Του Άρη Χατζηστεφάνου
Δεν περνάει πλέον μια ημέρα στην οποία η φιλελεύθερη δεξιά να μην προσπαθεί να προσεταιριστεί τις ψήφους των ναζιστών της Χρυσής Αυγής.
Η πιο επίμονη προσπάθεια γίνεται από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος έφτασε προ ημερών στο σημείο να συγκρίνει τους προπηλακισμούς μνημονιακών υπουργών με την εν ψυχρώ εκτέλεση του Παύλου Φύσσα.
«Για μένα, η βία της Χ.Α. και η δολοφονία του Παύλου Φύσσα» σημείωσε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης «είναι εξίσου αποκρουστική με τη βία της άκρας αριστεράς. Κάποιοι δεν το έλεγαν αυτό, έλεγαν ναι τους δέρνουν αλλά ήταν οι κακοί μνημονιακοί».
Στο ίδιο μήκος κύματος και το φιλελεύθερο Protagon, το οποίο κόντεψε να γίνει μονοθεματικό ύστερα από την επίθεση με μπογιές στο κτίριο της Βουλής από τον Ρουβίκωνα.
«Ρουβίκωνας – Χρυσή Αυγή μία σέλφι δρόμος» ήταν ο τίτλος σημειώματος της ομάδας του Protagon το οποίο προφανώς θεωρεί ότι το να λερώσεις ένα τοίχο είναι το ίδιο με το να δολοφονήσεις έναν άνθρωπο.
Ο προπηλακισμός και το μαχαίρι. Η μπογιά και το μαχαίρι.
Ο στόχος των συγκρίσεων δεν αποτελεί, όπως θα ισχυριστούν οι υποστηρικτές της συγκεκριμένης πρακτικής, μια εξίσου σκληρή απόρριψη σε αυτό που οι ίδιοι αποκαλούν “τα δυο άκρα”. Ο στόχος είναι η έμμεση νομιμοποίηση των εγκλημάτων της Χρυσής Αυγής, προκειμένου να δημιουργθούν οι απαραίτητες γέφυρες με τον χώρο της φασίζουσας δεξιάς για τη ΝΔ.
Αυτό που δεν καταλαβαίνουν είναι ότι με την ακροδεξιά στροφή τους ενισχύουν για άλλη μια φορά το ΣΥΡΙΖΑ. Ένα κόμμα, δηλαδή, το οποίο κινήθηκε στην ίδια νεοφιλελευθερη γραμμή των προκατόχων του (και σε ακόμη πιο αντιδραστικές και ακροδεξιές θέσεις στην εξωτερική πολιτική) ίσως κατορθώσει να συσπειρώσει τμήματα της εκλογικής του βάσης τα οποία αηδιάζουν με το φιλοφασιστικό παραλήρημα της φιλελεύθερης δεξιάς.
