Τις σημαντικότερες αναλύσεις της εβδομάδας επιλέγει και σχολιάζει ο Αρης Χατζηστεφάνου
Ορισμένοι το ονόμασαν την έναρξη του πολέμου των τάξεων ανάμεσα στο Εργατικό Κόμμα της Βρετανίας και το μεγάλο κεφάλαιο. Αν και θα κρατούσαμε εξαιρετικά μικρότερο καλάθι, η πρόταση που κατατέθηκε στο συνέδριο του κόμματος για τη δημιουργία ενός ταμείου στο οποίο οι μεγάλες εταιρείες θα καταθέτουν το 10% του ενεργητικού του τους ώστε αυτό να ελέγχεται από τους εργαζόμενους, προσφέρει αναμφισβήτητα εξαιρετική τροφή για σκέψη. Το περιοδικό Jacobin εξετάζει σε βάθος την ιδέα η οποία κατατέθηκε για πρώτη φορά στη Σουηδία τη δεκαετία του ’80.
Το επόμενο δεν σας το παρουσιάζουμε για να το διαβάσετε (αναγκαστικά) αλλά για να θυμίσουμε πως οι New York Times, η ναυαρχίδα του αμερικανικού φιλελευθερισμού, προωθεί ανοιχτά τα σχέδια ενός πραξικοπήματος στη Βενεζουέλα για την ανατροπή του προέδρου Νικολάς Μαδούρο. Ακόμη και στα χρόνια του Νίξον και του Κίσινγκερ καμία φιλελεύθερη φωνή δεν θα τολμούσε να παρουσιάζει τόσο ανερυθρίαστα το μίσος της για τη δημοκρατία. Το κείμενο υπογράφει ο πρώην υπουργός Εξωτερικών του Μεξικού. Η φιλοξενία του κειμένου όμως σε περίοπτη θέση δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολιών για τις θέσεις της εφημερίδας.
Επειδή η συζήτηση των φορολογικών απαλλαγών για τις μεγάλες επιχειρήσεις θα έρθει κάποια στιγμή και στην Ελλάδα καλό είναι να κρατήσουμε αυτό το άρθρο του περιοδικού Forbes για την παταγώδη αποτυχία των αντίστοιχων απαλλαγών που προώθησε ο Ντόναλντ Τραμπ. Η κίνηση όχι μόνο δεν έφερε ανάπτυξη και περισσότερες ή καλύτερα αμειβόμενες θέσεις εργασίας αλλά θα συμβάλει στην γιγάντωση του αμερικανικού χρέους. Μοναδικός κερδισμένος οι άνθρωποι που προετοίμαζαν το έδαφος για την κυριαρχία του πιο επιθετικού καπιταλισμού των τελευταίων δεκαετιών: οι μεγαλύτερες επιχειρήσεις των ΗΠΑ.
Όταν το Bloomberg προειδοποιεί ότι το δολάριο κινδυνεύει να χάσει την παγκόσμια κυριαρχία του, τα πράγματα είναι μάλλον δύσκολα για τις ΗΠΑ. Οι ξένες κεντρικές τράπεζες όμως ξεφορτώνονται για έκτο συνεχές τρίμηνο τα πράσινα χαρτονομίσματα – τάση που είχε παρατηρηθεί μόνο στο τέλος του 2008, όταν οι επενδυτές φοβόντουσαν ακόμη και για την ολοκληρωτική κατάρρευση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. To Bloomberg αποδίδει τα κακά μαντάτα στην πολιτική του Τραμπ. ϊσως όμωςνα υπάρχει και ακόμη πιο βαθύ που τους λερώνει.
