Επιστρέφουμε σε μία χώρα που μας βοηθά να καταλάβουμε πότε ένα πραξικόπημα είναι πραξικόπημα για εμάς τους Δυτικούς και πότε δεν είναι.
Κάνουμε αερόμπικ έξω από την Εθνοσυνέλευση της Μιανμάρ χωρίς να βλέπουμε τα τανκς να περνούν πίσω μας — σαν τον Παπαδόπουλο στο «Λούφα και Παραλλαγή».
Υποπτευόμαστε ότι ο Όργουελ ίσως τελικά να εμπνεύστηκε το «1984» από τη Μιανμάρ και όχι από τη Σοβιετική Ένωση.
Κολλάμε στο ψυγείο μας μαγνητάκια μίας νομπελίστριας της ειρήνης, η οποία κατηγορήθηκε για μία γενοκτονία, όπως συμβαίνει με αρκετούς νομπελίστες.
Και ύστερα βλέπουμε μία από τις σφοδρότερες συγκρούσεις μεταξύ της Ουάσινγκτον και του Πεκίνου, στο πτώμα μίας χώρας για την οποία έγραφε τραγούδια ο Μπέρτολτ Μπρεχτ και οι U2.
ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΟΥ ΑΚΟΥΣΤΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ