Η Ευρωπαϊκή Ένωση μας είχε αποδείξει ήδη από την οικονομική κρίση του 2008 ότι λογίζει την «αλληλεγγύη» ως δανεικά με τόκο και με απαιτήσεις «δομικών αλλαγών», δηλαδή ιδιωτικοποιήσεων, διάλυσης της παραγωγικής βάσης και γενικότερα οικονομικού νεοφιλελευθερισμού.
Στο ίδιο πλαίσιο φαίνεται να κινείται και στη σημερινή κρίση του κορονοϊού, καθώς ο Ευρωπαϊκός βορράς συνεχίζει να αρνείται το μοίρασμα των βαρών της κρίσης και απαιτεί δεσμεύσεις ως προϋπόθεση για τη χρηματοδότηση χωρών όπως η Ιταλία.
Ιδιαίτερα η Γερμανία, που καθορίζει ουσιαστικά την οικονομική πολιτική ολόκληρης της Ευρωζώνης, δείχνει να μην αλλάζει τακτική, ακόμα κι αν πείστηκε να συμφωνήσει στη χαλάρωση του Συμφώνου Σταθερότητας. Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Bloomberg, η Γερμανία συνεχίζει να αρνείται το αίτημα της Ιταλίας (με την υποστήριξη Γαλλίας και Ισπανίας) για έκδοση κοινού ευρωομολόγου, ώστε να διαμοιραστεί το χρέος που θα δημιουργηθεί σε όλες τις χώρες της Ευρωζώνης.
Σύμφωνα με το ίδιο ρεπορτάζ, οι κυβερνήσεις Γερμανίας και Ολλανδίας επιμένουν ότι οποιαδήποτε πιστοληπτική γραμμή δοθεί στην Ιταλία, θα πρέπει να συνοδεύεται και από δεσμεύσεις για «δομικές αλλαγές».
Νεότερα για το ποια γραμμή θα ακολουθήσει εν τέλει η Ευρωζώνη αναμένονται αρχικά σήμερα, μετά την τηλεσύνοδο των υπουργών Οικονομίας των χωρών της Ευρωζώνης, κι έπειτα την Πέμπτη, οπότε είναι προγραμματισμένη τηλεσύνοδος των αρχηγών των κρατών-μελών.
