Ερωτηματικά για το ρόλο της δικαιοσύνης στην αντιμετώπιση των περιστατικών ρατσιστικής βίας προκύπτουν από τα στοιχεία που βγαίνουν στο φως της δημοσιότητας για τον αριθμό των καταγγελιών σε σχέση με τις υποθέσεις που φτάνουν τελικά στα δικαστήρια.
Σύμφωνα με το site της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, το Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας, έχει καταγράψει 104 ρατσιστικές επιθέσεις στο διάστημα 1ης Ιανουαρίου με 30 Αυγούστου 2013.
Από δημοσίευμα της εφημερίδας Έθνος όμως προκύπτει ότι στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών έχουν σχηματιστεί αυτεπαγγέλτως μόλις 6 δικογραφίες. Στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης εκκρεμούν 6 υποθέσεις ρατσιστικής βίας. Στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Ηρακλείου, έχουν σχηματιστεί, κατόπιν εγκλήσεως των παθόντων 7 δικογραφίες.
Από αυτές τις δικογραφίες δεν έχει ασκηθεί καμία δίωξη.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και ο υπουργός δικαιοσύνης εμμέσως πλην σαφώς έσπευσε να “αδειάσει” την ελληνική δικαιοσύνη λέγοντας ότι “οι δικαστικές αρχές ασκούν το έργο τους με ανεξαρτησία και είναι αποκλειστικά αρμόδιες για την εκτίμηση των πληροφοριών και στοιχείων που περιέρχονται σε γνώση τους για την έναρξη και εξέλιξη μιας υπόθεσης”.
Σημειώνεται ότι τα περιστατικά είναι σαφώς πολλαπλάσια καθώς όπως καταγγέλλουν οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων αστυνομικοί σε αρκετά τμήματα απειλούν τα θύματα με απέλαση σε περίπτωση που τολμήσουν να αναφέρουν επιθέσεις.
Και το ερώτημα που τίθεται είναι: ακόμη και αν ο κρατικός μηχανισμός επιχειρήσει να διαλύσει το μόρφωμα που ο ίδιος δημιούργησε τα τελευταία χρόνια η “ανεξάρτητη” ελληνική δικαιοσύνη θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων ή θα δούμε και πάλι διώξεις διαδηλωτών και εργαζομένων και άφεση αμαρτιών για τους νεοναζιστές.
