Λεωνίδας Βατικιώτης
Πηγή: Eφημερίδα Πριν στις 22 Μαΐου 2016
Απρόβλεπτη τροπή παίρνει η πολιτική αντιπαράθεση εντός των ΗΠΑ, εν όψει των προεδρικών εκλογών του Νοεμβρίου, με όλες τις εξελίξεις να πιέζουν ασφυκτικά την Χίλαρι Κλίντον, που είναι η
Αρχικά είναι η αξιοθαύμαστη επιμονή του αριστερού Μπέρνι Σάντερς να κονταροχτυπιέται από πολιτεία σε πολιτεία με την Κλίντον, παρότι η διαμάχη για το χρίσμα των Δημοκρατικών έχει προ πολλού κριθεί, με την αντίπαλό του να έχει συγκεντρώσει ως τώρα 2.293 εκλέκτορες και τον ίδιο μόλις 1.533. Ο αριθμός των εκλεκτόρων που εξασφαλίζει τη νίκη στο συνέδριο είναι 2.383. Ο Σάντερς αρνούμενος να σεβαστεί και να ακολουθήσει μια παράδοση που θέλει όποιον υποψήφιο παύει να έχει ελπίδες για το χρίσμα να παραιτείται, στέλνει ένα δικό του μήνυμα, που δεν έχει και πολλά σημεία επαφής με τα κοινοβουλευτικά συνήθεια: Ότι ο αγώνας του σχετίζεται περισσότερο με τη διάδοση των ιδεών του και την αφύπνιση του αμερικανικού λαού, παρά με το ποιος θα είναι ο επόμενος ένοικος του Λευκού Οίκου. Το αποτέλεσμα όμως είναι η Κλίντον να χάνει πολύτιμο χρόνο. Η επικέντρωση της εκστρατείας της στον Σάντερς και ο διχασμός του Δημοκρατικού κόμματος δυσκολεύουν τη μάχη της εναντίον του Ντόναλντ Τραμπ.
Από την άλλη ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών συνεχίζει ακάθεκτος την πορεία του για την Ουάσινγκτον, παρότι το βαθύ αμερικανικό κατεστημένο επιστρατεύει όλες του τις δυνάμεις για να εκφράσει την αποστροφή του προς το πρόσωπό του, με τελευταίο και εξόχως συμβολικό στοιχείο την άρνηση του υιού και πατέρα Μπους να τον στηρίξουν. Η Χίλαρι αντιλήφθηκε για πολλοστή φορά πόσο δύσκολος αντίπαλος είναι ο μεγιστάνας των ακινήτων την προηγούμενη εβδομάδα όταν ο Τραμπ υιοθέτησε στην προεκλογική του εκστρατεία συνθήματα της Αριστεράς, όπως για παράδειγμα η αύξηση των φόρων στους πλουσίους και τη χρηματοπιστωτική βιομηχανία της Γουόλ Στριτ και η εξαγγελία ενός προγράμματος δημοσίων επενδύσεων που θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας. Ο ακροδεξιός Τραμπ τουλάχιστον κατάλαβε γιατί η επιρροή του Σάντερς τινάχθηκε στα ουράνια… Οι εξαγγελίες του μάλιστα, που δεν αναιρούν τον αντιδραστικό χαρακτήρα του προγράμματος του, οδηγούν σε εκτροχιασμό κάθε πλάνο δημοσιονομικής πειθαρχίας.
Η απάντηση της Χίλαρι στη στροφή του αντιπάλου της ήταν για …κλάματα. Επιστράτευσε τον άνδρα της στον οποίο, όπως εξήγγειλε, θα αναθέσει ειδικό χαρτοφυλάκιο (κι όχι υπουργείο μην της κλέψει και τη …δόξα) με αντικείμενο την οικονομική ανάπτυξη και τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Στόχος της Χίλαρι ήταν να εκμεταλλευθεί λίγη από τη λάμψη της οκταετίας του που, εκτός των άλλων όπως η φούσκα της Νέας Οικονομίας στο εσωτερικό, περιελάμβανε και τη δημιουργία 23 εκ. θέσεων εργασίας.
Έτσι, μέχρι στιγμής οι απογοητευτικές επιδόσεις της Κλίντον που τροφοδοτούν την άνοδο του Τραμπ δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να είναι η άλλη όψη των ευθυνών των Δημοκρατικών για τη φτώχεια και την ανεργία στις ΗΠΑ.
