Λίβανος 2006

Τρομοκρατική επίθεση του Ισραήλ στο Λίβανο

Το καλοκαίρι του 1982 καθώς τα ισραηλινά πυρά ισοπέδωναν ολόκληρες πόλεις του Λιβάνου, ο Αμερικανός πρόεδρος Ρόναλντ Ρίγκαν παρουσίασε ένα σχέδιο «ειρήνευσης» το οποίο προέβλεπε την ανάπτυξη αμερικανικών, γαλλικών και ιταλικών δυνάμεων.

Ο Λίβανος θα μετατρεπόταν σε νατοϊκό προτεκτοράτο υπό την άμεση επιρροή του, στρατιωτικά πανίσχυρου, Τελ Αβίβ. Η Συρία θα βρισκόταν σε απομόνωση και η ιρανική επανάσταση αντιμέτωπη με μια ακόμη αμερικανική βάση στην περιοχή.

Εικοσιτέσσερα χρόνια αργότερα το ίδιο σχέδιο βρίσκεται και πάλι σε πλήρη εξέλιξη. Οι δολοφόνοι του Ισραήλ ισοπεδώνουν μια ολόκληρη χώρα στα ερείπια της οποίας ευελπιστούν να στήσουν μια ακόμη κυβέρνηση – μαριονέτα όπως αυτή που τοποθέτησαν οι ΗΠΑ στο Ιράκ. Η ηρωική κίνηση της Χεζμπολάχ να δημιουργήσει ένα δεύτερο μέτωπο προκειμένου να χαλαρώσει την πίεση του ισραηλινού στρατού στη λωρίδα της Γάζας, αποτέλεσε την αφορμή που ζητούσε το Τελ Αβίβ για να θέσει σε εφαρμογή το σχέδιό του. Σχέδιο που έχει τις ευλογίες των ΗΠΑ και της Βρετανίας και τη συνενοχή όλων ανεξαιρέτως των χωρών της ΕΕ. Η συνενοχή επεκτείνεται και σε όσα τμήματα της ευρωπαϊκής αριστεράς κάνουν λόγο για «ασύμμετρη» αντίδραση του Ισραήλ – μια φράση που νομιμοποιεί το «δικαίωμα» του σιωνιστικού κράτους να εισβάλει σε γειτονικές χώρες. Η αντίδραση δεν είναι ασσύμετρη ή δυσανάλογη. Είναι ολοκληρωτικά παράνομη και απάνθρωπη. Είναι η απόφαση του αμερικανικού και ισραηλινού ιμπεριαλισμού να καθυποτάξει σταδιακά ολόκληρη τη Μέση Ανατολή.

Σε αυτό το πλαίσιο οι απώλειες αμάχων δεν μπορούν να θεωρούνται «παράπλευρες». Το Ισραήλ δεν επιθυμεί απλώς να συντρίψει τη σιιτική οργάνωση αλλά να ισοπεδώσει τις υποδομές του Λιβάνου επάνω στις οποίες θα μπορούσε να στηριχθεί μια στοιχειωδώς ανεξάρτητη κυβέρνηση. Η πολύχρωμη «επανάσταση» που είχαν οργανώσει οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες μετά τη δολοφονία του Χαρίρι δεν απέδωσε τα αναμενόμενα. Αντιθέτως επέτρεψε στην Χεζμπολάχ να αποδείξει το λαϊκό της έρισμα στα νότια της χώρας και να συμμετάσχει (έστω και υπό όρους υποτέλειας) στην κυβέρνηση.

Παράλληλα το Ισραήλ, και μέσω των συνεχιζόμενων επιχειρήσεων στη Λωρίδα της Γάζας, επιδιώκει να συντηρήσει το κλίμα έντασης στη Μέση Ανατολή. Καταφέρνει έτσι να αυξήσει την αξία χρήσης του ως πιόνι των ΗΠΑ σε μια εποχή που άλλες φιλοαμερικανικές κυβερνήσεις από την Αίγυπτο μέχρι την Ιορδανία διεκδικούσαν να παίξουν το ρόλο στρατηγικού συμμάχου της υπερδύναμης.

Έχει έρθει λοιπόν η ώρα των Ισραηλινών στρατηγών και όχι των πολιτικών να επιβάλλουν τη θέλησή τους επευφημούμενοι από την μεγάλη πλειοψηφία των ισραηλινών πολιτών – ανθρωπόμορφα κτήνη που θα μισούμε για πάντα με όλη τη δύναμη της ψυχής μας.

Άρης Χατζηστεφάνου
Εφημερίδα ΠΡΙΝ, Ιούλιος 2006

inffowar logo

Βοήθησε το INFO-WAR να συνεχίσει την ανεξάρτητη δημοσιογραφία

Για περισσότερες επιλογές πατήστε εδώ