INFOWAR › Συζητήσεις › ΓΕΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ › Προβοκατορολογία & παρακράτος
Βλέποντας πάρα πολλά βίντεο απο χθες μου είναι σχεδόν αδύνατο να μην παραδεχτώ οτι ανάμεσα στους διαδηλωτές υπήρξε παρακράτος προκειμένου να αποπροσανατολίσει. Απο την άλλη με προβληματίζει η εμμονική άρνηση (απο τον α/α χώρο) σχετικά με την ύπαρξη παρακράτους, προκειμένου ίσως να μη δοθεί τόπος στο αφήγημα περί ειρηνικών αποκλειστικά διαθέσεων το κόσμου.
Σίγουρα όσοι πέταξαν πέτρα/μολότοφ δεν είναι παρακράτος και σίγουρα υπάρχει οργή που κάποιοι τολμούν να εκφράσουν και με την αντι-βία. Αλλά αυτό δεν αναιρεί την ύπαρξη δράσης παρακράτους, ειδικότερα στην αρχή των “επεισοδίων”.
[… όσοι πέταξαν πέτρα/μολότοφ δεν είναι **αποκλειστικά** παρακράτος…]**
Συμφωνω με την παραπανω τοποθετηση. Διαχρονικα το παρακρατος εμφανιζεται σε τετοιου ειδους πορειες. Ταυτοχρονα, προφανως ο α/α χωρος θεωρει οτι η αντι-βια που ασκει εινα απολυτα δικαιη και αναγκαια και δεν θα πρεπει να καπελωνεται, κατι που με βρισκει συμφωνο ως ενα βαθμο. Αυτο που με ενοχλησε ομως ηταν αυτη η ”αναγκη” του αντιεξουσιαστικου χωρου να βγει και να κουνησει το δαχτυλο σε οποιον μιλησε για προβοκατορες. Ο α/α χωρος δεν πρεπει να μπλεκει σε τετοιες συζητησεις και να συνεχισει να ασκει την πολιτικη του δράση χωρις κομπλεξισμους. Σε τελικη αναλυση οι τελευταιες συγκεντρωσεις/πορειες εχουν συμμετοχη ατομων με μηδαμινη κινηματικη εμπειρια αλλα και με καλες προθεσεις οποτε καλο θα ηταν να μην αρχιζουν τετοιου ειδους debate
Σωστα . Τελικά όπως και να χει στην παρούσα συγκυρία πάντως δε φαίνεται να αποτελεί πρόβλημα για το κίνημα τόσο η καταστολή και το ποιος κάνει τα μπάχαλα όσο η απουσία σοβαρού πολιτικού σχεδιασμού για άλλη μια φορά…ας ανοιχτεί σε άλλο post καθώς αποτελεί διαφορετικό ζήτημα
Για εμένα η κουβέντα περί πρακτόρων δεν έχει και τόση αξία και στην τελική διχάζει έναν αγώνα που είναι ίσως και ο μοναδικός των επόμενων ετών που μπορεί να ταρακουνήσει το καθεστώς. Πάντα θα υπάρχουν αυτοί που είναι με τις συγκρούσεις, αυτοί που περιμένουν τις συνθήκες να “ωριμάσουν”, αυτοι που τους πνίγει ο φόβος και σε μία προσπάθεια να επιβιώσουν προσπαθούν να λάβουν επιβεβαίωση από τον ίδιο τον εχθρό και να διαχωριστούν από τους ¨μπαχαλάκηδες¨ και είναι οι “ειρηνικοί διαδηλωτές” που αντί για οργή εκφράζουν μόνον θλίψη. Το ζήτημα που πρέπει να μας απασχολεί είναι η καταστολή, η οποία και στα δύο σενάρια είναι αυτή που διέλυσε τις διαδηλώσεις. Ειτε αληθινα είτε ψεύτικα τα μπάχαλα, οι συγκεντρώσεις δεν έσπασαν από τις μολότοφ και τις πέτρες, έσπασαν από τα χημικά και τις κρότου λάμψης των ΜΑΤ. Έχοντας αυτό κατά νου, στην επόμενη ενδεχόμενη μεγαλειώδη διαδήλωση (είμαι λίγο αργοπορημένος δεδομένου οτι τα Τέμπη έχουν ξανακλείσει) τα αντανακλαστικά μας θα είναι πιο οξυμένα και θα είμαστε πιο έτοιμοι απέναντι στην καταστολή. Ειτε προβοκάτορες, είτε αναρχικοί, είτε απλά χουλιγκάνια κάνουν τις συγκρούσεις, αν ο κόσμος δεν το κουνούσε ρούπι μόλις άρχισε η βροχή των ληγμένων χημικών, η συγκέντρωση ΔΕΝ θα εσπαγε.
Συμφωνώ απόλυτα με τις περισσότερες από τις παραπάνω θέσεις, αν και τα δεδομένα είναι πολύ συγκεχυμένα και οι διαπιστώσεις, όπως άλλωστε σε κάθε ανάλογη περίπτωση, είναι δύσκολο να εξαχθούν. Το κοινό στοιχείο σε κάθε περίπτωση είναι η επίθεση και η καταστολή του κράτους απέναντι σε οτιδήποτε το αμφισβητεί, όπως και αν λέγεται, ότι κι αν αντιπροσωπεύει. Και αυτό, θεωρώ, είναι που πρέπει να απασχολήσει το κίνημα το επόμενο διάστημα, πως θα αντισταθεί σε ένα κράτος εγκληματία, ένα κράτος που λειτουργεί με όρους παρακράτους, χωρίς πια να σέβεται κανόνες και νόμους που το ίδιο έχει θεσπίσει. Όσο για το φόβο των… απλών πολιτών, συγγνώμη, αλλά δεν συγκινούμαι πια. Φέρουν τεράστια ευθύνη οι ”απλοί” πολίτες, πολλοί από τους οποίους βρέθηκαν σε συγκεντρώσεις για το κρατικό έγκλημα των Τεμπών.
Πίστεψέ με ούτε εμένα με συγκινεί ο φόβος τους αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα καλό. Ένας σοβαρός πολιτικός φορέας πρέπει να σκεφτεί πως θα μετατοπίσει τον φόβο του απλού κόσμου με ελάχιστη εμπειρία σε διαδηλώσεις/συγκεντρώσεις. Εν τω μεταξύ και ο κινηματικός κόσμος πλέον φοβάται σημαντικά και οι συσχετισμοί είναι δυσμενείς στο δρόμο. Αυτό είναι λογικό δεδομένης της οξυμένης καταστολής και η αριστερά πρέπει να σκεφτεί τρόπους με τους οποίους είτε θα προστατεύει τον κόσμο της είτε θα τον κάνει να νικήσει το φόβο. Αυτό θα γίνει πιστεύω όταν σταματήσει να περιμένει να ανοίξουν κεφάλια προκειμένου να θυματοποιείται με στόχο την κλιμακωση σε πορείες φούσκες.
Γίνε συνδρομητής με όποιο ποσό θέλεις και βοήθησέ το INFO-WAR να συνεχίσει.
Μπες στο λογαριασμό σου
