσουν οι ίδιοι άνθρωποι που βούτηξαν τα χέρια τους στα μνημόνια, συνέχισαν τη νεοφιλελεύθερη πολιτική και ακολούθησαν την πλέον ανήθικη και επικίνδυνη εξωτερική πολιτική των τελευταίων δεκαετιών, καλά θα κάνουμε να προετοιμαζόμαστε από τώρα για δεύτερη τετραετία της ΝΔ.