Του Άρη Χατζηστεφάνου
Η ενδεχόμενη αναγκαστική σίτιση του απεργού πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα θα αποτελούσε βασανισμό σύμφωνα με τη Σύμβαση κατά των Βασανιστηρίων του ΟΗΕ.
Εμπειρογνώμονες της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα έχουν επικαλεστεί πολλές φορές στο παρελθόν τη σύμβαση για να σταματήσουν την αναγκαστική σίτιση κρατουμένων.
Απαγόρευση της αναγκαστικής σίτισης προβλέπει και η Διακήρυξη του Τόκιο του 1975 της Παγκόσμιας Ιατρικής Ένωσης.
Ιατρικό προσωπικό αλλά και θύματα βασανισμού περιγράφουν τη διαδικασία ως εξαιρετικά επώδυνη καθώς μπορεί να προκαλέσει και εκτεταμένη αιμορραγία του θύματος.
Στο κολαστήριο του Γκουαντάναμο οι δεσμοφύλακες χρησιμοποιούσαν ειδικές συσκευές για να ακινητοποιούν τους απεργούς πείνας, δένοντάς τους τα χέρια, τα πόδια και το κεφάλι. Όπως είχαν καταγγείλει τότε διεθνή μέσα ενημέρωσης, προκειμένου να τελειοποιήσουν τη βίαιη χορήγηση τροφής σε απεργούς πείνας, αξιωματούχοι του Πενταγώνου προσκάλεσαν Ισραηλινούς γιατρούς που χρησιμοποιούν εδώ και δεκαετίες παρόμοιες τεχνικές για εκατοντάδες Παλαιστίνιους κρατούμενους. Όπως αποκάλυψε η ισραηλινή εφημερίδα Haaretz, στόχος των Ισραηλινών ήταν μεταξύ άλλων να διδάξουν στους Αμερικανούς δεσμοφύλακες και πρακτικές με τις οποίες θα περιορίσουν «το επικοινωνιακό κόστος» και την αρνητική δημοσιότητα που προκύπτει για τις Ηνωμένες Πολιτείες!
Προκειμένου να δείξει τη βαρβαρότητα της αναγκαστικής σίτισης ο βραβευμένος Βρετανός σκηνοθέτης Ασίφ Καπάντια είχε παρουσιάσει μια αναπαράσταση αναγκαστικής χορήγησης τροφής στον ράπερ Γιασίιν Μπέι (Μος Ντεφ), ο οποίος δέχτηκε να υποστεί το βασανιστήριο για την καμπάνια της οργάνωσης ανθρωπίνων δικαιωμάτων Reprieve.
Σε ανακοίνωσή της η ΟΕΝΓΕ αναφέρει ότι «η αναγκαστική σίτιση θεωρείται βασανιστήριο σύμφωνα με αποφάσεις διεθνών ιατρικών συνεδρίων περί ιατρικής δεοντολογίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά και του ΟΗΕ και της Διεθνούς Αμνηστίας».
