Πολύ πριν παρουσιάσει ο υπουργός Εργασίας Κωστής Χατζηδάκης την τούρτα με τον Σούπερμαν, που ετοίμασαν οι συνεργάτες του για τα γενέθλιά του, ένας άλλος πολιτικός δημοσιοποιούσε τα φωτομοντάζ που έφτιαχναν για αυτόν. Τον έλεγαν Ντόναλντ Τραμπ (αυτόν που θα ψήφιζε με τα δυο χέρια ο αντιπρόεδρος της ΝΔ) και εμφανιζόταν άλλοτε σαν τον Ρόκι και άλλοτε σαν τον Σούπερμαν.
Την τούρτα βέβαια δεν την έφτιαξε ο Χατζηδάκης. Ούτε τις φωτογραφίες όμως τις έφτιαχνε ο Τραμπ. Και στις δυο περιπτώσεις τις ετοίμαζαν φίλοι ή συνεργάτες και αυτοί τις προωθούσαν με υπερηφάνεια στο κοινό. Ακόμη και αν τις έφτιαχναν με σαρκαστικό χαρακτήρα, η προώθησή τους αποτελεί πολιτική τοποθέτηση.
Δεν περιμέναμε βέβαια την τούρτα του Χατζηδάκη για να γνωρίσουμε την αισθητική ενός τμήματος της ελληνικής δεξιάς. Την ξέρουμε καλά από τις γιορτές και τις παράτες της 21ης Απριλίου με τα κιτς άρματα και τις γελοίες αναπαραστάσεις του εθνικού μεγαλείου.
Η διαφορά είναι ότι στην περίπτωση του Χατζηδάκη η τούρτα περιλαμβάνει και όλα τα εγκλήματα που έχει πραγματοποιήσει απέναντι στην περιουσία του ελληνικού λαού: την άμεση ή έμμεση συμμετοχή του (με τη βοήθεια και του ΣΥΡΙΖΑ) στο ξεπούλημα των σημαντικότερων οργανισμών του δημοσίου.
Τι γιόρτασε άραγε ο Χατζηδάκης με μια τούρτα που γράφει ΟΣΕ, ΔΕΗ, Ολυμπιακή και Συντάξεις; Το γεγονός ότι όταν στη Γαλλία αντικαθιστούν τις εσωτερικές πτήσεις με τον δημόσιο σιδηρόδρομο εμείς ξεπουλήσαμε τα τρένα; Ότι με την πρώτη κακοκαιρία κόπηκε το ρεύμα της ΔΕΗ, την οποία διαλύει και τεμαχίζει ο υπουργός εδώ και χρόνια. Ή ότι δημιούργησε το ολιγοπώλιο της Aegean, την οποία διασώσαμε αντί να επανεθνικοποιήσουμε, με 120 εκατομμύρια για να βοηθήσουμε τους ιδιοκτήτες της που τυχαίνει να είναι στενοί φίλοι της οικογένειας Μητσοτάκη;
Α.Χ
