Γιώργος Σταματόπουλος
Εφημερίδα των Συντακτών
Και τι δεν έλεγαν βουλευτές της αντιπολίτευσης σχολιάζοντας υποτίθεται (στην ουσία έσταζαν δηλητήριο) τις δηλώσεις του Νίκου Ξυδάκη – που τι είπε ο άνθρωπος; «Να μη δαιμονοποιούμε τη συζήτηση για τη δραχμή».
Τι πιο αυτονόητο; Να μη δαιμονοποιούμε, εννοούσε κάθε εθνική συζήτηση που οδηγεί σε λύσεις και αυτογνωσία.
Δεν είναι ότι δεν καταλαβαίνουν οι αντιπολιτευόμενοι βουλευτές˙ εκμεταλλεύονται απλώς την αποσπασματικότητα του λόγου του και την προσαρμόζουν στις δικές τους ιταμές επιθυμίες.
Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της κυβέρνησης έχει γερή παιδεία, βαρύ πολιτισμό, και σε ό,τι αφορά την παράδοση αλλά και στα νέα τεχνολογικά δεδομένα που «πλήττουν» τις κοινωνίες του εικοστού πρώτου αιώνα˙ μακάρι να συγκροτούσαν κι άλλοι νυν συνάδελφοί του τέτοια πολιτική οντότητα (το γιατί επέλεξε να υπηρετήσει την εν λόγω κυβέρνηση είναι αποκλειστικά δικό του θέμα – απολύτως σεβαστό).
Ευκαιρία βρήκαν οι βουλευτές της αντιπολίτευσης να επιδείξουν για ακόμη μια φορά τη διάθεση «σωτηρίας» που τρέφουν για τη χώρα, τον άδολο πατριωτισμό τους, τη διαρκή επιφυλακή τους μην πάμε στα βράχια – είναι αστείο αφού αυτοί που ενίστανται και ουρλιάζουν είναι οι ίδιοι ακριβώς που με τη δειλή και άτολμη και ίσως υποτελή πολιτική τους μάς οδήγησαν στη χρεοκοπία και τη συνθηκολόγηση: Μπακογιάννη, Κουμουτσάκος, Κικίλιας, Βενιζέλος, και άλλοι μαϊντανοί των πρωινών εκπομπών – και άπαντες ανήσυχοι και οργισμένοι, φοβούμενοι για το μέλλον της χώρας, αυτοί που της το αφαίρεσαν και δεν αισχύνονται να κάνουν κριτική˙ να έκαναν τουλάχιστον την αυτοκριτική τους…
Μαζί τους και ο πάντα εξυπνακιστής Στ. Θεοδωράκης (γι’ αυτό και ένας ένας οι βουλευτές του κόμματός του τον εγκαταλείπουν) που θέλει, λέει, να έχει διαφορετικό (μη ξύλινο) λόγο και συνεχώς ολισθαίνει σε ανούσιους παραλληλισμούς και «εύστοχες» ανοησίες.
Πώς σχολίασε τη δήλωση Ξυδάκη; Ιδού: «Μέρος της Ιστορίας μας είναι και ο χορός του Ζαλόγγου. Υπάρχει λόγος να συζητήσουμε και γι’ αυτό τώρα στη Βουλή;».
Μάλιστα. Μακάρι, αγαπητέ, να συζητούσατε για τον χορό του Ζαλόγγου στη Βουλή.
Ισως καταλαβαίνατε τότε τι σημαίνει υπερηφάνεια και εθνική αξιοπρέπεια και ίσως δεν ψηφίζατε με τόση ζέση τα μνημόνια που σας (και μας) επέβαλαν οι δανειστές – οι εταίροι μας, καλέ.
Ισως νιώθατε ότι δεν είναι όλα τα ανθρώπινα όντα ασπόνδυλα – ή κάτι σχετικό με την ανεξαρτησία, εδαφική και εσωτερική της χώρας.
Θα μαθαίνατε κάτι σίγουρα για την ελευθερία.
